Accidentally a boyfriend

Problems

Ik wist niet echt of ik hem moest vertrouwen, was het een loverboy die me probeerde over te halen? Nu ik weer helder kon nadenken, begon ik te brainstormen over dingen. Ik keek kort in zijn ogen en gaf hem een kus om niet op te vallen.
'Je bent geweldig.' Loog ik en opnieuw keken we elkaar aan en ik begon te blozen. In mijn onderbuik had ik zo'n raar gevoel, hoe kon dat? Ik kende hem nog niet eens een dag. Tao haalde zijn pistool uit zijn broek en legde het op de tafel neer. 'Maar eerst gaan we eten.' Zei hij met een glimlach en pakte mijn hand vast.

Samen liepen we hand in hand naar beneden, naar de keuken waar hij rijst pakte. Hij zette water op en draaide het gasfornuis open. Ik ging achter hem staan en legde mijn armen rond zijn middel, ondertussen was ik aan het meekijken wat hij allemaal ging doen. Het ging gewoon automatisch, ik kon er niks aan doen. Na tien minuten was alles klaar en liepen we naar de woonkamer. Er zaten meerdere jongens, ze zaten allemaal tv te kijken. Ik zat om me heen te kijken, wat er allemaal stond. Voor zo'n jonge leeftijd waren ze super rijk. Ik zat dicht tegen Tao aan op de bank. Bij hem voelde ik me veilig, het voelde best wel vertrouwd aan. Ik nam de chopsticks in mijn hand en begon rijst te eten met tegenzin. Onder het eten keken we met de jongens mee naar de tv. Ik voelde Tao naast me verstijven toen het nieuws voorbij kwam, het ging over hun. Een jongen genaamd Baekhyun deed de tv uit. Hij zag me kijken en slikte.
'Jij bent de gene die haar hier heeft gebracht, jij bent de gene die alles nog niet heeft verteld tegen haar. En jij bent de gene die haar in gevaar heeft gebracht!' Riep Baekhyun terwijl hij Tao boos aankeek. 'Wat moest ik dan?! Haar zomaar achterlaten?!' Schreeuwde hij terug. Ik kroop ineen en legde mijn handen op mijn oren. Ik bedacht me niet en trok mijn mond open.
'Hou op!... Ik ben de gene die verstandig moest nadenken! Ik moest mezelf niet dronken voeren, ook al heb ik daar een reden voor! Ik weet dat Tao me meenam om me te beschermen! Als hij me achter had gelaten, had de politie mij gepakt toch?!.' Ik keek van de jongens naar Tao. 'En daarom snap ik ook dat ik mijn familie in de steek moest laten...' Voor een moment was het stil, niemand zei wat. Mijn hart bonsde snel, ik had tranen in mijn ogen, maar als snel onderbrak Tao de stilte.
'Nee, Baekhyun heeft gelijk, ik breng je nu in gevaar. Je weet langer niet wat je nog te wachten staat.' Zei hij koel terwijl hij voor zich uit staarde. 'Ik beloof je dat ik vandaag veel dingen uitleg. Ook van mijn ervaringen.' Bij de laatste zin keek hij diep in mijn ogen, waarvan ik dat rare gevoel weer kreeg in mijn buik. Hoe kan een jongen zo veel invloed op mij hebben? Hij zuchtte diep en stond op. 'Oké, laten we even aan iets anders gaan denken. Kom we gaan shoppen.' Hij stak zijn hand uit en ik pakte hem vast. Zonder wat te zeggen liepen we hand in hand naar de hal. Ik ging zitten op de trap en trok mijn schoenen aan.
'Kris? Mag ik de autosleutels?!' Riep Tao door het hele huis heen terwijl hij naar de woonkamer liep.
'ja, maar als hij kapot gaat ben je nog niet jarig.' Gromde Kris terug en gooide de sleutels. Behendig ving Tao de sleutels en liep hij terug naar mij.

Samen liepen we naar buiten en ploften we neer in de auto. Ik zat naast hem en glimlachte kort toen ik op een idee kwam. 'Zullen we ook naar de zee gaan? Ik ben er al heel lang niet meer geweest, de laatste keer was met-' Ik stopte spontaan met praten en slikte.
'Met wie?' Vroeg hij verbaasd.
'Mijn... Moeder...' Ik keek weg en beet op mijn lip om de tranen tegen te houden. Hij pakte mijn hand vast en zuchtte diep. 'Luister. Ik weet dat dit moeilijk voor je is, dat had ik in het begin ook... Maar je moet begrijpen dat je écht niet meer terug kan. Het brengt niet alleen jou in gevaar, maar ook ons en je familie. Vanaf nu moet je eraan wennen dat wij je familie zijn, dat dit je nieuwe huis is en dat je zal moeten helpen met dealen als je nog een goed leven wilt leven.' Tao keek me diep aan en zijn tranen welden ook op. 'Ik wil dat je weet dat ik je er nooit op deze manier in wou betrekken en je weg te rukken uit je dagelijks leven. Misschien vergeef je het me nooit, maar dat hoeft ook niet. Het spijt me alleen héél erg.'
De tranen liepen over mijn wangen toen hij zijn excuus aan bood. Ik bedacht me niet en sloeg mijn armen om hem heen.
'Ik kan er alleen aan wennen als je me helpt... Beloof het me...' Tao vocht om zijn tranen binnen te houden, alhoewel er al een traan ontsnapte. Hij pakte mij beschermend beet en sloot zijn ogen. 'Ik help je. Ik beloof het.'
'Alleen dan vergeef ik je het.' Ik liet hem los en zag een traan over zijn wang rollen.
'Oké, genoeg gehuild voor nu.' Zuchtte Tao en trapte de gaspedaal in.
Ik legde mijn armen op de autodeur en deed het raam naar beneden. Ik legde mijn hoofd op mijn armen en sloot mijn ogen. Terwijl hij aan hij rijden was, keek hij naar mij en glimlachte breed. Deze jongen had echt meerdere kanten.