Başımda saatlerdir vızıldayan sineğe lanetler okuyarak yataktan kalktım. Neyse ki bugün Cumartesiydi.
Pastanede çalışalı tam tamına 1 ay olmuştu. Alışkın olmayınca çok yoruluyordum. Devran benimle uğraşmayı kesmişti. Ben de, o da bıkmıştık. Gelen her Bayan asılmaya devam ediyordu ama Devran onlara yüz vermiyordu.
Bir de her hafta sonundan sonra yüzü yara bere içinde geliyordu. Sebebini her zaman sormaya çalışsak da bir şekilde kaçıyordu. En sonunda bana babasıyla ilgili problemleri olduğundan bahsetmişti. Bu yüzden çok da üstüne gitmiyordum.
Geçen bu süre zarfında ben de babamla konuşmuyordum. O da bu tepkimi normal karşılıyor olmalı ki o da benimle konuşmuyordu.
Odamın havalanması için camı açtım. İçeri giren havayla ürperdim. Bulanık bir hava vardı.
Annemin içerden gelen sesiyle odadan çıktım.
" Günaydın. " dedim çatallı çıkan sesimle. Annem de bana bakmadan kafasını salladı.
Lavaboya ilerleyip metal kapı kolunu aşağı indirdim. Aynanın karşısına geçip kendime baktıktan sonra elimi yüzümü yıkadım. Havluyla yavaş hareketlerle yüzümü kuruladım.
Kapı kolunu tekrar indirip içeri girdiğimde salonda Elif, Anıl ve tanımadığım bir adamı görmeyi beklemiyordum. Üstelik geceliklerle duruyordum.
" Arkadaşlarınla kahvaltıya gideceğini neden söylemedin kızım ? Ona göre servis hazırlatmıştım." diyen anneme saf saf bakıp tekrar Elif'e döndüm.
" Ayda hazırlanmamışsın bile. " dedi Elif gözlerini kocaman açarak. Hiçbir şey anlamamıştım. Biz kahvaltıya gitmeyecektik.
" Ne kahvaltısı Elif ne saç... " sözümü anında kesip beni odama itekledi. Kapıyı arkamızdan kapatıp derin bir nefes aldı.
" Benim Ayda hanıma buluşma ayarlayalım diye kıçım çıksın, sen benim söylediklerimi hiç dinleme. " dedi. Dolabıma yönelip bir bir kıyafet çıkarmaya başladı.
" Ne buluşması ? " kafama attığı bluza kısa bir bakış atıp yatağın üstüne attım. Dizleri hafif yırtık pantolonumu da çıkarıp dolabı kapattı. Kendini yatağımın üstüne atıp bir süre suratıma baktı.
" Hani bahsetmiştim ;Anıl'ın yakın arkadaşı var Hakan çok iyi çocuk diye. " bahsettiğini hayal meyal hatırlıyordum.
" Ben de bugün hepimiz dışarı çıkarız diye düşündüm. Grup çiftler. Nasıl ama ? Bak bir tanısan harika çocuk Ayda. " dedi ellerini birbirine vurarak. Dehşet içinde kafamı iki yana salladım.
" Kafayımı sıyırdın sen ? Ben sana aklından bile geçirme demiştim Elif. Çocuğu buraya kadar sürüklemişsin bir de peşinde. " gözlerini kırpıştırarak öylece durdu.
" Tamam gelme. " dedi, her zaman ki trip cümlesini de ekledi. " Benim istediğim olmasın hiçbir zaman. "
Kafamı yatağa gömüp bekledim. Dinlenme günümde bile bir iş çıkarıyordu.
" Çık da giyiniyim madem. " dedim, gülümsedi ve uzaktan öpücükler atıp dışarı çıktı. Bu buluşmayı istemiyordum gitmek zorunda değildim ama Elif de tüm bu olayların bir ucundaydı. Nihayetinde işi bana o bulmuştu.
Giyinip odamdan çıktığımda çantamı da elime aldım. Anneme fazla geç kalmayacağımı söyleyerek dışarı çıktığımda iki araba beklemiyordum.
