Adopted a werewolf?!

🌸Chapter three🌸

*Edited*

POV Liam

Gestrest loop ik door de woonkamer. Het is nu kwart voor 12 en Louis en April zijn nog niet terug. Niall en Harry zijn buiten aan het zoeken. De bel gaat en ik ren er heen. Als ik hem open zie ik Paul staan. 'Oh jij bent het' zeg ik teleurgesteld. 'Zo wat een enthousiasme.' grinnikt hij. Ik kijk hem aan en als hij me ziet kijken stopt hij met lachen. 'Wat is er? Je kijkt zo bezorgt.' vraagt hij. Ik open mijn mond om te antwoorden maar word onderbroken door de bel weer. Ik ren er heen en doe hem open. Voor me staan Niall en Harry. 'En?' vraag ik. Ze schudden hun hoofd en lopen naar binnen. Ik zucht. Ze doen hun jassen uit en lopen naar de woonkamer waar Paul zit. 'Nu gaan jullie vertellen wat er aan de hand is want jullie kijken zo bezorgt. En waar is Louis?' vraagt hij geërgerd. 'We hadden een meisje geadopteerd. April heet ze. We hoorden haar zingen dus we luisterden. Ze deed de deur open en wij vielen naar binnen. Ze vroeg of wij haar afluisterden dus we knikten. Niall zei dat ze mooi kon zingen. Daarna rende ze naar buiten. Louis ging haar zoeken. En dat is ongeveer 8 uur geleden en ze zijn er nog niet weer.' leg ik uit en ik haal gefrustreed een hand door mijn haar. 'Rustig maar, Louis is slim en redt zich wel. Als Louis, April heeft gevonden zijn ze samen en ik denk dat ze gewoon ergens overnachten aangezien het al donker is. Als ze er morgen nog niet zijn gaan we zoeken. Dan is het licht en hebben we kans hun tevinden.' zegt hij rustig. Hij heeft gelijk. Louis is slim genoeg om ergens te overnachten. Hopelijk heeft hij April gevonden. 'Ga maar naar bed. Jullie zien er slecht uit. Ik kom morgen om 12 uur weer en dan gaan we zoeken oke?' vraagt Paul. We knikken en staan op. We lopen naar boven en ik loop mijn kamer in. Ik trek m'n kleren uit en pak een jogginbroek en stap in bed. Al snel val ik in slaap.

Pov April

Ik word wakker door de zon. Ik kreun en wil recht op gaan zitten maar voel 2 armen om me heen. Oh ja. Ik heb mijn broer weer gevonden. Ik open mijn ogen en kijk omhoog. Louis ligt nog te slapen. Ik kijk om me heen en zie dat het al aardig licht is. Ik denk dat het ongeveer 8 uur is. Ik maak Louis wakker. 'Lou, we moeten gaan. Het is laat en de anderen zijn vast ongerust.' zeg ik. Gelijk opent hij zijn ogen. 'Ja je hebt gelijk. Kom' zegt hij en hij staat op. Hij verandert in zijn wolf en ik volg zijn voorbeeld. Samen volgen we ons spoor en rennen door het bos heen. Na een paar uur non-stop gerent te hebben komen we bij de weg aan. Waren we zo diep in het bos dan? Ik verander terug en zie Louis het zelfde doen. 'En nu?' vraag ik aan Louis. 'Gewoon onze geur volgen' zegt hij simpel. Ik knik en begin te ruiken. Ik ruik niet de geur van Louis maar van iets of iemand anders. Het is de geur die zo lekker was. Ik volg de geur en merk dat Louis me volgt. Ik besteed er geen aandacht aan maar focus me op de geur. De geur stopt bij een parkje. Voor me staat een jongen van mijn leeftijd. Hij draait zich om en onze blikken kruizen elkaar. De jongen is lang, heeft kort bruin haar en bruine ogen. Zijn kaaklijn is super strak en hij ziet er gespierd uit. 'Mate! Mate!' schreeuwt Melodie mijn wolf. 'Mate!' roepen ik en de jongen tegelijk. Ik ren op hem af en knuffel hem. Duizenden fijne schokjes stromen door mijn lichaam. De hele wereld verdwijnt om me heen. Alleen mijn mate en ik. 

Ik ontwaak uit mijn trance doordat mijn naam word geroepen. 'April!' Boos draai ik me om. Louis staat daar. 'Waarom knuffel je een vreemde jongen?' 'Omdat-' '-zij mijn mate is' maakt mijn mate me zin af. 'Is dat zo April?' vraagt Louis. Ik knik als antwoord. 'Goed, ik laat jullie alleen. Maar als je haar ook maar iets aandoet ben je nog niet jarig!,' zegt hij tegen mijn mate. 'April, volg mijn geur als je naar huis wil okay? Half 9 thuis.' ik knik en Louis loopt weg. 'Zo en wie ben jij?' vraag ik. 'Ik ben Matthew Loyds maar noem me maar Matt. En jij?' 'Ik ben April Tomlinson,Styles,Horan,Payne' zeg ik. 'Heb je 4 achternamen?' vraagt Matt verbaast. 'Ja, ik ben geadopteerd door 4 jongens en heb nog geen vaste achternaam.' leg ik uit. 'Vier jongens?!' 'Ja, een daarvan is blijkbaar mijn broer die ik ben kwijtgeraakt en de andere zijn zijn vrienden.' stel ik hem gerust. 'Okay, zullen we naar jou huis gaan?' vraagt hij opgelucht.