POSSESSIVE 9: Lash Coleman

CHAPTER 20

CHAPTER 20

MATAGAL NA NAGKATITIGAN sina Nez at Lash bago naglakad si Lash palapit sa kanya at humilig sa railing. Ilang dangkal lang ang distansiya ng mga katawan niya, ramdam na ramdam ni Nez ang init nito.

Tumikhim si Lash habang nakatingin sa karagatan. "So, ahm..." Bahagya itong tumingin sa kanya. "Dad is adopting you." He chuckled humorlessly. "You should be happy. Magiging tunay ka nang Coleman. Magiging magkaapelyido na tayo."

Nanlaki ang mga mata niya sa gulat. "A-ano?"

Lash managed a forced smile. "You know, when you and your mother came into the house, medyo hindi na maganda ang relasyon namin ni Dad. I'm a bit of a rebel. Wala akong pinakikinggan. Wala akong pakiaalam... and that makes Dad hates me. At least, that's what I think. Then you came and I kissed you." He gave her a lopsided smile. "And I like it. Kaya palagi kitang inaaway noon. Hindi ko gusto ang mga emosyon na binubuhay mo sa loob ko. Kaya laking pasasalamat ko kapag pasukan na. And then one day, Dad and I got into a heated fight. Gusto kasi niyang ilibing sa sementeryo ang abo ni Mommy kasi baka raw matakot ang mommy mo kapag nakita iyon. I said no, of course. Pero hindi siya nakinig. He's so focus on your mom, he loves her way too much. Well, mula't sapul alam namin na hindi niya mahal si Mommy. It was an arranged marriage. Pero sapat na ba 'yon para bastusin niya ang ina namin?"

Mapakla itong tumawa at kumuyom ang kamay. "Kaya naman sinabi ko sa kanya, 'Hinalikan ko si Nez. Ano na lang ang sasabihin ng mahal mong asawa? Incest is not acceptable. Siguradong iiwan ka niya.' I struck fear into my father's heart. He loves your mom so deeply that he got scared of what I said and did. So, ginawa niya ang sa tingin niya ay makabubuti para sa kanya, sa 'yo at sa mommy mo. He disowned me. Just like that. He disowned me, like I'm not his flesh and blood."

Nagtagis ang mga bagang nito. "Nag-aaral ako no'n sa Stanford. I was on my third year and I don't want to drop out. Pero ano'ng magagawa ko, wala akong perang pambayad sa tuition? 'Yong allowance na ibinibigay ni Dad kay Lath, hindi sapat para tustusan kaming dalawa. But I didn't give up. I won't let him ruin my life and my future. Masuwerte lang talaga ako at may kakambal ako na gagawin ang lahat para sa akin. I was lucky enough that I passed Stanford's special scholarship for students who can't afford the tuition. At nag-part-time job ako para tustusan ang iba ko pang pangangailangan. Like food, clothes and a roof over my head. It wasn't easy. Hindi naman kasi ako nabuhay na mahirap, hindi ako sanay magtrabaho, pero kailangan. I didn't tell my grandparents. Siguro pride ko na rin bilang isang lalaki ang hindi magsumbong. I believe I can do it, and I did.

"Nang maka-graduate kami ni Lash ng kolehiyo, nakuha namin ang mana namin sa grandparents namin sa mother side. Ginamit namin iyon para magpagawa ng cruise ship, just like what we dreamed of. Two years after, the Black Pearl Cruise ship got well-known all over Asia and that's made me and Lath's wealthy."

Hindi mapigilan ni Nez ang maluha sa pinagdaanan ni Lash. God. She lived a luxurious life! Samantalang ito na totoong anak ni Tito Leandro ay naghirap. Lash was really a wonderful man. And she loved him more for what he'd been through.

Humarap ito sa kanya. "So, payag ka ba na ampunin ka ni Dad? I mean, his wealth would be divided into three. Kay Lath, sa mommy mo at sa 'yo. Pero wala namang pakialam si Lath sa pera ng matandang 'yon. All he wants is his shipping line. So..." Tinuyo nito ang basa niyang pisngi. "Payag ka ba?"

Mabilis siyang umiling. "I don't deserve Tito Leandro's wealth."

"Bakit naman?" Kumunot ang noo nito. "Hindi nga ba kaya ayaw mong may makaalam sa nangyari sa atin dahil ayaw mong ma-disappoint si Dad? Not accepting the adoption would really disappoint him. Sasaktan mo siya nang ganoon? Kaya mo ba siyang saktan?"