Ik... Ik ben Emma

8

Het is ondertussen ergens in de avond en Noah heeft net verteld hoe ver we zijn met de reis weer terug naar de basis, ik heb dus bijna niks begrepen van wat hij zei. Luke zei dat hij het nog aan me zou uitleggen, later dus ik ben nu best wel nieuwsgierig. Hij zei ook dat hij me wat meer zou vertellen over hoe de wereld vroeger was, ik heb me altijd al afgevraagd wat er verder was dan alleen mijn boom, ik heb altijd geloofd dat er meer was. Bij de gedachte aan mijn boom krijg ik heimwee. 'We moeten terug, kom je mee?' vraagt Daniël, we waren opzoek naar eten terwijl de rest bezig was met kamp opzetten. De volle maan staat al aan de hemel, maar er is nog niks gebeurd, behalve dan vanochtend, en ik voel constant wel iemand van de patrouille me in de gaten houden. Ik ben in ieder geval van al die touwen af, dus ik heb wat meer bewegingsvrijheid.

Terug bij het kamp zie ik dat er geen vuur is zoals anders wel was, ze hebben alleen hun rugzakken af gedaan en ze zijn nu aan het eten. Op twee na natuurlijk, die houden de wacht. Daniël en ik schuiven aan en eten zelf ook wat. Net op het moment dat ik wil vragen waarom er geen echt kamp is gemaakt begint Luke het al uit te leggen. 'We weten niet wat we kunnen verwachten vannacht met de volle maan, dus om zo snel mogelijk weg te komen, als het nodig is, en niet op te vallen hebben we niks opgebouwd.' ' Ook vanwege de volle maan zullen er telkens vier wakker zijn van ons om de wacht te houden en vooral om jou in de gaten te houden.' zegt Noah, daarna geeft hij wat seintjes aan vier patrouille leden en gaat vervolgens wat verderop liggen. Een aantal anderen nemen zijn voorbeeld over. Daniël, Jeremy, Luke, nog een van hun en ik blijven over, ik denk dat zij de eerste wacht hebben aangezien ze, op Luke na, mij de rug toe draaien en gefocust de omgeving in de gaten houden. 'Noah vertelde begin van de avond dat we over een paar dagen, als alles zonder problemen loopt, we al uit de kas zijn, waar versterking op ons staat te wachten met een helikopter.' verteld Luke die naast me is komen zitten. Ik kijk hem raar aan, heli-wattes? Wat is dat? En alsof hij gedachten kan lezen begint hij dat uit te leggen: 'Een helikopter. Dat is een vervoersmiddel dat vliegt door de lucht, het gaat een stuk sneller dan lopen.' Ik knik en daarna is het even stil, ik vraag me af of er wel iets gaat gebeuren vanavond en hoe het is om ouders te hebben en broers of zussen. Voordat ik het door heb is de vraag al gesteld. 'Hoe is het om ouders te hebben?' Hij kijkt me glimlachend, maar toch zie ik wat verdriet in zijn ogen staan. 'Mmhhh, waar begin ik... Ouders hebben je natuurlijk al vanaf je geboorte, dus ze voeden je op, ze geven je eten en verzorgen je. Zij bepalen ook een beetje hoe jij bent, je neemt bepaalde dingen van hun over, zoals hun mening over goed en fout, die je zelf later weer aanvult. Ik denk dat het belangrijkste is dat ze van je houden, om je geven en je willen beschermen. En ze zijn soms wel vervelend, maar dat zijn kinderen soms ook. Mijn moeder is een lief en zachtaardig mens, ze doet geen vlieg kwaad en wil altijd iedereen helpen, maar als iemand mij pijn deed, schrok ik zelfs bijna van hoe ze diegene bijna aanvloog. Mijn vader was altijd wat afstandelijker, hij was er ook niet vaak omdat hij dus, net als ik nu, meiden met gaves aan het redden is. En...' 'je mist hen...'vul ik aan en hij knikt en kijkt naar beneden. Het moet verschrikkelijk zijn om ver weg te zijn van iemand die van je houdt, als je ook van diegene houdt en ik kijk hem medelevend aan. Opeens staat hij op, draait zijn om en en trekt zijn pistool. Ik schrik en ik kijk op, maar alles wat ik zie is en soort van struik in de vorm van een één of ander dier. 'Die struik stond er net nog niet en ik denk dat er planten zelf in zo'n vorm groeien. Emma?' Ik kijk nieuwsgierig naar de struik en de kop draait naar mij toe en kijkt me nieuwsgierig aan. Ik schrik en schuif wat nar achteren en de struik gaat zitten. 'Jeremy!' roept Luke en Jeremy komt naar ons toe, kijkt verbaast naar de struik en dan naar ons. 'Het lijkt wel een wolf, maar dan deels van een plant. Ik heb wel eens zo iets gehoord, weet je nog Loisa die vorig jaar ergens binnen kwam? Ik hoorde dat zij ook zo iets had, een soort dier in combinatie met haar gave. Ze voelden elkaars emoties aan en het dier hielp haar.' verteld hij en Luke stopt zijn pistool weer weg en knikt. Jeremy geeft me nog een glimlach en gaat weer op de wacht staan. De wolf loopt naar me toe en ik aai het dier over haar rug. Luke komt weer zitten en vraagt:'Hoe noem je haar?' 'Amy' Hij glimlacht en aait haar ook.