KAĞIT KESİĞİ

27

Bilmiyorum nerdeyim, ne haldeyim, ben kimim

Ayrılırken kimliğim, adresim sende kalmış.

Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim

Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış.

Akların kaybolduğu, rengin ahenk bulduğu

Toprağın kadehine ab-ı hayat dolduğu

Bir gül için, bülbülün saçlarını yolduğu

Aşkın harman olduğu o mevsim, sende kalmış.

Nerede o çocuksu, o şımarık hallerim,

Saçlarına hasreti tanımayan hallerim,

Rengarenk rüyalarım, toz pembe hayallerim

Tekmil neşem, sevincim, hevesim, sende kalmış.

Ayıplama, kınama, kahveye gidiyorsam,

Avunabilmek için bir tavla atıyorsam,

Garson çay uzatırken ben aklımda diyorsam,

Sende kalmış demektir, ladesim sende kalmış.

Dostlar da muhabbeti kestiler, lüzum da yok.

Zaten senden ziyade sohbetim, sözüm de yok.

Sen dönmeden kimseye bakacak yüzüm de yok.

Aynalarda kendimi göresim sende kalmış.

Sende kalmış umudum, saadet çağım sende,

Sende kalmış huzurum, tüten ocağım sende,

Sende hayat kaynağım, duygu membağım sende,

Can diyorum sana, can kafesim sende kalmış.

Allah' ım düşmanımı düşürmesin bu zaafa,

Sanki her noksanımı mecburum itirafa,

Hangi şarkıya girsem, notalar do re mi fa

Sol diyorum sana sol, la sesim sende kalmış.

Gel Tanrı'ya borcunu teslim etsin bu yürek,

Tez gel ki enkazımı kapatsın kazma kürek,

Kelime-i Şehadet getirmem için gerek,

Son diyorum sana, son nefesim sende kalmış.

CEMAL SAFİ