SIRADAN

Bölüm 1

Agustin artık daha iyi bir yaşam istiyordu. Her gün bu yıkık dökük eve, bu pis kokuya, bu mikrop yuvasına daha fazla katlanmak istemiyordu. Neden kimsesi olmayanlar bu yoksul hayata mahkum olsunlar ki?Bunu aşmanın bir yolunu bulmalıydı.

Yediği dayaktan sonra gözünün birini kaybeden Agustin psikolojik destek veren bir merkeze kayıt olmuştu. Ama bir faydası olduğuna inanmadığı için bir haftadan daha fazla devam etmedi. Tek kazancı ise yaklaşık 2 yıldır en yakın dostu Aldo ile orda tanışmış olmalarıydı. Aldo sevgilisinin ölümünden sonra başlamıştı iyileştirme merkezine. Sanırım artık o da sıkıldığı için gitmiyor. Sevgilisini de unutamadı ama onsuz yaşamayı öğrendi. Sanırım bende tek gözle yaşamayı öğreniyorum. Düşünüyorum da insanların fiziksel eksiklikleri olan insanlara garip ve küçümser bakışları olmasa alışma süreci bu kadar da zor olmazdı. Derken dışarıdan Aldo'nun sesini duydum. Ona sabahın bu saatinde nereye gittiğini sormak için dışarıya çıktığımda, Aldo her zaman olduğundan daha heyecanlıydı. Daha ben sormaya fırsat bulamadan anlatmaya başladı:

-Hey dostum! Bil bakalım nereden geliyorum? Maaşı çok iyi olmasa da lojmanında kalabileceğimiz bir iş buldum.

-Yani diyorsun ki bu adına sadece bizim ev dediğimiz çöplükten bugün kurtuluyoruz.

-Buna cevap verebilmem için önce iş başvurumuzun cevabını beklemeliyiz dostum.

Aldo o kadar heyecanlı anlatmıştı ki hemen kaptırmıştım kendimi. Aslında bu ilk iş deneyimimiz değil ama iş dünyasında çok başarılı olduğumuz da söylenemez. Ama bu iş aslında tam da bize göre olabilirdi. Günde 8 saat şehir meydanının temizliğinden sorumlu olacaktık. Biliyorum çok havalı bir iş değil ama lojman ve öğle yemeğinin de olması bizim için fazla bile. Neredeyse hiç giderimiz olmayacak ve buda kazandığımız parayı işten kovulma ihtimalimizi düşünerek birikim yapmaya yönlendirecek. Belki bir gün evimiz bile olabilir. Kapıları ve pencereleri olan bir ev. Hayallerimi sonlandıran kaba ses Aldo'dan geliyordu:

-Agustin hadi gidelim. Öğleden sonra başvuru talebimizin kabul edilip edilmeyeceğini sormak için geleceğimi söylemiştim. Ha şu son paramızla giyecek bir kaç bir şey almıştım. Sonuçta bu kılıkla bize kimse iş vermek istemez değil mi?

Son paramızı da bu kıyafetlere verdiğimize göre eğer işe alınmazsak bu aybaşına kadar aç kalacağımız anlamına geliyordu.

Aldo ile Agustin kapıdan içeriye girdiler. Sert bakışlı uzun boylu bir bayan umursamaz bir tavırla 'Agustin Russel ve Aldo Allen iş başvurunuz gözden geçirilmiş ve reddedilmiştir, ilginize teşekkür ederiz' dedi ve kapıyı gösterdi. Aldo ve Agustin hayal kırıklığı ile odadan ayrıldı.