Adopted a werewolf?!

🌸Chapter thirteen🌸

*Edited*

AUDNJDJSHSJX THANK YOU SO MUCH VOOR DE MEER ALS 2K LEZERS! OH MY! Thank you soo much! ILY!

Pov April

Met een stekende pijn in mijn borst word ik wakker. Tranen verschijnen in mijn ogen en ik haal moeilijk adem. Het voelt alsof er duizend keer met een bulldozer over mijn borst wordt heen gereden die daarna ook nog even in de fik vliegt. Ik sluit mijn ogen en wacht tot het verdwijnt. Na een tijdje verdwijnt het net zo snel als dat het gekomen is. Om de een of andere manier voel ik me verraden, gebruikt en leeg. Alsof er een groot stuk van mijn hart mist, alsof het gewoon uit me is gerukt. Ik sta langzaam op en loop naar de woonkamer. Ik zie dat ik de enige ben die op is. Ik kijk op de klok en zie dat het pas vijf uur is. Ik frons en haal dan mijn schouders op. Ik kan toch niet meer slapen. Ik loop naar de keuken en pak een kom met ontbijtgranen en doe er wat melk bij in.

Als dat op is loop ik naar de bunkers en pak zachtjes wat kleren uit mijn koffer. Het lege gevoel blijft en ik vraag me best wel af wat het is. Ik pak een Batman crop-top en een skinny jean. Ik loop naar de badkamer en kleed me snel om. Ik poets mijn tanden en doe mijn haar in een losse staart. Dan loop ik de badkamer weer uit en zie dat Louis net zijn bunker uit klimt. 'Good morning Brotha' zeg ik. Ik zie dat hij schrikt en hij draait zich om. 'Jeezz April. Doe dat nooit meer' zegt hij. Ik grinnik. 'Je zou me gehoord moeten hebben' zeg ik en ik haal mijn schouders op. 'Jaa das waar' mompelt hij en hij loopt de woonkamer in. Ik grinnik en loop achter hem aan. 'Hoezo ben je zo vroeg wakker?' vraagt hij. 'Ik kon niet slapen' lieg ik. Ik ga hem niet vertellen dat ik zulke pijn had op mijn borst. Dan wordt hij ongerust en ik wil eerst zelf weten wat het is. Hij knikt en laat zich op de bank zakken. Als het goed is staan we nu ergens op een parkeerplaats in Sidney en komen de jongens van 5 Seconds Of Summer er vandaag ook bij. 'Zullen we zo even rennen?' vraagt Louis in eens. Ik knik snel. Het is al te lang geleden dat Melodie los is geweest. 'Kom je?' zegt hij en hij loopt naar de deur van de bus. Ik volg hem en we lopen naar buiten. Louis loopt nog in zijn pyjama maar het is toch een joggingbroek en shirt. Aan de rand van de parkeerplaats is een groot bos en daar lopen we heen. We veranderen en beginnen te rennen.

~5 uur later~

Lachend rennen we terug naar de bus. We hebben elkaar net vijf uur vermaakt en zelfs wat dieren gevangen. We lopen lachend de bus in maar stoppen als we Liam boos zien kijken. 'WAAR WAREN JULLIE?!' roept hij. Ondanks de situatie moet ik grinniken want kom op, hij lijkt op een tomaat. Ook Louis doet zijn best niet te lachen. 'In het bos' zeg ik en ik bijt op mijn lip. 'Konden jullie niet even een briefje neer leggen?!' roept hij boos. Ik haal mijn schouders op. 'Niall wist het' zegt Louis. Ik zie dat Niall rood word. Hij zit samen met Harry en Jessy op de bank. Liam kijkt Niall aan. 'Niall?' vraagt hij. 'Uhm ja, misschien heb ik ze gehoord over de familielink?' zegt hij. Ik grinnik. 'Oké maar de volgende keer even een briefje neer leggen' zegt Liam en hij loopt naar de keuken. Ik grinnik en loop naar mijn bunker waar ik mijn telefoon pak. Ik kijk naar de tijd en zie dat het 10 uur is. Ik wil net naar mijn contacten gaan als mijn telefoon afgaat. Ik zie dat Luna me belt. Snel neem ik op. 'Hey Luun' zeg ik glimlachend. 'Hey April' zegt ze zacht. 'Wat is er?' vraag ik bezorgt. Ik hoor haar slikken. 'Okay uhm ik heb niet zulk leuk nieuws over Matt. Heb jij toevallig last van je borst gehad? Alsof er over heen werd gereden en in de fik werd gestoken?' vraagt ze. Ik slik. 'J-ja. Hoe weet je dat?' vraag ik verbaast. 'Uhm nou ik liep vanochtend naar het huis van Matt en ik hoorde geluiden uit de slaapkamer komen. Dus ik liep daar heen en deed de deur open. Ik uhm ik' ze stopt met praten en ik hoor haar slikken. 'Wat Luna? Wat is er?' vraag ik angstig. 'Ik uhm zag Matt met Priscilla. In bed. En ze waren druk bezig' zegt ze. 

