"Kişiyi yönlendiren duygularıdır;yani bu duyguları da barındıran ve bu özelliği ile diğer organlardan ayrılan kalptir."
Böyle cevap vermiştim profesöre.Bir süre gözlerini kısarak beni süzmüştü. Bir şeyler düşündükten sonra bana bakmıştı.Ben ise hayranlık duyduğum cerrah ile konuşma fırsatı bulmuştum.
Profesör bu soruyu başka bir konferansında cevaplayacağını söylemişti.Ben neden böyle yarım bıraktığını anlamaya çalışırken ancak duvardaki saate baktığımda durumu kavramıştım.Sempozyumun süresi dolmuştu.Bi de işin kötüsü bir saat boyunca dinlememiştim ve sonralara doğru dahil olmuştum.
Off gerçekten inanamıyorum.Aylarca beklediğim sempozyum gerçekleşmişti.Ama onda da saçma bir rüyayı düşünüp dalmıştım.Peki sorunun cevabı ne olacak?Profesörün görüşleri benim için çok önemliydi.
Bu yüzden çıkışta konuşabilmek için koridorda beklemeye karar verdim.
Ben profesörü beklerken telefonum çaldı birden arayan Cera'ydı.Telefonumu açtığımda Cera telaşlı bir şekilde konuşmaya başladı.
-"Alo Cermila"
- "Evet.Bu sesindeki telaşda ne?Yoksa bir şey mi oldu?"
-"Evet bir şey oldu."
-"Alo alo Cera orda mısın?"
-"Cera!!!"
Ben noldu diye kendime soracakken birden telefonun şarjının bittiğini gördüm.Off tam da sırasıydı.Acaba bir şey mi oldu?O zaman elimi sıkı tutmalıyımki; profesör ile konuşup hemen hastaneye gidebiliyim.
O sırada profesör elinde dosyalar ve yanında ilgi çekecek kadar duran çekici bir adam ile çıkıyorlardı.Ben ise tüm cesaretimi toplayıp hocanın yanına gittim.
-"Profesör Henry bir dakikanızı alabilir miyim?Size sormam gereken bir şey varda."
-"Bayan ......"
-"Cermila."
-"Evet bayan Cermila normalde reddetmem gerek .Ama bana soracağınız şeyi çok merak ettim.Bu yüzden sorabilirsiniz."
Bunu söyledikten sonra yanındaki kumral ve çekici adam ile ayrıldılar.Ben bunları düşünürken o bunları hissetmiş olcak ki giderken bana kaçamak bir şekilde gülümsedi.Utandım ama hiç belli etmedim.Hemen hocaya döndüm.
-"Daha demin bana soru sormuştunuz.Bende cevapladım."
-"Evet hatırladım bayan Cermila."
-"Şey ben sizin düşüncelerinizi çok merak ettim.Beni biraz aydınlatırsanız sevinirim."
-"Demek öyle ama ummadığınız bir cevap alabilirsiniz."
"Anlamadım?"
-"Galiba beni pek bilmiyorsunuz bayan Cermilla."
-"Yok tam tersine sizi tanıyorum ve tüm makalelerinizi okudum.Zaten ilginç düşünceleriniz beni buraya getirdi."
Evet profesör Henry çok ilginçti.Zaten önceden benim okuduğum tıp fakültesinde okumuş ve zekası ile okulumuzun yirmi yıl boyunca dilinden düşmemişti.Gerçi yaptığı başarılarla hala düşmedi.Onun bu uluslararası başarıyı yakalaması ve tanınması yazdığı başarılı makaleler ve sıradışı düşünceleri olmuştu.Bende bu başarılı adamı tıp fakültesinde duymuştum.Her ne kadar bazen tepki alsada seviyordum ve hayranlık
duyuyordum.Şimdi onunla konuşmak benim için bir gururdu.O sırada konuştu.
-"O zaman şöyle anlatayım.Ben insanları yaşamında yönlendirenin akıl yani zeka olduğunu düşünüyorum."
-"Ama duygular olmadan bir şeyden zevk alamazsınız ki.Şöyleki maymunlar ve insanlar doğarken maymunların insanlardan daha zeki olduğu saptanmış.Fakat insanlar hem fiziksel açıdan hem de duygusal açıdan gelişip maymun zekasını geçebilmektedir."
-"Yalnız ben insanları maymunla kıyaslamıyorum bayan Cermila.İnsanları kendi arasında değerlendirirsek birbirlerinden farklı olmaları için zeka önemli etkendir."
-"Ama duyguların zekayı tetiklemesinde önemi var."
-"Biliyorum.Ama bu duyguya yani çeşidine bağlıdır.Sizde kendiniz söylüyorsunuz;herkeste tek çeşit duygu yok ki.Bazende zekayı duygular yorar."
Ben tam bir şey söyleyecekken profesörün telefonu çaldı.Profesör izin istedikten sonra telefondakiyle konuştu.Yüzüne bir gülümseme yayıldı profesörün."Bu çok iyi oldu " dedi telefondakine.Benim ona baktığımı görünce telefonu kapadı.
Ben ise konuşmaya tekrar döneriz sanmıştım.Ama profesörün herhalde aldığı haberle ilgili olcak ki işi çıkmıştı.
-"Bayan Cermila anlıyorum ki kalp cerrahı olmanızdan dolayı bu konulara ilginiz var .Sizinle bu konuyu daha uzun bir zamanda konuşmak isterim.Beni bulacağınız yeri biliyorsunuz.Bu arada randevu almanıza gerek yok."
-"Tamam sizinle en kısa zamanda görüşmek ümidiyle."
-"Kendinize iyi bakın bayam Cermila."
-"Teşekkürler"
Her şey bir anda gelişmişti.Ama iyi de olmuştu.Profesör ile tekrar konuşabilecektim.Birden aklıma Cera geldi.Onunla konuşmalıydım.Hemen ankesörlü telefondan aradım.
-"Alo Cera az önce şarjım bitti konuşamadım.Ne oldu?"
-"Cermila çok kötü bir şey oldu."
-"Ne oldu korkutma beni."
-"Dr.Bob hastene odasında ölü bulundu."
-"Ne!!!Nasıl?Neden?"
Bu nasıl olabilir?Bob amca nasıl ölebilir?İnanamıyorum ya!O benim için çok önemli bir insandı.En önemlisi babamın can dostuydu.İkinci kez kalbim böyle hızlı çarpıyordu.İlki hayatımda hiç unutamayacağım babamın ölümüydü.Birden gözlerim karardı.Her yer simsiyaha büründü...
