The Second Quarter Quell-Haymitch

Hoofdstuk 4

Sorry, extreem kort stukje, maar ik ga het volgende stuk weer langer maken! #Promise

Als Maysilee en ik uitgehikt zijn lopen we naar de eetwagon. Daar zit Hella, Eria is er niet. Ik kijk verbaasd op. "Ik dacht dat we strategieën zouden gaan bespreken?" vraag ik. "Gaan we ook," antwoord de vrouw. Ik weet haar naam nog steeds niet. "Waar is Eria dan?" vraagt Maysilee, alsof ze mijn gedachten kan lezen. "Die... Armania is met hem aan het praten. Hij heeft het zegmaar nog niet helemaal geaccepteerd.

Armania is onze mentor. En ik vind het trouwens ook niet zo gek dat Eria het niet heeft geaccepteerd. Wie accepteert nou zijn eigen naderende dood? Oké, ik. Maar dat is om iemand anders levend de Arena uit te krijgen. Maar als je zelf nog een heel leven voor je hebt, en niemand hoeft te missen, wil je natuurlijk niet dood. Maar goed, de technieken.

"Wat moeten we doen om in leven te blijven?" vraag ik, zo direct als maar kan. "Waar zijn jullie goed in? Welke wapens beheersen jullie?" vraagt de vrouw. "Nou, aangezien we in twaalf wonen en geen beroeps zijn, waarschijnlijk geen enkele," antwoord Maysilee wat brutaal. Maar ze heeft wel gelijk. "Ik kan niks," mompelt Hella zo zacht als het maar kan. "Ik... Ik heb wel eens een mes in mijn handen gehad," zeg ik.

Het is niet veel, en het was ook puur om dieren te slachten voor het avondeten. Zoveel verschil met de andere tributen zal er niet zijn. Maar dieren vechten niet terug. Spartelen hoogstens een beetje tegen. Maar hebben meestal geen wapens in hun pootjes.

"Nou, we hebben een begin. Jij gaat dus tijdens de trainingen met messen aan de gang. Voor de rest zoeken we nog een oplossing." Klaar. Bespreking afgelopen. Ik druip af naar mijn kamer, en Maysilee volgt me. Terwijl de trein voortraast probeer ik met haar dingen te zoeken die ze wel kan. Maar echt ver komen we niet. Want halverwege geeft ze me ineens een kus. Ik schrik me rot en word helemaal rood. Ze begint te giechelen. Maar ik laat het niet zomaar op me zitten, en steel een kusje van haar. Zij weer van mij, en ik weer van haar. En even later zijn we ineens aan het zoenen.

En plotseling ben ik erachter wat er aan de hand is. Beetje laat Haymitch, maar goed. Ik ben verliefd. En niet zo'n beetje ook. Ik geef me helemaal over aan het zoenen, en laat haar compleet haar gang gaan. En ik wil opeens niet meer dood. Ik wil dit gevoel voor altijd vasthouden, voor altijd met Maysilee zijn. En opeens houd ze op met zoenen en word ze knalrood. "Oeps..." Dat kun je wel zeggen ja...