I'll Never Go (EDITED VERSION)

Chapter 4: Accept and be Ready

[Pearl's POV]

Sinunod ko ang sabi sakin ni Zec, umabsent ako ngayon. Hindi ko na alam kong ano ang gagawin ko dahil sa kinakabahan ako, maaga akong dumating sa usapan namin ni Zec, medyi malelate siya dahil sa traffic daw.

Ion? Ano ba talagang nangyayari sayo? Halos nanggigilid na ang mga luha sa gilid ng mata ko.

Nanghihina ako, kung ngayon pa lang hindi ko na kinakaya 'to. Pano pa kaya mamaya? Saan ako kukuha ng lakas?

"Sorry, Pearl traffic talaga! Shall we go?"

Tinanguhan ko si Zec at sumakay kami ng taxi. Tahimik lang ako habang nasa byahe, hindi ko na napapansin kong ano ang sinasabi ni Zec pero ako naka-focus ang atensyon ko sa mga nakikita ko.

Traffic nga. Mukang nakikisabay ang panahon sakin. Wow, storm's getting worst.

I'm scared. I'm scared knowing the truth. But if that's the only way, gagawin ko. For Ion.

Huminti na ang taxi and I guest nandito na kami. Bumungad sakin ang isang ospital.

Bigla aking kinabahan.

Habang naglalakad kami sa hallway ng ospital. Nanghihina ang tuhod ko. Gusti kong magback-out. Pero there's no turning back.

Napatigil si Zec sa isang pintuan at tinignan niya ko.

"N-nandito na t-tayo?"

Hindi niya ko sinagot ang tanong ko but then niyakap niya ko. "Whatever happens, tatagan mo ang loob mong tanggapin ang lahat."

Halos paiyak na ko dahil sa comfort na binigay ni Zec sakin. Humiwalay ako sa pagkakayakap niya at tinanguhan ko siya.

"We'll see."

Binuksan ko na ang pintuan at pumasok sa loob.

Biglang ng tumulo ng tuluyan ang luha sa mata ko.

Napatakip ako ng bibig sa sobrang paghikbi ko.

Nanghihina akong lumapit sa pinakamamahal kong mahimbing na natutulog.

Na habang papalapit ako ng papalapit pabigat ng pabigat yung pakiramdam ko.

Feeling ko anytime, bibigay na ko.

Susuko sa mga nangyayari.

Napanghihinaan ako ng loob dahil sa kalagayan ni Ion.

Halos nanginginig ang buong katawan ko.

"I-ion?" Bulong ko ng makapunta ako sa gilid niya.

Napaupo ako at dahan dahang hinawakan ang kamay niya.

"Kailan pa? Bakit mo nagawang itago sakin 'to?"

Halos nag-uunahang bumagsak ang mga luha ko. At napayoko ako sa kamay niya.

"Bakit hindi mo sinabi sakin? Bakit?"

Huminga ako ng malalim para mahimasmasan ng konti ang pakiramdam ko. Naramdaman kong humigpit ang pagkakahawak ni Ion sa kamay ko.