POSSESSIVE 9: Lash Coleman

CHAPTER 16

CHAPTER 16

LASH WOKE UP and a wide smile stretched his lips when he felt a warm body pressed against his. Ipinikit niya ang mga mata para namnamin ang init ng katawan ni Nez. His arm was wrapped around her waist and his lips gazed her luscious neck.

Lash groaned. Being with Nez was like heaven in hell. Minsan ay kailangan niyang pigilan ang sarili na angkinin nang paulit-ulit ang babae gabi-gabi. Kahit gusto niya, ayaw niyang mabuntis ito kasi alam niyang ayaw nito. He didn't want to give her problems.

So he had to hold himself sometimes and spurted his semen out.

Masyadong malalim ang inisip niya na hindi niya napansin na nagising na pala si Nez. Nakagat na lang niya ang labi nang maramdamang hinihimas nito ang pagkalalaki niya na ngayon ay buhay na buhay na.

"Apple..." he moaned. "Shit, apple..."

Lash groaned when Nez straddled his hips. Nagtama ang mga mata nilang dalawa at nginitian siya nito.

"Good morning," bati nito, saka dahan-dahang ipinasok ang nag-uumigting niyang pagkalalaki sa mainit nitong pagkababae.

"Oh, fuck!" he hissed in pleasure. "God. Apple."

Ngumiti lang si Nez, saka nag-umpisang gumalaw. Up and down. Getting faster every second. Their breathing was ragged. They were moaning and groaning until their orgasm ripped through them.

Hinihingal na nahiga si Nez sa dibdib niya.

Napangiti siya. "That's the most amazing way to great me good morning."

Tumawa nito. "Lash, tatlong linggo na kitang binabati ng good morning sa ganoong paraan."

That made him smile. It was definitely the best three weeks of his life. At nalulungkot siya na malapit nang matuldukan 'yon. Isang linggo na lang ang natitira.

"Apple, this is our last week together," sabi niya habang sinusuklay ang buhok nito gamit ang kamay niya. "Babalik na tayo sa Manila."

Nagpakawala ng buntong-hininga si Nez, saka nag-angat ng ulo at tumingin sa kanya. "Pagbalik natin sa Manila, ba-bye na."

Kumunot ang kanyang noo. "Bakit hindi natin puwedeng ipagpatuloy? Apple, it was the best three weeks of my life." Kumuyom ang kamay niya dahil na inis na unti-unting lumulukob sa buo niyang pagkatao. "If you want, payag na ako, I'll be your dirty little secret. Just stay with me, let's continue this."

"Lash, hindi puwede—"

"Apple, please." His voice was begging. Fuck! He never begged for anything, not when his father disowned him. Pero ngayon, nagmamakaawa ang boses niya. "Please, apple. Huwag mo namang gawin sa akin 'to. Hindi ka ba naging masaya sa tatlong linggong kasama mo ako?"

"Naging masaya pero—"

"Hindi ba 'yon sapat para ipaglaban mo kung ano ang mayroon tayo?"

Nez froze and looked at him. "Lash, walang tayo."

His body went rigid. Na-drain lahat ng dugo niya sa mukha at mas humigpit pa ang pagkuyom ng kamay niya. Madness bubbled inside him. He wanted to lash out. He wanted to scream in so much anger.

"Pasensiya na," sabi niya sa malamig na boses. "Akala ko may tayo. Mali pala ako. I assumed too much."

Umalis sa pagkakakubabaw sa kanya si Nez at lumuhod sa kama, sa gilid niya. "Lash, oo nga at napakasaya ko sa tatlong linggong kasama kita pero mali pa rin na ipagpatuloy natin 'to. Ano na lang ang sasabihin ni Mommy? Ni Tito Leandro? Lash, I can't face them and tell them what happened between us. They'll be disgusted of us."