SIRADAN

Bölüm 5

Kahvaltı masası Agustin'i çok şaşırtmıştı. Bu kadar fazla şeyi uzun zamandır bir arada görmüyordu.

-Günaydın!

-Günaydın. Parker'dı demi?

-Evet Agustin, geç otur. Aldo nerede?

-Lavaboda, gelir şimdi.

Aldo biraz gecikince Parker kahvaltıya başladı fakat Agustin beklemeye devam etti.

-Bu kahvaltıyı kim hazırladı?

-Bayan Stacy, genelde mutfak işleriyle ilgilenir fazla ortalarda dolaşmaz.

Aldo mutfağa geldiğinde henüz tam olarak kendine gelememişti, uykulu gözlerle masaya oturdu. Bir süre etrafına bakındıktan sonra "Günaydın" dedi. Agustin daha fazla beklemek istemediğini söyleyerek kahvaltıya başladı.

Parker, Agustin ve Aldo'ya çiftliği gezdirdi. Atların olduğu bölüm, tavuklar, inekler ve koyunlar. Ardından kıyafetlerini verdi ve oradan ayrıldı. Agustin ve Aldo kıyafetlerini giydiler. Kendi aralarında iş bölümü yaptılar. Agustin atlar ve tavuklar, Aldo inekler ve koyunlardan sorumluydu. Agustin ahırdan saman balyalarını aldı ve at ahırının önüne getirdi. Önce ahırın içini temizlemesi gerekiyordu. Kapıyı açtığında at birden dışarıya fırladı. Agustin yerden kalktı ve atın peşinden koşmaya başladı. Aldo hemen yardıma koştu ama atı yakalamaları uzun zaman aldı. Agustin atı ahıra kapattığında daha hiç iş yapmamıştı ama çok yorulmuştu. Biraz oturdu ve dinlendi. Ardından ahırları temizlemeye koyuldu. Bu sırada Aldo'da koyunları kırpıyordu. Agustin koyunları seçmemekle doğru bir karar verdiğini anlamıştı. Ama atlar da bakımı çok kolay olan hayvanlar değillerdi. Agustin atlara saman balyalarını verdi ve kalanlarını geriye götürürken Aldo koyunlara vermek için balyaları istedi. Agustin balyaları bıraktıktan sonra tavukları yemledi ve yumurtalarını topladı. Mutfağa geldiğinde Aldo'nun elinde iki kova süt vardı. Kapıdan içeriye bir bayan girdi.

-Merhaba, benim adım Vivian Stacy. Elinizdekileri şöyle bırakabilirsiniz. Agustin ve Aldo elindekileri bıraktılar ve dışarıya çıktılar. Hava yavaş yavaş kararmaya başlamıştı. Aldo kapıdan yeni girmiş olan Bay Richard'ı gördü.

-İyi akşamlar Bay Richard.

-İyi akşamlar. Nasıldı ilk gününüz, Parker size yapmanız gerekenlerden bahsetti mi?

-Evet. Yorucu bir gündü ama bugün yapmamız gerekenleri yaptık.

-Güzel, böyle devam ederseniz sorun olmaz. Unutmayın burası sizin eviniz değil işiniz!

Aldo adamın kaba tavırlarından hiç hoşlanmamıştı.

Parker akşam olunca dinlenip etrafta dolaşabileceklerini söylemişti. Çiftliğin arkasındaki küçük gölet Agustin'e eski evini hatırlatmıştı. Tam oraya doğru giderlerken Parker seslendi:

-Hey! Yemek hazır, gelin hadi.

-Tamam Greg, geliyoruz.

Agustin bu kadar sık yemeye alışkın değildi. Biraz atıştırdı ve koltuğa geçti. Aldo hala yemeye devam ediyordu. Parker'da kalktı ve iki çay alıp Agustin'in yanına oturdu:

-Ne zamandır tanışıyorsunuz Agustin? Nereden geldiniz? Daha önce ne yapıyordunuz anlatsana?

-Biz yaklaşık iki yıl önce tanıştık. Aldo benim en iyi dostumdur. Hatta tek dostum. Buranın yaklaşık 1000 km doğu tarafında yaşıyorduk. İşsizdik ve yiyecek bir şeyler bulmakta bile zorlanıyorduk. Sonu ne olur diye düşünmeden bir tırın arkasına atladık ve buralara kadar geldik.

-Zor bir hayatınız varmış. Ama tek dostum deme artık biz de dostuz. Bu arada gözüne ne oldu?

-Hiç sorma. Sokak kavgası. Sen bahset biraz da kendinden.

-Beni ailem küçükken terk etmiş. 18 yaşıma kadar yetiştirme yurdunda kaldım. Sonra ayrıldım ve iş aramaya başladım. Tabi bulmam kolay olmadı. 5 yıl boyunca aylık 30 dolar işsizlik maaşı aldım. Ve sonra burada işe alındım. Uzun süredir de buradayım.

-Biz gelmeden hayvanların bakımıyla kim ilgileniyordu?

-Ben yetişmeye çalışıyordum ama hayvan sayısı artınca yetişemez hale geldim. Tam bu sırada da siz geldiniz.

-Umarım bizim de yetişemeyeceğimiz kadar artmaz. Neyse biz yatalım artık, ilk gün biraz yorucu geçti. Yarın için dinlenmemiz gerek.

-İyi geceler

-Sana da Greg!

Agustin bugün neredeyse hiç konuşmayan Aldo'ya neyi olduğunu sordu.

-Bir şey yok dostum. Sadece daha önce hiç bu kadar çok yorulmamıştım.

-Tamam uyu o zaman yarın yorucu bir gün bizi bekliyor.

-İyi geceler!