ตอนนี้เครื่องลงจอดแล้ว ฉันเริ่มบิดขี้เกียจหลังจากพึ่งตื่นได้สักพัก แต่คนข้างๆฉันนี่สิ ยังหลับอยู่เลย ทำไงดีล่ะ
"เบน" ฉันตัดสินใจสะกิดเขาเบาๆและเรียกชื่อเขาไปด้วย "หื้มม" เขาตื่นแล้ว น่ารักชะมัดเลย ไอ้ตาปรือๆกับผมยุ่งๆของเขาเนี่ย เหมือนเด็กน้อยเลย ><
เบนลุกขึ้นเตรียมตัวลงจากเครื่องบินเมื่อเห็นคนอื่นกำลังทยอยลง ฉันลุกตามเขาทันทีเพราะคนอื่นๆที่มากับฉันลุกกันแล้ว ฉันไม่อยากโดนทิ้งนะ -.,-
"บายครับ หวังว่าเราจะได้เจอกันใหม่นะ" เบนหันมาพูดและแจกรอยยิ้มละลาย "บายค่ะ หวังว่าจะได้เจอกันใหม่เช่นกันนะ" ฉันพูดและยิ้มตอบเขา
ฉันรีบเดินตามพี่การ์ดสองคนนั้นไป โทมัสหยุดเดิน ทำให้จากที่เขาเดินนำหน้าฉันอยู่ กลายเป็นเราเดินพร้อมกันไปเสียแล้ว โทมัสเริ่มจับมือฉัน ไม่เรียกว่าจับมือสิ น่าจะเรียกว่า 'บีบ' มากกว่า
"เขาคือใคร" โทมัสถามฉันเสียงจริงจัง "เขาไหน" ฉันแกล้งตีหน้ามึน ทั้งๆที่รู้ว่าเค้าตองหมายถึงเบนแน่ๆ "ที่นั่งข้างๆคุณบนเครื่องบิน" เขาถามอีกครั้ง เสียงแข็งและดูจริงจังกว่าเดิม "เขา คือ เบน จา มิน" ฉันตอบแบบไม่กวนตีนเพราะเสียงเค้ามันน่ากลัวเกินไป [ไรต์ : นี่คือไม่กวนตีนแล้วช้ะ]
เค้าไม่ถามฉันอีกเลยหลังจากเจอคำตอบของฉัน เอือมล่ะสิ55 แต่เขาจับมือฉันแน่นขึ้น ตอนนี้ฉันได้ยินเสียงกรี้ดจากแฟนคลับข้างนอก เป็นเสียงกรี้ดที่ดังมากเลยทีเดียว ฉันเริ่มอยากรู้แล้วล่ะว่าจะมีคนมารับพวกนี้มากขนาดไหน
ตอนนี้การ์ดเริ่มทำงานแล้ว โดยคนหนึ่งเข้าประกบกีฮง ส่วนอีกคน เริ่มประกบโทมัส โทมัสยังคงไม่ปล่อยมือฉัน "ปล่อยมือฉันก่อนสิ" ฉันตัดสินใจพูดมันออกไป เพราะถ้าเค้ายังจับมือฉันแบบนี้แล้วเดินออกไปต่อหน้าแฟนคลับ ฉัน ตาย แน่ แน่
เขาปล่อยมือฉันและหันมามองหน้าฉัน หน้าเขานิ่งชะมัด ฉันเดาอารมณ์เขาไม่ถูกเลย บทจะจับก็บีบซะแน่น บทจะปล่อยก็ปล่อยง่ายๆเลยเนี่ยนะ
ตอนนี้เราเดินมาถึงประตูแล้ว การ์ดจากประเทศเกาหลีสองคนที่ยืนเฝ้าประตูไว้ยิ้มและเปิดประตูให้เรา การ์ดคนแรกเดินนำไป ตามด้วยโทมัสกับกีฮง และการ์ดปิดท้าย ส่วนฉันเดินอยู่ข้างหลังการ์ดอีกที
"กรี้ดดดดด" "โทมัสส ชั้นรักคูณณณณณ" "กีฮง ทางนี้ กรี้ดดดด" "โทมัสสสสส" "กรี้ดดดด"
