Ik zit met m'n rug tegen de boom aan, gewoon even zitten en luisteren naar de wind die door de blaadjes waait. Opeens hoor ik die stem weer. 'Emma...' ik sta op en draai me om naar de boom en luister of ik nog meer hoor. 'Emma...' Ik zal het wel even uitleggen, voor zo ver ik weet ben ik de enige hier, de enige mens, dat is wat de boom me vertelde. Alles wat ik weet heeft hij me verteld, mijn naam, mijn leeftijd, hij heeft me zelfs leren praten ondanks dat hij zei dat planten normaal niet praten. Waarom praat hij dan wel? Nou, eeumh... Omdat ik hem kan horen, tenminste, dat zei hij. Eigenlijk zegt dat dan meer over mij dan over hem denk ik.
Aangezien hij mij twee keer heeft geroepen dacht ik dat het wel handig was om te antwoorden. 'Ja?' 'Je moet gaan slapen, het is zo ver, het kan elk moment gebeuren.' Ik doe maar wat hij zegt en ik loop nog dichter bij de boom en klim naar mijn vaste tak waar ik slaap. Daar heb je het mooiste uitzicht op de sterrenhemel. 'Weltruste Emma.' is het laatste wat ik hoor voor ik in slaap val.
Hee, kort stuk, weet ik, maar ik vond het wel passen bij het eerste hoofdstuk(je). Laat alsjeblieft een comment of vote achter, of lees m'n boek in ieder geval en bewijs dat ik niet de slechte schrijfster ooit ben :p
xx Vera
JE LEEST
Ik... Ik ben Emma
Fantasy'Eumhh, allereerst ik ben Emma, ik ben 17 denk ik, tenminste dat werd me verteld. Door wie zal je je wel afvragen, nou door een boom.' Ik ben opgevoed door een boom en hij vertelde dat ik een test moet doen, waar hij niks over mocht vertellen. Ik kr...
