Accidentally a boyfriend

Between us

'Ik moet je iets vertellen...' Hij ging met mij op de bank zitten terwijl de rest weg liep.
'Uhmm...' Hij zuchtte diep en er gleed een traan over zijn wang. Hij had het er echt moeilijk mee.

Ik keek hem medelijdend aan, het deed me echt zeer om een jongen te zien die zo erg last had van problemen waar hij niks aan kon doen. Nou jah, dacht ik dan.
'Ik... Ik heb gezegd dat ik van je hou, wat echt waar is maar... Zoals je weet, heb ik echt heel veel problemen, dus lijkt het mij verstandig dat we geen stel kunnen zijn. En ik wil niet dat je net zo word als mij, en dat ik je ermee belast.' Die woorden die uit zijn mond kwamen vielen mij echt zwaar.
'Nee, dat maakt mij niet uit! Belast me maar met je problemen, je moet erover praten! je kunt het niet voor altijd verstoppen, ik wil je helpen!' Ik sloeg mijn armen om hem heen en hield hem stevig vast. 'Ik kán je helpen...' Nu stroomden de tranen over mijn wangen heen. Tao pakte mij ook stevig vast en ik hoorde hem snikken.
'Ik weet dat je je problemen weg drinkt, dat deed ik ook. Maar het helpt niks, het helpt alleen als je er met iemand over praat. Ik sta er open voor.' Zei ik en liet hem weer los. Ik keek diep in zijn tranende ogen en pakte zijn hand vast. Hij zuchtte weer diep en veegde zijn tranen weg. Hij schudde zijn hoofd en sloot zijn ogen.
'Dat is het niet, toen we werden gesnapt door de politie, kon je wel weg, ik was de gene die je tegenhield.' Hij opende zijn ogen en keek mij schuldig aan. 'Ik ben echt een klootzak, ik moest je gewoon laten gaan. Maar omdat ik zo nodig dronken moest zijn-' Hij stond op, pakte een glas en gooide het tegen de muur aan.
'je mag me niet vertrouwen, want waarom zou ik wel goed voor jou kunnen zorgen als ik dat niet eens voor mezelf kan?! Als ik dronken ben kan ik niet voor je zorgen!' Schreeuwde hij.
'Kom op je maakt jezelf alleen maar gek!'
Baekhyun en Chanyeol hoorde Tao schreeuwden en kwamen eraan rennen.
'Tao word rustig! Lee Sung Chan weg bij hem!' Riep Chanyeol.
'Kijk hier waarschuwde ik je dus voor.' Voegde Baekhyun eraan toe. Zoals Chanyeol riep, ging ik bij Tao weg. Hij zit als het ware gewoon gevangen in zijn eigen lijf. Hij weet zelf niet meer wat hij doet. Dacht ik. Vergeleken met gisteren was het zo'n andere jongen, ik kon me dit helemaal niet voorstellen. Baekhyun had echt gelijk. Hij is niet de gene wie ik denk dat hij is.
'Jullie moeten je niet bemoeien met mij en Lee Chan!' Riep Tao. 'Het zijn mijn eigen problemen, alleen Lee Chan heeft het recht om ze te horen!' Ik keek naar zijn aderen in zijn nek en zijn spieren in zijn armen. Kris kwam aanlopen en keek geïrriteerd.
'Verdomme waarom dat geschreeuw hier?!' Riep hij.
'Bemoei je er niet mee Kris!' Riep Tao terug en net dat hij op Kris wou afstormen hield Chanyeol hem tegen.
'Ik kan je zo echt niet aanzien...' Ik beet op mijn lip, draaide me om en rende weg naar onze kamer. 'Lee Sung Chan!' Riep Tao, maar ik was al weg. Baekhyun wou achter mij aanlopen maar Tao hield hem tegen.
'Jij gaat niet naar haar toe, dat doe ik.' Snauwde Tao.
'Bekijk je zelf eens. Wil je echt in deze bui naar haar toe? Kom op zeg.' Baekhyun keek Tao aan met één wenkbrauw omhoog. Tao rukte zich los en rende naar me toe.
'Tao! ben je-'
'Laat hem! ze gaat vanzelf wel bij hem weg als hij zo door gaat.' Onderbrak Kris.
'Maar dat gun ik haar niet.' Zuchtte Baekhyun en liep samen met Chanyeol weg.
'Lee Sung, het spijt me dat je dit moet meemaken.

Nu zie je zelf wel dat ik niet te vertrouwen ben en daarom lijkt het me dus niet handig dat-'Ik bedacht me niet en zoende hem met gesloten ogen. Tao sloot zijn ogen en tongzoende me terug. Hopelijk snapte hij nu dat ik echt van hem hield. En dat ik niet bij hem weg wou, ik wou hem helpen. Ik blijf net zo lang bij hem totdat hij genezen is.
Ik laat hem dit niet alleen doen, want we kunnen elkaar helpen. Hij pakte mijn armen vast en zoende me heftiger. Ik opende mijn ogen en onderbrak de zoen.
'Snap je het dan niet? Ik wil bij je blijven, ik hou van je.' Ik legde mijn hoofd op zijn borst, onder zijn kin en drukte me tegen hem aan. Hij rustte zijn hoofd op mijne en omarmde me.
'Tuurlijk snap ik je wel, ik maak me alleen zorgen..'
'je maakt je teveel zorgen.' Beet ik terug. Tao zuchtte diep en knikte.
'Klopt.' Ik legde mijn hand op zijn schouder.
'Vertel het maar een andere keer wat je wou zeggen, dat is denk ik wel wat beter. Kom eerst maar tot rust.' Tao sloeg nog een dikke zucht en pakte daarna mijn handen vast. We lieten elkaar los en keken elkaar aan. 

'Yo tortelduiven, wij gaan naar de club om drugs te verkopen. Ik denk dat jullie hier blijven, niet?' Vroeg Xiumin en keek ons vragend aan.
'Uhm...' Tao keek me kort aan en schudde zijn hoofd. 'Nope, wij blijven hier.' Antwoordde Tao met een halve glimlach. 'Ik heb al wat geplant voor nu.' Ik keek hem vragend aan en dacht na.
'Oké dan, veel plezier.' Xiumin wiebelde met z'n wenkbrauwen en liep weg.
Ik zag Tao ineens verbaasd rond kijken. 'Heb jij die bloemen hier geplaatst? En mijn wijnflessen gevonden in mijn kast?' Vroeg Tao en keek mij diep aan.
'Uhm, jah. Het was niet mijn bedoeling om tussen jou spullen te snuffelen, maar ik had iets nodig voor die bloemen...' Verantwoorde ik me.
'Nee het is al goed, je maakt het hier wel gezellig. Laten we morgen spullen kopen voor onze kamer.' Tao griste een bloem uit een wijnfles en deed het tussen z'n tanden. Hij nam mij in zijn armen en pakte me op.
'Tao!' Jammerde ik. Hij liep naar de woonkamer en glimlachte duivels naar mij. In één minuut kon zijn karakter veranderen, net zoals de eerste dag dat ik hem ontmoette.