You & I

~12.BÖLÜM~ [FİNAL.JİHOPE]

~ JHope ~

"Sahile gidelim mi ? "

Sessizliği bozan Jimin olmuştu.

"Neden ? "

"Sahil bana huzur veriyor çünkü. Ama şey sen gelmek zorunda değilsin yani istersen."

"Yok onun için değil.. Yani gidelim tabi bende severim sahili."

Jimin yüzüme bakıp hafifçe gülümsedi.

"Teşekkürler hyung."

Gülen yüzü yine soldu ve onunla karşılaştığım zamanki gibi zavallı bir ifade takındı.

Çok masumdu.
Çok şirindi.
Ve kafamı karıştırıyordu.

"Ne olduğunu anlatmayacak mısın ? "

"Birşey olmadı hyung. "

"Hadi ama bok gibi görünüyorsun. Birşey olmuş. "

Sanırım dediğimi yalnış anlamıştı ve saçlarını düzeltip yüzünü falan temizliyordu salak.

"Hey yalnış anladın. Mükemmel görünüyorsun."

Jimin'in birden yüzü kızardı ve sanırım benimde.

"Ah şey yalnış anlama. "

"Yalnış anlamadım. Sadece önemli birşey olmadı. "

"Önemli değilse neden ağladın."

"Ağlamadım."

Gözleri yeniden dolmaya başlamıştı.

"Ah lütfen böyle üzgün olmak sana hiç yakışmıyor."

Gözünden bir damla yaş aktı.
Önüne geçtim ve baş parmağımla göz yaşını sildim.

"Ne dedim ben sana"

"Üzgünüm hyung."

Gözlerinden birkaç damla yaş daha düştü ve ağzından bir hıçkırık kaçtı.

"Aptal. Özür dilemene gerek yok.. Gel buraya."

Onun kendime çektim ellerimi omuzlarına sardım. Biraz bekledikten sonra Jimin de ellerini belime doladı ve hıçkırarak ağlamaya devam etti.

Sanırım birkaç dakikadır sarmaş dolaş yolun ortasındaydık. Ve Jimin hala ağlamaya devam ediyordu.

"Jimin.. Lütfen sakin ol.."

Yavaşça ellerimi omzundan çektim oda aynı şekilde ellerini belimden çekti.

"Tshirt'ümü salya sümük yaptın salak."

Ben saçlarını karıştırırken Jimin hafifçe tebessüm etti.

"İşte bu... Gülmek sana çok yakışıyor."

Jimin neşeyle kıkırdadı.

"Hadi gidelim. Sahil biraz ilerde."

Ellerimi cebime koydum ve hızlıca yürümeye başladım Jimin'de beni takip etti.

Sahile varınca Jimin sevinçle önüme geçti ve kollarını açıp koşmaya başladı.

Şuan gerçekten çok mutlu görünüyordu.
Mutluyken çok güzeldi.

"Hadi hyung sende gelsene."

"Geliyorum"

Bende kollarımı açtım ve Jimini takip ettim.

Yaklaşık 5 dakika bu şekilde koşturduk. Sonra Jimin nefes nefese kumlara oturdu. Bende yanına oturdum.

Ama Jimin şimdi mutlu değildi üzgünde değildi sadece boş bir ifade ile gökyüzüne bakıyordu.