Accidentally a boyfriend

A new home

Kris trapte op het gaspedaal en we reden weg. Tao trok me naar zich toe en probeerde me te kalmeren. 'Shhhtt... Het komt goed...' Hij aaide me over mijn haren heen terwijl ik me tegen hem aan drukte. Zacht en Langzaam begon hij een liedje in het Chinees te zingen waardoor ik tot rust kwam. Ik sloot mijn ogen en trilde nog wat. Hij rustte zijn hoofd op de mijne en sloot ook zijn ogen. Langzaam gleed er een traan over zijn wang. Ik voelde iets kouds en nats op mijn hand en keek omhoog naar Tao. Ik zag dat er tranen over zijn wangen stroomden, het was net of hij zich schuldig voelde. Ik kroop nog dichter tegen hem aan en sloeg mijn armen om hem heen. Weer sloot ik mijn ogen en legde mijn hoofd tegen hem aan. En snel viel ik in slaap.

Tao werd de volgende ochtend als eerste wakker. Hij keek naar beneden en zag mij tegen hem aanliggen. Hij trok de deken verder omhoog en knipperde een paar keer. Lay en Kai waren tegen elkaar aan in slaap gevallen. Hij zag Kris nog steeds rijden. Hij zag er moe uit met wallen onder zijn ogen, je kon zien hoe hij zich zelf dwong verder te rijden.
'Hoe lang nog?' Vroeg Tao met een krakende stem.
'Half uur...' Zei Kris kort en moe terug. 'Heb je gehuild?' Tao haalde zijn hand langs zijn ogen en voelde de tranen. 'Blijkbaar?'
Ik werd wakker van wat stemmen en opende langzaam mijn ogen. Ik keek verwarrend naar Tao, want ik dacht dat ik alles had gedroomd, was het maar een droom. Ineens voelde ik een steek door mijn hoofd, dat zou waarschijnlijk de kater zijn. Ik zag zijn rode ogen en tranen.
'Huil je alweer?' Hij keek me verbaasd aan.
'Alweer?'
Ik knikte en slikte. Na een korte stilte zei Tao weer iets. 'Nog een halfuur dan zijn we in Busan.' Ik keek naar buiten en gaapte breed uit. Hij aaide door mijn haren heen en keek ook naar buiten. Ik sloot voor een moment mijn ogen en glimlachte. Ondertussen dat ik naar buiten keek, dacht ik aan mijn ouders. Ze zullen wel denken waar ik blijf. Wat voelde ik mij schuldig en raar, dat ik zomaar met vreemde jongens vlucht voor de politie. Ik wist niet waar we heen gingen, wat we gingen doen, hoe lang ik daar zou blijven en wat er allemaal zou gebeuren.

Een halfuur later stopte de auto op een verlaten industrie terrein. Tao stapte uit en pakte me op uit de auto. Ik sloeg mijn armen om hem heen en keek rond. Een deur van het gebouw ging open en er kwamen drie jongens uit rennen.

'Chanyeol, Baekhyun, Chen! Long time no see!' Riep Kai. Tao zette me neer en begroette de jongens. 'Waar is de rest?' Vroeg Kris. 'Ze zijn binnen, extra bedden aan het klaar zetten en kamers aan het leeg maken.' Antwoordde de jongen Chanyeol. 'Wie is die dame?' Ging hij verder. Hij liep naar me toe en stak zijn hand uit. Ik pakte verwarrend zijn hand vast en we stelden ons aan elkaar voor.
'Lee Sung Chan.'
'Chanyeol.' Hij bracht mijn hand naar zijn mond en gaf er een kus op. Moest dat nou echt? 'Een mooie naam voor een mooi meisje. Maar... Waar zijn je kleren?' Ik verstijfde kort en keek Tao aan.
'Nou, eh... Die heeft Tao in een tas zitten, we hadden haast en ik kon me niet meer omkleden.' Ik bloosde een beetje en Chanyeol keek om naar Tao. Terwijl hij Tao een knipoog gaf, ging met zijn tong over zijn lippen.
'Kom op Chanyeol, stop met het versieren van dat meisje en help ons met dragen!' Riep Kris en hij hielp direct weer mee. Tao liep met tassen naar me toe.
'Weet hij... Dat we-'
Tao keek me aan en glimlachte. 'Jah hij weet het.' Ik pakte één tas van hem over en we liepen naar binnen, waar iedereen zich voorstelde. Van de buitenkant leek het gebouw afgetakeld, maar van binnen zag het er prachtig en lux uit net zoals dat gebouw waar we gisten waren. Dus hier moest ik me zo lang zien te vermaken en doen alsof dit mijn huis is.
'Ik had eigenlijk niet verwacht dat Lee Sung Chan mee zou komen. We komen bedden tekort dus ik denk dat er samen moet worden geslapen.' Zei een jongen Xiumin. Ik keek vragend om naar Tao.
'Ik vind het goed.' Antwoordde Tao en hij glimlachte.
'Dan vind ik het ook goed.' Stemde ik mee en glimlachte terug. Ik kon me het niet voorstellen, maar zo erg miste ik mijn ouders en familie ook weer niet. Het is raar maar waar. Iedereen borg het spul op en Tao en ik liepen naar onze kamer toe. Er stond niet veel in de kamer, alleen maar een kast, een tafel met een spiegel en bij het raam stond een middelmatig éénpersoonsbed. Maar het was net genoeg voor ons twee en meer was er ook niet nodig. Uit de tas viste Tao mijn kleding en gooide het naar me toe.

'Kleed je aan, we moeten wat doen.' Ik ving het op en liet de deken vallen, want hij had me toch al een keer naakt gezien. Hij keek me aan en glimlachte toen ik mijn deken liet vallen. Hij draaide zich weer om en hing al zijn kleding weer in de kast. Onder zijn kleding zette hij nauwkeurig zijn schoenen naast elkaar neer. Hij schoof de lege tassen onder het bed en stopte een paar miljoen Koreaanse₩ in zijn portemonnee. Ondertussen had ik me al omgekleed. Ik liep naar Tao toe en fluisterde in zijn oor terwijl ik mijn hand op zijn schouder legde. 

'Wat gaan we doen dan?' Vroeg ik. Hij draaide zich om en glimlachte.
'We gaan spullen voor je kopen. Het enige wat je nu hebt is de kleding wat je nu draagt, je mobiel en portemonnee. Dus we gaan nu de stad in om spullen voor je te kopen, alles wat je wil.'