Krak! 

Hoorde je dat? Dat was mijn hart die in miljoenen stukjes brak.

'W-what?' vraag ik en tranen stromen over mijn wangen. 'Het spijt me zó April maar ik vond dat je het moest weten' zegt ze. 'Bedankt voor het zeggen Luun. Ik ben wat tijd nodig nu' zeg ik en mijn stem breekt aan het eind. 'Snap ik meis. Doe rustig aan en als je me nodig bent bel me maar.' 'Dankje. Doei' zeg ik voor ik ophang. Ik laat mijn tranen stromen. Ik voel me verraden. Matt ging vreemd. Mijn mate ging vreemd. Hoelang gaat dit al zo? Was ik niet goed genoeg? Waarom gaat hij vreemd? Ik gaf hem alles wat ik had, zodra ik tijd had belde ik hem. Ik sta op en loop naar de studio ruimte. Ik sluit de deur achter me en loop naar de piano. Zonder dat ik het door heb begin ik een deuntje te spelen. Ik stop al mijn emoties erin.

I am the diamond you left in the dust
I am the future you lost in the past
Seems like I never compared
Wouldn't notice if I disappeared

You stole the love that I saved for myself
And I watched you give it to somebody else
But these scars no longer I hide
I found the light you shut inside
Couldn't love me if you tried

Am I still not good enough?
Am I still not worth that much?
I'm sorry for the way my life turned out
Sorry for the smile I'm wearing now
Guess I'm still not good enough

Does it burn
Knowing I used all the pain?
Does it hurt
Knowing you're fuel to my flame?
Don't look back
Don't need your regrets
Thank God you left my love behind
Couldn't change me if you tried

Am I still not good enough?
Am I still not worth that much?
I'm sorry for the way my life turned out
Sorry for the smile I'm wearing now
Guess I'm still not good enough

Release your curse
'Cause I know my worth
Those wounds you made are gone
You ain't seen nothing yet
Your love wore thin
And I never win
You want the best
So sorry that's clearly not me
This is all I can be

Am I still not good enough?
Am I still not worth that much?
I'm sorry for the way my life turned out
Sorry for the smile I'm wearing now
Guess I'm still not good enough

Tranen verlaten mijn ogen en ik kan ze niet tegen houden. Ik snap hem niet. We zijn mates. Waarom bedriegt hij me dan? Ik dacht dat je van je mate hoort te houden. Ik zucht en veeg de tranen weg. Ik loop naar de woonkamer en pak een reep chocola van de tafel. Ik heb geen idee van wie die is maar ik weet wel dat hij nu van mij is. Ik plof op de bank en begin aan de reep terwijl de tranen over mijn wangen stromen. 'April? Wat is er?!' vraagt Jessy bezorgt als ze me ziet. 'Matt. Hij-hij ging vreemd' zeg ik en ik barst weer in tranen uit. 'Oh meissie toch' mompelt ze en ze trekt me in een knuffel. 'Weet je wat wij gaan doen? Wij gaan een filmmarathon doen en heel veel ongezonde dingen eten' zegt ze en ze staat op. Ze loopt naar de keuken en komt dan weer terug met repen chocola, twee bekers Ben en Jerry ijs en lepels. Ze gooit alles op de tafel en stopt dan een huil film in de tv. Ze komt naast me zitten en samen kijken we naar de film. Mijn gedachten gaan naar Matt. Ik pak de beker ijs en begin hem leeg te eten.

Wow dit is echt een flut hoofdstuk met een flut einde.

Nogmaals bedankt voor de 2 duizend lezers! I love you all. Ik had nooit gedacht dat hij zo vaak zou worden gelezen, ik had niet eens verwacht dat hij zou worden gelezen. En de lieve reacties zijn ook super! I love you all mensjes🙈

X Lizzy