Peki Ya Sonra ?(ASKIDA)

9. Bölüm-Yenilikler

Araba durduğunda emniyet kemerimi çözdüm ve etrafı inceleyen bakışlarla süzüyordum. Bir sahil kenarına gelmiştik. Burası Üsküdar' dı. Burayı oldum olası hep sevmişimdir.

Sahilde yavaş yavaş ilerliyorduk. Kalabalık bir yerde ve tam Kız Kulesi' nin önündeydik. Bir an durduğumuzda Kuzey anlamadığım bir şekilde aniden önüme geçti....

~~~~~~~~~~

Ve hayat şaşırtmaya bayılırdı. Herkesi. İsterse mutlu, sevinçli, heyecanlı bir şekilde, isterse mutsuz, hayal ve kalp kırıklıklarıyla dolu bir şekilde. Ama en çok mutsuzluk ve hayal kırıklarıyla şaşırtırdı bizi. Peki herkes üzülmek mi ister ? Hayat herkesi mutsuz mu etmek ister ? Belkide çok yanlış düşünüyoruz. Hayatımızı negatifleştiren biziz. Olumsuz düşünüp herşeyi gözümüzde büyüten bizleriz. Peki nasıl mı ? Sadece insanın kendi düşünceleri doğrultusuyla hareket etmesi yüzünden. Bakış açımızı biraz değiştirdiğimiz zaman, olaylara başka insanların çerçevelerinden baktığımız zaman, kısacası empati kurup herşey için farklı düşündüğümüz zaman bu olumsuzluğu pozitifleştirmek daha kolay. Eğer hayatın sizi olumlu bir şekilde şaşırtmasını istiyorsanız, olaylara başka insanların gözünden bakın. Belki kendinizi bulur ve bu şekilde hayatınıza yeni ve güzel bir yol çizmiş olursunuz.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Önüme geçtiğinde şaşkınca ona baktım. Sağ dizini yere koymuş sol dizi kırık bir şekilde yerde çömelmişti. İstemsizce o çömerken kalkması için kollarından tutmuştum ama nafile. Benden daha güçlüydü ve bunu başarabiliyordu. Artık amacını anlamıştım çünkü ceketinin iç cebinden siyah bir yüzük kutusu çıkarmıştı. Ah yine mi siyah ? Bu kutuların kırmızı olması gerekmez mi ? Kapağını açtı ve gördüğüme inanamadım. Bu yüzük çok güzel ve göz alıcı görünüyordu. Ama silah pek de güzel gözükmüyor açıkcası. Evet yüzüğün yanında bir silahta çıkarmıştı. Ne yapacak bu manyak bu silahla ? Birden silahı elime sıkıştırdı. Ağzım açık kalmıştı. Yüzüğü çok süzmeden o şaşkınlık ile Kuzey' e baktım. Birden bağırmaya başladı. Ve tabi herkesin bize bakmasını sağladı. Ah hadi ama bu kadar görgüsüz olamayın millet ! Neden kameraya çekiyorsunuz ?

"Ya bu yüzüğü parmağına takarsın ya da tek bir kurşunla beni öldürürsün sarışın. Hangisi daha cazip geliyor ?" dediğinde gözlerim dolmuştu. İnanmıyorum ne yani şu an bana evlilik teklifi ediyordu ama böyle olacağını yani evlenmezsem kendini öldürmemi isteyeceğini tahmin etmiyordum açıkcası. Elimdeki silahı yandaki bankın üzerine koydum. Her an bir kaza çıkabilir korkusuyla tedirgin olmam normal olacaktır herhalde değil mi ?

"Evet."

O heyecanla ağızımdan çıkan kelimelere ben bile şaşırmıştım. İstem dışı bir refleks ile söylemiştim. Ama doğru olana karar vermem beni mutlu etmişti.

"Evet. Evet, evet, evet, evet, bin defa evet." diyerek boynuna sarıldım. Ve yine herkes bizi alkışlıyordu. Belimden tutup ayağa kalktığında beni döndürmeye başlamıştı. İki üç tur sonra beni yere bıraktı ama sarılmayı bırakmadı. Kendimi çekip dizlerini silkeledim ve tekrar sarıldım.

"Hayatımın geri kalanında bana eşlik eden bir kader ortağım var artık. Teşekkür ederim sarışın. Teşekkür ederim." dediğinde hıçkırıklara boğulmuştum.

"Ah hadi sarışın ağlama." dediğinde başımı boynundan çektim ve alnını alnıma yasladım.

"Benim için ne kadar önemli olduğunu biliyor musun deniz göz ? Ah inan bana tahmin edemezsin." dediğimde dudaklarına kimsenin fark etmeyeceği şekilde bir buse kondurdum. Saçlarımın yüzümüzü kapatması işime gelmişti açıkcası. Hadi ama ben bana sarıldığında bile heyecanlanıyorum. Herkes bakarken onu farkedilecek şekilde öpersem kalbim çıkar sanırım.