ในเวลาไม่นานพวกเราทั้งหมดก็มาถึงประเทศไทย บ้านเกิดฉันเอง ฉันรู้สึกโปรสุดๆเลยตอนนี้
ฉันพาพวกเขามาที่โรงแรมตามที่ค่ายจองเอาไว้ให้ และแน่นอน มาถึงวันแรกก็ต้องฟรีไทม์สิ
"นี่โทมัส คืนนี้ฉันจะกลับไปนอนบ้านตัวเองนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันมารับ ฝากบอกคนอื่นๆด้วย " ฉันพูดในขณะที่นั่งอยู่บนปลายเตียงของห้องเขา
"ไปด้วย" เขารีบอ้อนทันที
"ไม่" ฉันตอบอย่างเด็ดขาด ฉันไม่อยากให้เขาไปกวนอะไรครอบครัวฉันนะ หมอนี่ยิ่งไว้ใจไม่ได้อยู่
"นะ" เขาอ้อนอีกแล้ว
"ไม่ไง" ฉันจะเข้มแข็ง ไม่มีทางงง ฮือออ
"นายจะไปนอนบ้านฉันเนี่ยนะ" ฉันถามอีกครั้ง
"ใช่" เขาตอบหน้าตานิ่ง
"ไม่มีทาง" ฉันพูด
"จะโทรไปฟ้องบริษัทว่าเธอโดดงาน" อื้มมม คำพูดนี้หลุดจากปากคนตรงหน้า
"ก็ได้" ฉันจำเป็นต้องตอบตกลง บ้าเอ้ย
นี่มันเวรกรรมอะไรที่ฉันต้องเอาโทมัสไปบ้านฉันด้วยเนี่ย เฮ้อออออ แต่ฉันก็เคยบอกแม่เรื่องโทมัสไปแล้วนี่นา ไม่น่าจะยากอะไรมั้ง
"พ่อเธอดุมั้ย" นี่เป็นคำถามแรกหลังจากร่างสูงขึ้นรถแท๊กซี่
"มาก" ฉันแกล้งตอบปั่นหัวเค้า เขาจะได้เลิกพูดมากสักที
"แม่เธอล่ะ" จ้าาา ถ้าไม่หยุดถามฉันก็จะไม่หยุดปั่นหัวนายนะ
ฉันแกล้งเขาอีกแล้ว ดูหน้าเขาสิ ย่นยิ่งกว่าเฟรนซ์ บลูดอก 5555
"แล้วทำไมเธอถึงไม่ดุล่ะ" ไอ่นี่ก็สงสัยจังเลย โอยยยย
"เพราะฉันสวย ถ้าฉันดุมันก็จะไม่เข้ากับหน้าตาไง" แถกำลังสอง..
ในเวลาไม่ถึงชั่วโมงเราก็มาถึงบ้านของฉัน แม่และพ่อฉันไม่รู้ว่าฉันจะมาที่นี่ เพราะฉะนั้น เซอร์ไพรส์ !! :)
أنت تقرأ
I believe in destiny
أدب المراهقين(Y/N) สาวไทยติ่งฝรั่งที่ได้ไปฝึกงานในกองถ่ายภาพยนตร์เรื่อง The Maze Runner : The Scorch Trials เธอจะได้เจอทั้งDylan O'brien , Ki Hong Lee และคนที่เธอติ่งหนักมาก Thomas Brodie Sangster เขาจะชอบเธอเหมือนที่เธอชอบเขามั้ย...ต้องติดตามกันไป
