The Second Quarter Quell-Haymitch

Hoofdstuk 14

Ik realiseer me dat ik nu snel moet handelen als ik Maysilee nog op wil kunnen zoeken. Ik grijp een set messen, een rugzak en een zak appels van de grond en ren weg, de bossen in. Zodra ik een rustig plekje heb gevonden, en zeker weet dat er geen andere tributen in de buurt zijn, kijk ik om me heen. Er zijn zoveel mooie bomen, het water in de beekjes is helder, het mos is groen en de dauwdruppels glanzen er nog steeds op. Er hangt zelfs fruit aan de bomen. Zodra ik mijn maag hoor rommelen, besluit ik het gewoon te proeven.

Ik pluk een paar druiven van een struik, en een peer. Nog wat rode, zurige besjes, dan heb ik wel genoeg. Ik controleer alles, of er geen nachtschot -of iets anders wat niet zo best voor je gezondheid is- tussen zit. Maar zo te zien is alles eetbaar. Ik besluit eerst de peer te eten, om te kijken wat het doet. Peren kunnen toch geen kwaad, en als er toch iets tussen zou zitten, heb ik alleen de peer gehad.

Voorzichtig neem ik een klein hapje. Mijn mond vult zich met sap en smaak. Ik heb nog nooit zo'n lekkere peer gehad. Mijn god, dit is echt lekker. Al snel gaan de kleine hapjes over in grote happen, en niet veel later heb ik de peer op. Eigenlijk wil ik het andere fruit ook proeven, maar ik hou me in. Ik wil eerst kijken of er iets gebeurt.

Ik besluit mijn spullen te ordenen. Eerst open ik de rugzak en bekijk de inhoud. Een waterfles, leeg. Zuiveringszout, een half brood, wat gedroogd vlees en touw. Ik stop twee messen in de rugzak en hang de andere drie aan mijn riem. De zak appels schud ik leeg in de rugzak en het geplukte fruit doe ik in de lege zak van de appels, zodat de besjes niet af kunnen geven. Ik wil eerst de fles vullen en dan zie ik wel weer verder.

Ik hijs de rugzak over mijn schouder en loop het pad af. Als ik op een open plek kom kijk ik omhoog en zie een prachtige berg. Onderaan staan er bomen tegen de schuine kant, en verder omhoog ligt er zelfs sneeuw op de top. Ik sta even met open mond te kijken, en besef me dan; water. Daar was ik naar op zoek. Ik volg gewoon het pad en niet veel later kom ik weer zo'n helder stroompje tegen. Ik houd mijn fles gewoon tegen de stroom in, tot hij vol is. Voor de zekerheid gooi ik er wat zuiveringszout bij, ook al lijkt het water nog zo schoon. Ik heb nu geen dorst dus de fles gaat mijn rugzak in voor later.

Als ik opsta om de fles in de rugzak te doen, voel ik me ineens duizelig. Zwarte vlekken dansen voor mijn ogen en ik verlies bijna m'n evenwicht. Ik grijp me snel vast aan een tak, en hijs mezelf omhoog. Daar blijf ik even staan met mijn ogen dicht, en als ik ze weer open doe gaat het wel weer. Ik doe alsnog de fles in de rugzak en loop verder. Maar ik moet steeds vaker een pauze nemen, ik word steeds duizeliger. Tot het tot me doordringt dat het misschien toch niet geheel verstandig was om aan te nemen dat de peer eetbaar was.

Maar het moment dat ik me dat besef, is het eigenlijk al te laat. Ik probeer mezelf nog te redden door de peer uit te spugen, over te geven, en vervolgens de halve -gezuiverde- waterfles leeg te drinken. Maar ik voel dat het niet genoeg was. Zo goed en kwaad als het gaat, zo snel als ik nog kan, zoek ik een dichtbegroeide struik op en rol me eronder. Ik trek mijn vest uit, sinds ik ook behoorlijk aan het zweten ben, en leg het onder mijn hoofd. Mijn rugzak houd ik stevig vast, en ik glijd steeds verder weg. Het enige wat ik nog kan hopen is dat ik wel weer wakker wordt. Ik wil niet de eerste dag al dood. Ik wilde Maysilee helpen, ik zou haar opzoeken. Door de paniek die ik voel door het besef dat Maysilee nu alleen verder moet, weet mijn lichaam het nog heel even vol te houden.

BOEM. Het eerste kanon klinkt. BOEM, een tweede. BOEM, BOEM, BOEM. Al vijf kanonschoten klinken door de nacht. Maar hoe meer er klinken, hoe vager en verder weg ze raken. Ik tel de schoten, terwijl de waanbeelden zich meester maken van mijn lichaam. Ik kom tot negen, tien, elf... Dan zak ik zover weg dat ik niks meer hoor, niks meer voel, en een paar seconden later ga ik out.

________________________________________________________________

Heyy mensen :)
Het verbaasde me hoeveel mensen er nog stemden op mijn vorige geposte hoofdstuk! Supertof <3
Ik heb daarom nu even tijd gemaakt voor een klein hoofdstukje extra. Ik hoop dat jullie het wat vinden ;)
Xx viv