~...και να ξέρεις πως τίποτα πιο ωραίο,τίποτα πιο αληθινό δεν είναι~
Επιτέλους τελείωσα το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ που μου είχε δώσει η καθηγήτρια μου για ανάλυση.Αυτο το ποίημα είναι απο τα αγαπημένα μου.Βασικά είναι το αγαπημένο μου γιατί δεν βρίσκω συχνα κάποιο που να με εκφράζει.Μιλαει μ'ενα τόσο μοναδικό τόπο για τo δώρο της ζωής.Καθε μέρα πιάνω τον εαυτό μου να εύχεται για αυτό το κάτι περισσότερο ή ακόμη να εύχεται για κάτι το άπιαστο.Καθε μέρα αναθεματίζω τη ζωή που δεν έχω όσα, ό,τι ,όποιους επιθυμώ.
Ποτε όμως δεν αφιερώνω λίγο χρονο και να πω ενα ευχαριστώ για όσα μου έχουν δωθεί μέχρι τώρα.Για όσους έχουν περάσει απο τη ζωή μου και την επηρέασαν έστω και στο ελάχιστο.Ακομη και για το γεγονος οτι ζω.Υπάρχω.
Το χτύπημα του κινητού μου με βγάζει απο τις σκέψεις μου για το θαύμα της ζωής.
"Χει τζεινι"
"Γιουχουυ ελσαα!"απομακρύνω το τηλέφωνο απο το αυτί μου καθώς η φωνη της είναι εξαιρετικά διαπεραστική
"Παει το αυτί μου!γιατί τόση χαρά;"
"Γιατιιιι....It's the most wonderful time of the year"τραγουδάει το γνωστό χριστουγεννιάτικο τραγούδι
"Χαχα είσαι θεοπάλαβη!"
"Λοιποοοον.θα πάμε σήμερα παγοδρόμιο έτσι;"ουπς.
"Λοιποοον έχω ηδη κανονίσει.Μίλησα το πρωι με τη Λορειν και μου είπε οτι δεν μπορεί να ερθει και για αυτό εγ-"
"Κάτσε κάτσε..Με ποιον θα πας εσύ;"
"...με το Χαρρυ"λέω δειλά
"Τιιι;;Πως;Που;Πως σκατά προέκυψε αυτό ελσα;"
"Είναι μεγάλη κουβέντα θα βγούμε κάποια στιγμη και θα σας τα πω"λεω υπεκφευγοντας "πρεπει να κλεισω για να ετοιμαστω.Φιλακιαα!"
"Αντε καλα,να προσέχεις!kissesss"Ανοίγω τα δύο φύλλα της ντουλάπας μου και-δεν ξέρω για πόση ώρα-κάθομαι σαν χάνος και κοιτάω τα ρούχα.
Τίποτα.Τίποτα.Τίποτα
Πόσο το μισώ αυτό το πράγμα!κάθε φορά που αγοράζω ρούχα αισθάνομαι οτι έχω αγοράσει ενα ολόκληρο κατάστημα και είμαι σίγουρη πως δε θα έρθω ξανά αντιμέτωπη με το ζήτημα του "τι να βάλλω πάλι;".Κατα ενα περίεργο και ανεξήγητο τρόπο μια εβδομαδα αφού φορέσω τα καινούργια ρούχα και μου φύγει ο καημός, καταλήγω παλι πως δεν έχω τίποτα να φορέσω.
Εν πάση περιπτώσει παίρνω αποφασιστικά ενα ασπρόμαυρο πλεκτό μπλουζάκι,το μπορντο φουλάρι μου και ενα ισοθερμικό κολάν ,μην τυχον και φαω καμια τουμπα και ξεπαγιασω.
Πήρα το μαύρο σακίδιο μου,έβαλα μέσα το πορτοφόλι και το κινητό μου και τη στιγμή που κατέβαινα χτύπησε το κουδούνι της πόρτας.
ESTÁS LEYENDO
Pinky Promise (Harry Styles Fanfic)
FanficΛένε πως όταν κάνεις καιρό να δεις κάποιον σιγά σιγά το πρόσωπο του αρχίζει να γίνεται αχνό στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του μυαλού.Λένε πως όταν κάνεις καιρό να δεις κάποιον δεν είναι δυνατό να ανακτήσεις την επαφή που είχες με αυτόν στο παρελθόν.Λ...