waternimf

epiloog

David p.ov

'Schiet nou op Selena', zeg ik,'We komen nog te laat'. 'Ja ik kom eraan', roept ze terug. Ik grijns en kijk de anderen aan. Sem, Katy en Sten zitten op de bank. Byan en Sandra zitten aan de tafel. Vanavond was de schoolfeest we moesten alleen nog op Selena wachten. 'Ik help haar wel', zegt Katy en ze staat op en loopt naar de gang. 'Wacht ik ga mee', zegt Sandra en loopt achter Katy aan. Ik zucht. Meiden. Ik moet aan Lena denken. Het is iets van 3 maanden terug. Net toen Lena verdwenen was met haar moeder kwam de politie eraan. Ik zag gelijk aan ze dat ze ons niet geloofde toen we het verhaal vertelde. Maar toch kwam het zo in de krant. We waren helden op school. Ouders kwamen ons bedanken. Iedereen wou vrienden met ons worden. Maar na 4 weken was dat voorbij. Niet dat ik dat erg vond. Ze hebben de lichaam van Lena gevonden en een begraving gehouden. Haar graf was heel mooi. Het was een engel en keek smeken naar boven.  Dat had ze wel verdiend vondt ik.  Ik voelde toen dat ik nooit zou stoppen met verliefd te zijn op Lena. En ik zou nooit op iemand anders verliefd worden. 'We zijn klaar', zegt Selena. 'Laten we gaan', zegt Sem en hij loopt naar Selena en zoent haar snel. We lopen naar buiten richting school.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik weet dat het een kleine epiloog is. Maar het boek is nu echt klaar. Laat pleas een coment achter en vote is ook altijd welkom.