Pinky Promise (Harry Styles Fanfic)

Chapter 1

Ναι είναι παρασκευή. Και ναι δεν έχουμε σχολείο γιατί απλά είναι οι διακοπες των Χριστουγέννων.Πραγματικά είναι η καλύτερη εποχή του χρόνου. Μαζί με το καλοκαίρι γιατί πάει πακέτο με τη θάλασσα.Και μαζί με την άνοιξη γιατί η φύση πραγματικά οργιαζει και ολα μοιάζουν τόσο ξεγνοιαστα,τόσο όμορφα. Βασικά ότι δεν έχει βροχή και υγρασία είναι τέλειο.

Ποτέ δε θα καταλάβω για ποιο λόγο σηκωνομαι χαράματα κάθε φορα που δεν έχουμε σχολείο,ενώ όταν έχουμε σχολείο το κρεβάτι δε λέει να ανοίξει τις αγκαλες του και να μ αφήσει να σηκωθω.Ο πρωινός αποχωρισμός με το πάπλωμα τις καθημερινες είναι θαρρώ αποκαρδιωτικος για να αρχίσεις τη μέρα σου.Σηκωνομαι από το κρεβάτι,ανοίγω την πόρτα και κατευθυνομαι προς το μπάνιο στην άλλη άκρη του διαδρόμου. Εκμεταλλεύομαι το γεγονός ότι οι υπόλοιποι κοιμούνται ακομα και κάνω ένα απίστευτα χαλαρωτικο ντουζ.Κατεβαίνω στο σαλόνι όπου βρίσκω ξύπνιο το μπαμπά μου να διαβάζει εφημερίδα.

"Πρώινο ντουζακι έκανε το κορίτσι μου;" Με φιλαει στο μέτωπο
"Καλημέρα μπαμπουλη."
Ναι το ομολογώ.με το μπαμπά μου έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Εκεί που σκοτωνομαστε και μου φωνάζει ότι δεν πρέπει να αργω να γυριζω σπίτι κάθε φορα που γυρναω μετα τις 12 γιατί ο κόσμος θα σχολιαζει που γυρνούσα μέχρι τέτοια ωρα, την επόμενη στιγμη με παίρνει αγκαλιά και περιμένει να του πω με κάθε λεπτομέρεια πως κύλησε η βραδιά.η αληθεια ειναι οτι νοιαζεται πολυ για το τι θα πουν οι αλλοι και μου το εχει μεταδωσει αυτο.αρκετες φορες δρω σκεπτομενη τι θα πει ο κοσμος.παρολα αυτα τον αγαπώ.

"Εμαθες τα νέα;"με ρωτάει
" Θα ήμουν ευγνωμων αν γινοσουν λιγάκι πιο σαφής"του απανταω ειρωνικά.
"Όχι ειρωνεία σε μένα μικρή κυρία. Θυμάσαι ποιος εμενε στο απέναντι σπίτι;"
"Η κύρια Μάντισον με την Λορειν.Αν θυμάσαι τυχαίνει να είναι κολλητη μου."
"Πριν από την Μάντισον εννοω αγάπη μου"
"...δε μπορω να θυμηθώ άλλον να μένει σ'αυτό το σπίτι"
"Κι όμως.ειλικρινά μου φαίνεται απιστευτο που ξεχασες τόσο γρήγορα το φιλαρακο σου.Εσεις δινατε κάθε τρεις και λίγο όρκους ότι ποτέ δε θα ξεχασετε ο ένας τον άλλο αφού θα μετακόμιζε"
"Ωχχ ναι!ο Χάρρυ!τι ηλιθια που είμαι.πως είναι δυνατόν να τον ξεχάσω; Ποσά χρόνια πίσω με γύρισες μπαμπα,;και δεν έχω πιεί και καφέ ακόμα."
"Δε σου το είπα για να κανείς απλά αναδρομή στο παρελθόν.
Ερχεται."
"Ποιος;"
"Αα καλα..καλημέρα ελσα. Βαλε μια κούπα καφέ κι όταν ξυπνήσεις έλα να τα πούμε."
"Ναι εντάξει συγνώμη απλά..δηλαδή..έρχεται πίσω ο Χάρρυ??"

Θεε μου έχω να τον δω αιώνες.Ή αλήθεια είναι ότι δεν τον ξέχασα ποτέ.πως θα μπορούσα αφού περάσαμε τόσα μαζί.Άραγε να έχει αλλάξει?