Live For A Reason 2.

4 - Γουίλιαμ.

  Μένουμε για λίγα λεπτά, να κοιτάμε ο ένας τον άλλον χωρίς να λέμε τίποτα ώσπου ο Γουίλιαμ σπάει αυτήν την αμήχανη σιωπή.

«Είσαι πανέμορφη» τραυλίζει και αμέσως χαμογελάω, διότι το βρίσκω τόσο χαριτωμένο αυτό. Ο πανέμορφος αδερφός της Μιράντας αποκαλεί εμένα πανέμορφη ενώ δεν κοιτάει τον εαυτό του. Είναι λες και βγήκε από παραμύθι.

«Μιλάς εσύ; Έχεις κοιταχτεί γλυκό μου στον καθρέπτη; Είσαι πανέμορφος» του λέω και κοκκινίζει. «Έλα ας κόψουμε τώρα τις βλακείες» λέω αμήχανα. «Πως είσαι; Έχω τόσο καιρό να σε δω!»

Το πρόσωπο του λάμπει και κοιτά με λαχτάρα με τα μεγάλα πράσινα μάτια του. Έχει αφήσει και λίγο μουσάκι – το οποίο ξεγελάει λιγάκι την ηλικία του – αλλά τον κάνει να φαίνεται πιο άγριο.

«Καλά! Ήρθα για να μείνω» μου αποκαλύπτει και χαμογελάω.

«Τέλεια!» αναφωνώ. «Πάμε;»

«Ναι» μουρμουράει και βγαίνουμε έξω. Προσπαθώ να απωθήσω τη σκέψη του Τζέισον από το μυαλό μου και να περάσω καλά μα είναι τόσο δύσκολο. Κάθε φορά που χαμογελάω ή γελάω, φαντάζομαι πως θα ήταν να καθόταν δίπλα μου και να γελά μαζί μου. Μου λείπει ήδη το γέλιο του. Τζέισον γύρνα πίσω.

«Ει, Αριέλα. Σου μιλάω..» Η Μιράντα με ξυπνά από τις σκέψεις.

«Ναι;»

«Που ταξιδεύεις;» με ρωτά πονηρά και χαμογελάω ένοχα.

«Κάτι σκεφτόμουν» απατώ αφηρημένα, αλλά εκείνη είχε ήδη καταλάβει. «Παρόλα αυτά γιατί είσαι ντυμένη έτσι;» την ρωτάω, εφόσον την βλέπω με πυτζάμες.

«Απλά έχω ναυτία και ζαλάδες. Δεν μπορώ να βγω, γι' αυτό και ζήτησα από τον Γουίλιαμ να σε κάνει να περάσεις καλά» εξηγεί και γουρλώνω τα μάτια μου. Αυτό δεν θα αρέσει καθόλου στον Τζέισον. «Εξάλλου, ο Γουίλ είναι πολύ καλή παρέα»

«Δεν αντιλέγω, αλλά Μιρ..» με διακόπτει.

«Δεν θα έχει πρόβλημα ο Τζέισον» μου λέει και αμέσως ένα χαμόγελο ανακούφισης σχηματίζεται στο πρόσωπο μου καθώς σκέφτομαι πως η παρέα μου με τον Γουίλιαμ δεν θα είναι τίποτα παραπάνω από φιλική, οπότε δεν νομίζω να υπάρξει πρόβλημα.

«Εντάξει» συμφωνώ και ο Γουίλιαμ χαμογελάει, σαν να κέρδισε κάποιο έπαθλο. Έχει τόσο αξιολάτρευτο χαμόγελο, αλλά αμέσως ο Τζέισον εμφανίζεται μπροστά μου – σαν σκιά – και κατσουφιάζω.