'Harf harf seni kalbine yazmayı bilen, satır satır o kalpten silmeyi de bilir.' Tesadüflerin bir araya getirdiği, geçmez sandığım bir aşktın sen. Ve benim için yaşamak, seni sevmekti. Sevdikçe doyamamak, seni yaşadıkça hiç ölmeyeceğini sanmaktı. Böyleydim ben, sevince kör, yanımda olunca hiç gitmeyecek sanırdım. Seni unutup, silmeye çalıştıkça ne karanlıklar gördüm, çok öldüm. Avazım çıktığı kadar bağırırken çok sustum. Böyleydim ben, bir yabancıya dönüştürmeden seni, senin için ölen de bendim. Anlamayacaksın biliyorum, neleri kaybettiğini, nasıl güzel sevildiğini bilmeyeceksin. Sen benden geçerken, el sallayan kocaman bir pişmanlık olacak. Hak ettiğini bulacaksın! Hak ettiğin gibi az sevilip, öylesine önemseneceksin. Ve kaybettiklerin arasında içini en çok yakan da ben olacağım...
