[Repost]: Kwentong LRT (Love and Relation Transit)

Getting to know

"ang tao ay parang ulan, darating kahit hindi mo inaasahan"

Hinagilap n’ya ang aking braso, hinila sa pinakamalapit na stall mula sa aming kinatatayuan. Matapos makipag-espadahan ng stick sa pagpili, paghalungkat at pagtusok ng kwek-kwek, kikiam at fishball naupo na kami sa isang bakanteng kiosk.

"Dito pinakamasarap ang lahat ng street foods." Nilunok ng buo ang kwek-kwek bago magsalita muli. "Nalilimutan ko ang problema ko dito, lalo na kung bagsak ako sa exam. The best dito ang kwek-kwek at bbq," pagmamalaki ni realiza.

"Mukha ngang masarap halos kasi hindi mo na malunok e," biro ko. "Alam mo may isa pang masarap dito."

"Ano pa?" si Realiza.

"Ikaw. Masarap ka kausap eh. Cowboy na cowboy." hirit ko.

"Sus. nambola ka pa. Eto suka para mas masarap ang pagtitig mo sa akin. I know naman crush mo ako kinunan mo pa nga ako ng picture e." wika n’ya habang akmang babatuhin ako ng suka.

"Utot mong green!" tanggi ko. "Anung crush ka d’yan. Andun na sa kabilang kiosk yung ilong mo sa kapal ng face mo. Sarili ko ang kinukunan ko kanina, tingnan mo pa!" hamon ko sa kanya.

"Patingin nga?" walang pag-aatubiling anito.

Dahan-dahan kong kinuha ang aking phone sa loob ng bag pero pinindot ko muna ang switch para hindi mabuking na kinunan ko nga siya.

"Eto! Ay sayang lowbat na. Napahiya ka sana." wika ko.

"Ok fine. Talo na’ko. Ano nga pala name mo? Taga san ka?" si Realiza.

"Louie. Louie Jimena, taga Letre ako pero gusto ko na lumipat ng bahay para malapit sa inyo." banat ko.

"Ah Letre. pa-same way same way ka pa d’yan sa kabila naman pala ang uwian mo. Bawal na maging stalker ko,madami na kayo!" natatawang wika n’ya habang na itinuturo ng stick ang mukha ko.

Masaya. Lumundag ang puso ko sa masayang pag-uusap namin. Alam ko friendly siya. Walang angas sa katawan. Malakas lang kumain. Matapos kumain nagyaya na s’ya umuwi.

"Tara. Hatid mo na ako para sulit ang kabaitan mo. hi!hi! Kung ok lang naman sa’yo. Kung matitiis mo akong maglakad sa madilim na daan ito. Kung hindi ka lang naman maabala. Ay huwag mo na pala ako ihatid, ako na ang bahala na sumuong sa panganib." nakangiting sabi ni Realiza.

"Walang problema. Hatid na kita huwag ka ng magdrama." sabi ko. "Kung alam mo lang napakaswerte ko na ihatid ka" bulong ko sa sarili.

"May sinasabi ka? Narereklamo ka yata."

"Wala. Iniisip ko lang kung paano makukuha number mo," palusot ko.

"Here’s my phone save iiittt!" utos nito habang hinahampas ako sa balikat.

Tinadaan ko lahat ng dinaanan namin. Lahat ng street, kanto, poste, tindahan, poster ng pulitiko, mukha ng tambay, aso at kulay ng mga bahay lahat yun tinitigan ko para alam ko ang daan papunta sa bahay nila. Hanggang tumigil kami sa isang apartment type na building.

"Paano? Hanggang dito na lang ako. Ingat ka Louie. Salamat sa lahat." nakangiting wika n’ya.

"Sige, salamat din sa food," masayang sabi ko. Siguro ito na ang hinihintay kong sign. Siya na siguro ang babaeng para sa akin.

Sana lang alam ko ang daan pauwi. Sana walang asong hahabol sa akin dito. Napasuntok pa ako sa hangin ng biglang may pamilyar na boses na tumawag sa akin.

