(Ep.2) Let's Go

1K 30 3
                                    


ฉันเดินออกมาดูการถ่ายทำที่ใกล้เสร็จแล้วสำหรับหรับวันนี้ ให้ตายสิ นี่ฉันพึ่งจะได้ออกมาเห็นนะ ตั้งแต่เช้าที่ฉันดูเหมือนว่างที่สุด ทำไมกลายเป็นฉันยุ่งที่สุดไปได้ แทบไม่ได้พักเลย หยิบนู่นหยิบนี่ตลอด

ฉันสำรวจไปรอบๆ สายตาฉันหันไปเห็นโทมัส ตอนนี้เค้าดูเท่มาก ผมสีบรอนด์ทองของเขาถูกเซตให้ดูกระเซิง หน้าเค้าถูกเติมด้วยบาทแผลตรงแก้ม และรอยสีดำ-เทา ในที่ต่างๆ นั่นทำให้เค้าดูเหมือนผ่านเรื่องราวอะไรมามากมายจากในวงกต

ตอนนี้เค้าเห็นฉันแล้ว เค้าเดินมาทางฉัน และ "เฮ้ ไปแนะนำตัวหน่อยสิ" เขาพูดและจูงมือฉันไปหา Ki Hong Lee ค่ะพระเจ้า แล้วตรงนั้นไม่ได้มีแค่ กีฮง คนเดียวนะ ยังมี คาย่า สคอเดอแลนริโอ [เทเรซา แอกเนส] , วิลล์ พาวเตอร์ [แกลลี่] , เบลค คูปเปอร์ [ชัค] และคนอื่นๆอีกเพียบ

"ทุกโคนนน รู้จักเด็กใหม่กันรึยัง" โทมัสทำหน้าภูมิใจเสนอกับทุกคน

"ว้าว ผมกีฮงลี นะ เธอชื่ออะไรหรอคนสวย มาจากเกาหลีรึเปล่า หน้าตาดูเอเชียดีนี่" กีฮง แร๊พใส่ฉัน 5555 โอ้ยยย ไอ้อ้วนเอ้ย อ้วนแล้วยังน่ารักอีก "เอ่อ สวัสดีค่ะ ชั้นชื่อ(Y/N) มาจากประเทศไทยค่ะ" ฉันพูดไปแบบอายๆ "ฉันคาย่านะ" คาย่ายื่นมือมาเช็คแฮนด์และยิ้มให้ฉัน

"พี่สาวครับ ผมเบลคนะครับ ไม่ได้มาเป็นประจำหรอก มาหาพวกพี่ๆเฉยๆน่ะครับ55" เด็กหนุ่มตัวอ้วนนหน้ากอดพูดกับฉัน"พี่(Y/N)น้าาา" เบลคยื่นมือมาจับมือฉัน น่ารักชะมัด (:

"ฉันวิลล์นะ คนสวย" โอ้ มาย ก้อดดดดด วิลล์เรียกชั้นว่าคนสวยเชียวนะ พระเจ้า "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" ฉันตอบกลับพร้อมยิ้มอ่อย(ว้อทท!?) เค้าดึงฉันเข้าไปกอด ฉันแอบเห็นเค้ายิ้มกวนตีนให้โทมัสด้วยแหละ

"เพื่อน คนนี้ของฉัน" โทมัสพูดกับพร้อมตบไหล่วิลล์เบาๆ เค้าทำหน้าจริงจังใส่ฉันด้วย อ่าว ฉันทำไรผิดล่ะ แค่อ่อยวิลล์เองลนะ

I believe in destinyTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang