Sabah kalkmıştım dün o kadar ağlamıştım ki üzerimde dünün yorgunluğu vardı. Hala da Umut'un dedikleri beynimde yankı yapıyordu, hazırlandıktan sonra çıkıcaktım ki annem beni durdurarak
"Kahvaltı yapmadan gidemezsin kızım." Dedi bende anneme
"Anne gerçekten kahvaltı yapmak istemiyorum." Dedim oda beni anlayarak zorlamadı ve bir taksiye binip okula gittim ama okula tam girecekken Umut'un yüzüne nasıl bakıcam dedim içimden, ama hiç bir şey yokmuş gibi davranmam gerekiyordu belli etmemeliydim ama nasıl hiç bir şey yokmuş gibi davranacaktım? Hiç bir şey yokmuş gibi davranmak zorundaydım ve okulun kapısından girdim, üzgün olduğumu belli etmemeye çalıştım. Umut arada bana boş bakıyordu, o bana öyle baktıkça daha kötü oluyordum ama belli etmemek için gerçekten çok uğraşıyordum. Nilay ve Nilsu'yla başka konular hakkında konuşmayı denedim, ama onlar konuşuyor bende dinler gibi yapıyordum. Umut'un dedikleri kalbime bir bıçak saplanmış gibi vurmuştu ve durmadan dedikleri beynimde sanki yankı yapıyordu. Eve geldiğimde kafamı dağıtmak için kitap okudum, aklım ondayken okuduğumu bile anlamıyordum. Acaba kafa dinlemek için tatile mi gitsem diye düşündüm okul varken ne tatili diyenleri duyar gibiyim. Annem ilk defa erken gelmişti çok şaşırmıştım, annem geldikten sonra yemek yedik doğrusu annem yedi bende tabağımda ki yemekle oynadım. Sonra yemek yemeden kalktım ve odama gittim, odama gittikten sonra annemin seslendiğini duydum
"Selinn bir arkadaşın sana çiçek yollamış."
Bende koşar adımlarla annemin yanına gittim annem çiçeği verdi üstünde bir not vardı yazıyordu ki
Bu zamana kadar Nilsu'ya veremediğim çiçekleri sana verdim ama bu sefer senin için sakın üzülme her şey yoluna girecek
Ferhat
Ferhat'tan gelen çiçek biraz da olsa beni mutlu etmişti, bende biraz kendimi motive etmeye ve toparlamaya çalışıyordum sonuçta hayat devam ediyordu ve beni sevmeyen birisi için değmezdi. Bir kaç gündür hiç gezmediğimi farkettim ve Nilay'ı aradım
"Nilay yarın kafa dağıtmak için alışveriş merkezine gidelim mi?"
"O somurtkan ifadenle gelmiyceksen olur."
bende çok uzatmadan
"Tamam" diyip kapatarak huzurlu tatlı uykuma bıraktım kendimi. Bugün cumartesi olduğundan geç kalktım, kalktığımda annem gitmişti ve kahvaltıyı hazırlayıp bir not bırakmıştı.
Kahvaltını bitirmeden dışarıya çıkmak yok
Annen
Yazıyordu notta, kahvaltı yaptıktan sonra duş aldım ve dolabıma yönelerek bir şortla salaş bir tişört aldıktan sonra hazırlanıp çıktım. Alışveriş en iyi unutma ilacıydı kızlar için. Bu yüzden Nilay'a alışveriş merkezine gidelim demiştim, Nilay'la buluştuktan sonra bir mağazaya girdik ve siyah kolları düşük bir elbise denedim aynaya bakmak için çıktığımda Nilay
"Kızım bunu almalısın kuş uçtu baby." Diyerek beni övdü.
Benimde hoşuma gitmişti bu yüzden elbiseyi aldım, çok yorulmuştuk Nilay'la ondan Starbucks'a girdik ve kahvelerimizi içip sohbet ettik. Onu düşünmeden olan bir gün daha kolay geçti dedim içimden, ama yinede az da olsa düşünüyordum sonuçta hemen dediklerini unutamazdım, o kadar yorulmuşum ki yemek yemeden uyuya kalmıştım. Sabah olduğunda annemin hazırlamış olduğu kahvaltıyı yapıp ve hazırlandıktan sonra bir taksiye binip okula gittim okuldan içeri ayağımı attığım da bütün gözler benim üzerimdeydi bu biraz tuhaftı. Nilay yanıma geldi ve
"Kızım şu Umut gerizekalısı ve arkadaşları senin hakkında konuşup herkese anlatıyorlar."
Benim yüzümdeki gülüşün Nilay'ın söylediklerinden sonra yok oldu. Ama Umut'un yanına kalmayacak.
