5.Bölüm

90 6 1
                                    

Arabayla yola çıkalı yaklaşık 3 saat oluyordu . Uyku gözlerimden aksa bile o beceriksiz çocuğa babamın arabasını asala ama asla veremem .

Bu sıkıcı düşünceler benim aklimdayken daha çok uykum gelmişti . Birden öne doğru gittim ve hızla geri koltuğa yapışmadan

- 1. Ve 2. koruyucuları korumaya alıyorum .

Düşündüğüm gibi oldu . Geriye doğru okadar hızlı gittik ki koruma altınada olmasaydık belimizi kırmıştık . İşte ben . :) toparlandım ve arabaya çarpan şeye bakmak için arabadan inince Tom un çoktan indiğini gördüm .

- Ne gördün ?

- Hiç bir şey . Desem inanır mısın ?

Ona sence anlamında bir bakış attım . Sonra :

- O ne ? Dedim .

Karşımda simsiyah bi hayvan duruyordu . İnanmıyorum ! Tom dışında yaşayan bir canlı ! Koşarak yanına gidecektim . Yani o dereceye gelmiştim . Ama araba oradan geçemedi ben nasıl geçecektim .

Arabanın ucuna doğru ilerledim ve öne dogru elimi uzattım elim geçti . Ata doğru yavaş yavaş yürümeye başladım . At ben yaklaştıkça ses çıkarıyordu .

- Merhaba . Ben birinci Sodiron .

At beni anlamış gibi ses çıkartı . Devam etmemi ister gibi .

- Ben Emma . Dünya da olanlar dan sonra 2. Sodiron dışında yaşayan bir canlı olması beni sevindirdi .

O sırada at öne geldi . Ben de ona. Doğru ilerledim . Sonra at koşmaya başladı . Yan yana gelince durduk . Atın kafasını sevdim . Ne olduysa o anda oldu . At benle konuştu .

- Ben Blacher . Ben de ilk Somidor um . Yani koruyucunun yardımcısı . Her sorun olacağında ben doğarım . Ve 3 ay sonra bu hale gelirim ve Sodiron lar gibi. Somidor lar da yaşlanması durur . Görevimiz bitene kadar yaşarız . Bu sayede bağımız var . Ben ölürsem sen de ölürsün . Ben yasaklanırsam sende yaralanırsın . Biz bağlıyız ben senle konuşurken sen beni anlayabilirsiniz ben de seni . dedi .

Ben ata şaşkın şaşkın bakarken at bana Live Stubborn un yerine bizi götürebileceğini söyledi . Bu teklifi kaçırmadan olur dedim .

Tom konuyu duymadığından ona özet geçtim .

At yürüyor dü . Binebilirdim ama çok yorgun görünüyordu. Live Stubborn a doğru gitmeye başladık .

*****

Blacher ile yola çıkalı 1 saat oluyordu . Yorulduğumuz belliydi .

- Bence bir mola vermeliyiz . dedim .

- Emma 5. defa söylüyorum ben yorumladım . diye bana bağırdı Tom .

Blacher a baktım . Onunla konuşmak istediğimi düşündüğüm zaman o bana cevap veriyor ben ona soru soruyordum . Ona da aynı soruyu sorduğumda vardık bile dedi .

Tom a baktım eline bakıyordu . Gerçi yol boyunca öyleydi .

- Eline ne oldu ?

- Sanırım gücüm bitti .

- Ne ?

- Bak . Ben ateşi kontrol edebiliyorum . Gerçi şu andan itibaren edebiliyordum . Neyse şimdi olmuyor .

- Ne ! Madem böyle bir gücün var ne diye kullanmıyordun . Buzu eritseydin kurtulabilirdik .

- Denemedim mi sanıyorsun ! Benim hic aklım yok mu sanıyorsun !

Çok sinirlendim ve :

- Zaman durdu ! Her saniye ölüme gidiyoruz. Kimden geldiğini bilmediğimiz bir not var ve bu notu çözmemiz , insanlığı kurtarmamız için sadece 5 yılımız var . Benim ailemi kurtarmam için 5 yıl var . Üstelik neredeler onu bile bilmiyorum ! Senin umursadığın bir şey yok Tom . Senin kurtaracağın bir eşyan bile yok . Sen neden donmadın ? Neden buradasın ?

Tom un gözlerinden ateş fışkırıyor du . Bana sinirle bakarken :

- Sanki ben burada olmak için yalvarıyordum ! Benim kim olduğumu sen bilmiyorsun ama ben senin kim olduğunu biliyorum . Sen şımarık , bencil , küçük bir kız çocuğusun . Anladın mı ? Ben ise kimim onu da ..........

Orada Tom un sözünü kestim .

- Ben söyliyim. Aptal , umursaz , bencil , korkak ve kabasın . Umursamadığını düşündüğün bir şey varsa buyur şöyle dinliyorum .

- Kız kardeşim ve babam . Bir zamanlarda annemi .

O an çok kötü hissediyordum . Kalbi paramparça olmuş , gözleri sinirden veya acıdan ağlamak üzere olan Tom ü gördüm . Tam konuşacaktım ki Tom konuşmaya başladı .

- Şimdi kimin umursadağı biri yok muş .

- Bilmem senin ve benim yokmuş demek ki .

Tom hafif bi gülümsedikden sonra

- Özür dilerim Tom .

- Sorun değil .

Blacher Bana burnu ile dokundu Ona bakınca karşımda bir ev gördüm çok güzel bir evdi bu .

*****

Kapıyı çalmadan bir kadın kapıyı açtı bizi inceledi ve :

- Kopescu desamino kosa Sodiron gadre Somidor .

Ben ne dedi diye kadına bakarken . Tom bana dönüp :

- Bizim kim olduğumuzu biliyor atının da .

5 YILHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin