Agustin gece erken yatması sebebiyle bu sabah biraz erken uyanmıştı. Hatta henüz sabah demek için bile erkendi. Çıkıp çiftlikte biraz dolaştı, sonra at ahırına gitti. Agustin dün bindiği atı çok sevmişti. Gitti ona biraz saman getirdi. Sonra atı dışarıya çıkardı ve biraz dolaştırdı. At da halinden gayet memnun görünüyordu. Agustin kendi kendine düşündü de bu atla biraz çiftliğin dışına çıksa kimsenin haberi olmazdı. Dışarıya çıktı ve yolun kenarında yavaş yavaş ilerlemeye başladı. Bir anda şiddetli bir korna sesi duyuldu ve at birden zıplamaya başladı. Agustin yere düştü ve kolu gerçekten çok acıyordu. Zar zor ayağa kalktı ve çiftliğe geri döndü. Hemen atı ahıra kapattı ve koluyla ilgilenmeye başladı.
-Ahh! Lanet olası at, az kalsın kolumu kırıyordun.
Birden Parker'ın sesini duydu.
-Hey Agustin! Koluna ne oldu?
-Şey, atları yemlerken birisi biraz huysuzluk yaptıda. Ciddi bir şey değil ama.
-Geçmiş olsun. Dikkatli ol, atlar sevimli oldukları kadar da tehlikeli hayvanlardır.
-Sağol Greg, dikkat ederim.
-Sen neden bu saatte uyandın bugün?
-Dün gece biraz erken uyudum ya, sanırım fazla uyumak bana göre değil.
Senin hakkını da Aldo uyuyor merak etme.
~
Aldo gerçekten rahat bir insandı. Uyandırılmazsa öğlene kadar uyuyabilirdi. Ama artık buna bir son vermesi gerekiyordu. Artık onun da bazı sorumlulukları vardı.
Agustin Aldo'yu uyandırdıktan sonra atların yanına gitti. At Agustin'e sanki özür diler gibi bakıyordu. Belki de Agustin öyle anlamak istiyordu. Arkasından Aldo geldi:
-Hey dostum bu halin ne?
-Atla ufak bir gezintiye çıkmıştım da biraz huysuzluk yaptı, ciddi bir şey yok.
-Bu hayvanlara karşı daha dikkatli olmalısın.
-Sağol Aldo, denerim.
Agustin atları yemledi ve biraz oturdu. Artık bu işleri yapmak istemiyordu. Aldo'yu bir şekilde ikna etmeliydi ve buradan uzaklaşmalılardı. Parker iyi bir dosttu ama onun için bile buraya daha fazla tahammül etmek istemiyordu. Bu gece Aldo ile konuşmaya karar verdi. Aldo gerçekten de iyi bir plan yapmalıydı. Bir kaç gündür buradalardı ve bir miktar alacak paraları da vardı. Aldo ile konuşmak için akşamı bekledi. Akşam yemeğini de yedikten sonra Agustin Aldo'yu dışarıya çağırdı.
-Aldo ben artık burada kalmak istemiyorum gidelim buradan.
-Sakin ol dostum, bu da nereden çıktı şimdi?
-Burada çok yoruluyorum, hem de çok sıkıcı. Ayrıca Bay Richard'tan da nefret ediyorum. Sen her sabah erken kalkmaktan hoşlanıyor musun?
-Çok hoşlandığım söylenemez ama en azından karnımız tok ha ne dersin?
-Ben açken bile daha mutluydum dostum, bence gidelim buradan.
-Sen mutlu değilsen kalmamızın da bir anlamı yok o zaman, gidebiliriz.
-Tamam, ben planı yaptım. Bu gece 2 gibi gideceğiz ama haber vermeden. Alacağımız paraya karşılık da birer tane at, nasıl plan dostum olur mu?
-Biraz da yumurta alırsak olur.
-Merak etme dostum, seni aç bırakmam. Git Parker'ı çağır da ona da gideceğimizi söyleyelim.
-Buyrun baylar, beni istemişsiniz?
-Parker, biz bu akşam gidiyoruz.
-Nereye?
-Henüz karar vermedik ama burada mutlu olmadığımız için gitme kararı aldık. Senden ayrılmak istemiyoruz ama başka çaremiz de yok.
-Dur bir dakika dostum, benim aklıma da bir şeyler geliyor.
-Neymiş o?
-Kaçta gideceksiniz siz?
-Gece 2'de.
-Gitmeden önce beni uyandırın ozaman anlatırım ne olduğunu.
-Öyle olsun bakalım.
Agustin ve Aldo bir an önce uyuyup saatin 2 olmasını istiyorlardı. Bu rahat yatağa son kez yatarak "İyi geceler Aldo" dedi Agustin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIRADAN
General FictionSıradanlıklara meydan okuyan Agustin, aslında çok da özenilesi bir hayat yaşamamaktadır. Ama hiç şüphesiz ki Agustin sıra dışı bir adamdır..
