Ben Seni Affettim.. DÜZENLEMEYE ALINMIŞTIR

Sezon Finaline Az kala

Cansu'dan

Aklımda sadece düğün vardı. "Hey sen! Beni dinlemiyor musun?" "Dalmışım. Ne diyordun?" "Artık bir önemi yok. Bu geceki yapacağın yardımların için minnettarım sana." "Benim için bir önemi yok Gözde. Yemek yapmayı bilmemen ayıp değil. Hem bu sayede ailenle de tanışmış olacağım." "Haklısın. Neden hala ailemle tanıştırmadıģımı merak ediyorum doğrusu." Torbalarca alışveriş yaptıktan sonra bir taksiye bindik ve Gözde'nin evine gitmek için yola koyulduk. "Bir ay kaldı düğüne. Ne kadar da güzel. Biz Gökhanla daha yüzük bile takmadık sizse evleniyorsunuz." "Yaa ne demezsin. Oraya buraya koşmaktan helak oldum. Çoğu gitti azı kaldı." Torbaları mutfağa koyduk ve yemek hazırlıklarına başladık. Sohbet ederek enfes bir sofra kurduk. Ellerimi yıkarken kapı çaldı. Gözde'nin ailesine terbiyesizlik gibi algılanmasını istemeyerek hızla salona yöneldim. Gözde'ye sıkıca sarılmış babasını görünce içim burkuldu. " Baba bak bu Cansu." Diyerek beni işaret etti Gözde. Gözde'nin babasına bana doğru dönmesiyle yüzümdeki gülümseme silindi. Yıllardır özlediğim adam karşımda duruyordu. Hasretiyle onu görme özlemiyle yanıp tutuştuğum adam gözlerimin içine bakıyordu. "Babaa.." kelimezi döküldü dudaklarımdan. Süzüldü gözyaşlarım.. "Cansum.." diye karşılık verdi karşımdaki adam. Bana bir adım yaklaştı ve elini yüzüme doğru uzattı "Kızım sen misin?" Gözde olanlara anlam veremeyerek bir bana bir de babasına bakıyordu. Birden üzerime gelerek bağırmaya başladı. "Ne babası ne kızı neyden bahsediyorsunuz siz?" " Gözdem Cansu benim kızım." Sinirlenerek " Ben senin kızın değilim. Sen ölüsün! Öldün!! Muhetemelen ben rüya görüyorum ve bu bir kabus! " "Hayır kızım gerçek. Sen beni buldun." Gözde beni iteleyerek "Hayır! Sen benim kardeşim olamazsın!! Defol burdan defool! Sen babamı elimden alamazsın! Yaln söylüyorsun! Oynuyorsun! Defool burdan defooool!" Diyerek kapıyı açtı ve beni dışarı fırlattı. Dengemi sağlayamayarak yere düştüm. Kolumdan tuttu ve beni binanın dışına sürükledi. Sokaktaki bir apartmanın duvarına acımasızca fırlattı. "Sen benim kardeşim olamazsın! Babama yakışmıyorsun! Bana yakışmıyorsun! Benden de ailemden de çevremdeki herkesten de uzak dur. Defol burdan! Senin bu sokaktan geçtiğini dahi görürsem hiç acımam kendi ellerimle öldürürüm! Anladın mı!!!" Diyerek işaret parmağını salladı. Hırsını alamayarak boğazıma yapıştı. Ellerine tırnaklarımı geçirdim. Nefes alamıyordum. Gözlerim karardı ve ellerim ellerinden düştü.

Gözlerimi etrafa ki insanların ve ambulansın sesiyle araladım. Boğazımdaki ağrı nefes almamı engelliyordu. Kalkmaya çalıştım ama bir türlü başaramadım. Duvara tutunarak doğruldum. Ellerimi ağzıma götürerek defalarca öksürdüm. Ama her öksürmem her nefes alışım boğazımı parçalıyordu. İlk yardım görevlileri kollarımdan tutarak ambulansa götürdü. Oksijen maskesi vermeleriyle daha rahat nefes alırken gözlerim Gözde'yi aradı. Gözde babasına sarılmış bir şekilde ağlıyordu. Babasına. Onun babasıydı o. Yıllardır öldü sandığım adam yaşıyordu demek ki. Bizi bırakmasının sebebi ne olabilirdi? Bunun hiçbir açıklaması olamaz. Hiçbir sebep bir babayı çocuğundan ayırabilecek kadar önemli olamaz! Etraftaki kalabalık dağılmıştı. Bir araba acı bir frenle durdu. Gökhan arabadan indi ve bana bakarak Gözde'nin yanına gitti. Gözde ağlayarak ona sıkıca sarıldı. Ablası ona bir şeyler söyledi ve Gökhan'ın gözleri kocaman olarak Gözde'yi kendinden hızla ayırdı ve kavga etmeye başladılar. Maskeyi çıkardım ve Gökhan'a seslenmeye çalıştım ama sesim neredeyse çıkmıyordu. Gökhan'ın bana bakmasıyla elimi ona uzattım. Gözde'yi kenera iterek yanıma koştu. Ellerimden tuttu ve öptü. Ağlayarak "Götür beni burdan. ." Dedim. Sağlık görevlisine dönerek "O iyi mi? Gidebilir miyiz?" "Şimdilik iyi. Gidebilirsiniz ama yinede bir hastaneye uğrayın isterseniz." Gözlerini bana çevirdi "Hastaneye gidelim mi?" Cevap verebilecek durumda değildim. Görevliye teşekkür etti ve beni kucağına alarak arabaya götürdü. Denizi gören tenha bir yere geldik. " Anlatmak ister misin?" Derin bir nefes aldım. " Yıllarca baba özlemi kaldı içimde. Göreve gitmeden önce bana parka götüreceğine dair söz vermişti. Gelmedi.. Babam gitti ama geri gelmedi. Annem hep ağladı babam için. Arkadaşlarımı babasıyla görünce hep içim burkuldu. Okula giderken karşıdan gelen babasının elini tutmuş çocuğu görünce, erkek öğretmenlerimin çocuklarıyla geçirdikleri vakitleri anlattığı zamanlarda... Ama hiç babama daralmadım doğumgünümde gittiği için. Gözde benim kardeşimmiş. Bunu öğrendiğimizde Gözde'nin bana yaptıklarını o adamınsa hiçbir şey yapmamasını asla unutmayacağım. O adama asla baba demeyeceğim. Bu konuyla ilgili bana başka hiçbir şey sorma." "Peki sormam Cansum." Bir süre denizi ve yıldızları izledik. " Ben senin neyinim Cansu? Birbirimize bu kadar aşıkken bu ayrılık neden?" Gülümsedim "Yıldızları görüyormusun? O kadar yıldızın içinde ay bir tane. O kadar insanin içinde sen birtanesin. Değerlimsin, kıymetlimsin.. Bu ayrılığı biz yaptık. Bizim hatalarımız yüzünden ayrıldık. Artık vazgeçemem bu evlilikten. Anla beni.. Demir'e bu kadar ümit vermişken hayal kırıklığına uğratamam onu. Yapamam.. Anla beni..

Yeni bölümle karşınızdaym :) bir sonraki bölümümüz sezon finali :/ birkaç saat içerisinde yukleyecegim..