"Pssst!! Louie! pasok ka daw muna sabi ni tita,"

Mabilis pa sa lintik akong humarap sa kanya at walang kaabog-abog na tumuloy sa loob. Minsan lang ito kaya dapat pagsamantalahan este samantalahin pala. Naupo agad ako sa sofa kahit hindi pa ako pinapaupo. Pinagmasdan ko ang loob kung may picture n’ya na may kasamang lalaki. Para may clue ako kung may bf siya. Wala naman ako napansin.

"Si Tita Chit nga pala, Louie," si Realiza.

"Good evening po tita," magalang kong wika at ngiti na rin siyempre para makita n’ya naman ang aking killer smile.

"Taga saan ka?" tanong ni Chit.

"Taga Letre siya tita," sabat ni Realiza.

"Ah malapit lang pala." Inilipag ang hawak na magazine sa mesa bago nagsalita muli. "Matagal na kayong magkakilala?" tanong ulit ni Chit na para akong iniimbestigahan.

"One hour ago na tita," sabat muli ni Realiza.

"Bakit ba ikaw ang nasagot? Umakyat ka muna! Magbihis ka!" Utos ni Chit habang binato ng unan sa sofa si Realiza.

"Taga Batangas po talaga ako. Nakikitira lang po ako sa pinsan ko sa may Letre," paliwanag ko.

"Wow, Batangas!" mabilis na sagot ni Chit.

"May relatives kayo sa Batangas?" tanong ko.

"Sa Batangas si Tita Chit nadevirginized . Joke!!! Taga dun ang napangasawa n’ya." sabat muli Realiza na nakikinig pala sa dulo ng hagdan.

"Ah, small world pala. Nasaan ang asawa n’yo tita?" tanong ko habang tinitigan ang pababa sa hagdan na si Realiza. Naisip ko na parang lalaki lang kung kumilos. Sobrang bilis magbihis.

"Nasa Singapore. Two years na siya dun kaya dito muna ulit kami nagstay sa Manila kasi wala din ako kasama dun sa Batangas," paliwanag ni Chit. Pinandilatan pa n’ya ng mata si Realiza.

"Yeah! two years na dun ang asawa ni tita. Kaya virgin na ulit siya. ha!ha!" pang-aalaska ni Realiza.

"Hoy babaita pumunta ka sa kusina may gatas dun. Inumin mo then matulog ka na maldita!" bawi ni Chit. Ilang sandaling nanahimik waring may dinudukot sa ilalim ng mesa. "Eto nga pala ang album ni Realiza aka Ula. Feel free to browse," mapanuksong wika n’ya.

"tita, wag yan," sigaw ni realiza habang pigil pigil ang dalawang braso ni Chit.

"Buksan mo Louie, educational ang photoalbum ni Ula". Halos hindi matapos ni Chit ang pagsasalita dahil sa pag-aagawan nilang magtita." Louie, dali kunin mo! makikita mo d’yan ang evolution ng tao, from unggoy to baboy to tao."

Napuno ng halakhakan ang silid.Natawa ako sa takbo ng usapan at sa kulitan ng magtita. Naging at home ako sa maikling panahon. Ito siguro yung sinasabing parehas ng wavelength kaya maganda agad ang samahan kahit unang pagkikita pa lang. Nakikain pa ako bago tuluyang pinauwi.

Nasa bahay na ako ng maalala kong buhayin ang cellphone ko. Nagbabakasakali na may text n’ya. Pero bigo ako. Wala kahit isang message. Mali yata ang move ko. Mali ang diskarte. Dapat ako na lang ang kumuha ng number n’ya. Browse ko agad ang gallery para i-check ang picture n’ya. Napakaganda ng kuha. Kahit medyo napasentro yung shot sa dibdib n’ya kita pa rin naman ang mukha. Maaliwalas. Angelic. Pasimple kong hinalikan ang picture para hindi mapansin ng pinsan ko. Hindi naman siguro kasalanan sa batas ng boy scout kung hahalikan ko ulit so hinalikan ko ulit.

After ko maligo, napansin kong may message na sa cellphone ko.