College Of Lovers (series 1): Lucy's Admirer

CHAPTER 6

"OH GOD," bumuntong hininga si Ranz at inilapat ang magkaparehas na kamay sa manibela ng kanyang kotsye at iniyumuko doon ang kanyang ulo.

     He's just watching her go. Dapat ay kakausapin niya si Lucy ngayon at manghihingi ng ng piyansa sa ginawa niya dito kanina.

     Parang naisip niya tuloy na ang tanga-tanga niya para gawin ang ganoon na alam niyang ikakagalit ng babaeng pinakamamahal niya.

     Kapag tuluyan na itong mapikon sa mga ginagawa niya ay tuluyan na rin siyang mawawalan ng pag-asang mahalin siya nito.

     He don't want her to be upset with him anymore.

    Huminga siya ng maluwag para mawala ang paninikip ng dib-dib niya. Kinakabahan siya sa dahilan na baka kung ano pang kapalpakan ang lumabas sa bibig niya kapag humarap na siya kay Lucy.

      Kung sa ibang araw na lang kaya niya harapin ito. But then, he suddenly wonder that he's only got one shot at this. Baka sa mga susunod na araw ay hindi na siya pansinin pa nito.

     Put yourself together, aniya sa sarili  You can do this, dugtong pa niya sa isip You can do this. Sabay bumuntong hininga ulit siya.

     Tumingin siya sa kinaroroonan ni Lucy. Kasalukuyang isinasara na nito ang gate. Bumaba na siya ng kotsye at naglakad na patungo rito.

     "Lucy,"  tawag niya habang naglalakad patungo rito "Hey, can i come in?" dugtong pa niya ng malapit na rito.

       "Why?" matipid na tanong nito at bahagyang yumuko.

       Halatang naiilang ito sa kanya ngunit halata rin dito ang pagkairita.

     Kapag ganto ito ay delikado na siya dahil bawat oras ay sasabog ito. Kailangan makaisip siya ng alibi na hindi nito ikairita o ikasobog ng galit.

     "Well, i'm... I..." Hindi niya malaman ang susunod na sasabihin   dito. Nakatingin lang ito sa kanya ngunit hindi tumatama sa mga mata niya. Maya-maya pa'y  tumaas na ang kilay nito at mukhang biglang nawala ang pagkailang. Ang bilis ng mood swing nito. Minuto lang ang nalalabi.

     "I am... Ahh... Can i eat in your   house?" biglang labas ng sentensa sa bibig niya. Lalong kumunot ang noo nito.

     "Ako magluluto," aniya at sabay nginitian ito. Nanatili lang itong tameme sa kanya at lalo pang kinunutan ang noo. Para bang naninigurado ito na wala siyang ibang dahilan sa kagustuhang pumasok sa loob ng bahay nito.

   Maya-maya pa ay tinanguan na siya nito at binuksan ng maluang ag gate nito. Hindi siya makapaniwalang pumayag itong papasukin siya nang walang barahang nangyari.

     "Papasok ka ba o tatayo ka lang diyan?" mataray na tanong nito sa kanya at tinaasan na siya ng kilay. Bumalik na bigla ang sigla nitong magsungit sa kanya.

     Pero wala na siyang pakialam pa doon. Pinapapasok na siya nito kaya bahala na lang siya kung papaano niya kakausapin ito.

"IKAW ang magluluto di'ba?"  mataray na sabi niya kay Ranz nang makapasok na ito sa loob ng bahay niya.

    Earlier, she caught herself off guard to what these bastard have done but yet, she still feels her heart beating at max speed when he look at him but she does not mind and just go to what she's going to do. She just thought she would have the best day of her life but no. A big 'n' and 'o'.

     Pero iniingatan niyang manginig ang boses niya dahil sa kaba na nadarama.

    "So what are you going to cook?,"   tanong niya dito "You better be faster 'cause after an hour gutom na ko."