เสียงตะโกนจากเหล่าแฟนคลับที่มีอยู่เต็มทั้งสองชั้นของสนามบินส่งเสียงร้องกรี้ดกันลั่นสนามบินเลย ฉันเห็นโทมัสยิ้มและโบกมือให้แฟนคลับ น่ารักชะมัดเลย >< เดี๋ยวๆ ฉันคิดอะไรไปเนี่ย TT
ฉันค่อยๆเดินและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้ เห็นมั้ย มีคนมารับฉันเยอะขนาดนี้เลยนะ #มโนว่ะ55555
"(Y/N) ถ่ายรูปให้หน่อย" เสียงโทมัสเรียกฉันและยื่นโทรศัพท์ iPhone ที่ติดรูป Dylan O'brien ขึ้นมา โอเค ไม่ใช่ของเค้าแน่นอน555555 ฉันรับโทรศัพท์มาไว้ในมือ แต่เดี๋ยวนะ นี่ฉันเป็นทาสเขาตอนไหนเนี่ย -////-
ฉันก็อยากจะคืนเขาไปแล้วบอกว่า 'ฉันไม่ใช่คนรับใช้นายนะ' แต่ตอนนี้คงไม่ดีมั้ง แฟนคลับเขาเยอะชะมัด 55
"พร้อมนะคะ 3 2 1" ฉันกดชัตเตอร์ลงที่โทรศัพท์ และส่งคืนให้หญิงสาวที่เป็นเจ้าของ "รูปดีแลนที่เคสน่ารักดีนะคะ55" ฉันพูดกับหญิงสาวคนนั้น "ขอบคุณค่ะ55" เธอตอบกลับมาแบบอายๆ
"นี่นอกใจผมหรอ" เสียงโทมัสที่อยู่ดีๆก็พูดขึ้นมา โอเค หมอนี่กำลังกวนตีนฉัน เหมือนกับที่ฉันกวนตีนเขา ก็แค่เขาทำต่อหน้าคนเยอะๆเท่านั้นเอง -////-
"ฮริ้วววว" เสียงแฟนคลับแถวๆที่ฉันกับโทมัสยืนอยู่พากันแซว มันก็ดีนะ ที่ไม่ใช่เสียงโห่แล้วตามมาด้วยรองเท้าน่ะ55
ตอนนี้เราเดินออกมาถึงรถตู้ที่มารอรับแล้ว ฉันเดินขึ้นไปนั่ง มันเป็นเบาะคู่ทุกเบาะ ฉันเลือกเข้าไปนั่งมุมในสุดของรถ ตามด้วยกีฮงที่นั่งหน้าสุดติดหน้าต่างเพื่อโบกมือให้แฟนคลับ ส่วนคนที่เดินมานั่งข้างๆฉัน ก็....โทมัส เฮ้ออออ
เสียงกรี้ดของแฟนคลับเริ่มดังมากขึ้น มีเสียงเคาะกระจกรถด้วย ทำให้ฉันที่นั่งติดกระจกตกใจนิดหน่อย ส่วนเมื่อโทมัสเห็นแฟนคลับของเขา ทำให้เขาโน้มตัวมาทางกระจกหรือเรียกง่ายๆ ทางฉัน เค้าโบกมือกับแฟนคลับนิดหน่อยก่อนที่รถตู้จะเคลื่อนออกไป
"เหนื่อย" เขาพูดขึ้นและหันมามองหน้าฉัน พูดให้ฉันฟังทำไม ไม่อยากรู้สักหน่อย :/ หลังจากเขาพูด เขาก็เริ่มขยับเอาหน้ามาพิงที่ไหล่ของฉัน TwT
ВЫ ЧИТАЕТЕ
I believe in destiny
Подростковая литература(Y/N) สาวไทยติ่งฝรั่งที่ได้ไปฝึกงานในกองถ่ายภาพยนตร์เรื่อง The Maze Runner : The Scorch Trials เธอจะได้เจอทั้งDylan O'brien , Ki Hong Lee และคนที่เธอติ่งหนักมาก Thomas Brodie Sangster เขาจะชอบเธอเหมือนที่เธอชอบเขามั้ย...ต้องติดตามกันไป
