Pinky Promise (Harry Styles Fanfic)

Chapter 10

Κατά τη διάρκεια του δείπνου ο Χάρρυ δεν σηκωνει καθόλου το βλέμμα του από το πιατο του.Δεν μπορώ να σταματήσω να φέρνω στο μυαλό μου τη φωνή του όταν τραγουδουσε.Απομονωνω τις συζητήσεις των γονιών μας,επικεντρωνω το βλέμμα μου σε αυτόν αναζητώντας κάποια ματιά του και σιγοτραγουδάω το τραγούδι τόσο σιγά που ούτε καν εγώ δε με ακούω. Ο πατέρας μου που κάθεται στην κορυφή του τραπεζιού στα αριστερά μου πιάνει το χέρι μου που βρίσκεται δίπλα από το πιατο μου.

"Αγάπη μου δεν αγγιξες καθόλου το πιατο σου" μου λέει σιγανα."Ή γαλοπούλα που φτιάξατε με τη μαμα σου ήταν εξαιρετική."
"Το στομαχι μου δεν είναι και πολύ καλά και λεω να μην το πιεσω περισσότερο."

Η αλήθεια είναι ότι εκεί μέσα κάτι παράξενο συμβαίνει. Νιώθω ένα φούσκωμα και ένα κόμπο να ανεβαίνει στο πίσω μέρος του λαιμού μου.Κάθε φορά που κοιταζω το Χάρρυ ο κόμπος μεγαλωνει σαν μια θηλιά που με σφίγγει όλο και περισσότερο. Δεν ξέρω τι συμβαίνει αλλά καθόλου δε μου αρέσει.

"Λοιπον Έλσα;"
4 ζευγάρια μάτια είναι στραμμένα σε μένα μαζί και του Χάρρυ.
"Εεεμ.."
"Η Ανν σε ρώτησε πως τα πας με το σχολείο αγάπη μου" μου λέει επικριτικά η μητέρα μου τονίζοντας το 'αγάπη μου' επειδή δεν παρακολουθούσα τη συζήτηση.
"Ω ναι μια χαρά!Είναι η τελευταία χρόνια και από τη μια είμαι χαρούμενη που επιτέλους τελειώνει αυτό το μαρτύριο αλλά από την άλλη είμαι τρομερά αγχομενη για τις τελικές εξετάσεις."
"Έλα τώρα εγώ θυμάμαι ότι ήσουν εξαιρετική μαθήτρια.Και οι γονείς σου μας λένε ότι τα πας μια χαρά μέχρι στιγμής!" λέει ο μπαμπας του Χάρρυ."Πωπω θυμάμαι που μαζευοσασταν κάθε απόγευμα την τελευταία χρόνια και βοηθουσατε ο ένας τον άλλο με το διάβασμα.. Ποσό γρήγορα περνάνε τα χρονια, σα χτες μου φαίνεται!"προσθέτει.

Τα μάτια του Χάρρυ παγώνουν στα δικα μου.Μνήμες από τα απογεύματα που περνούσαμε μαζί έρχονται στο μυαλο μου.Δεν έχει άδικο ο μπαμπας του.Ο καιρός πέρασε απίστευτα γρήγορα.Αλλα μέσα σ αυτό το διάστημα αλλαξαμε.Ο Χάρρυ αλλαξε.Γύρισε άλλος άνθρωπος.Και τι δε θα έδινα για να πάρω μια γεύση από τον παλιό Χάρρυ.

"Και τι κατεύθυνση είσαι γλυκιά μου;" ω αυτή η γυναίκα δε θα σταματήσει ποτέ να ρωτάει
"Θεωρητική. Λατρεύω τα λατινικά και δε θα μπορούσα να με φανταστώ να λυνω μαθηματικές εξισώσεις με τιποτα!"
"Φλωρε.."

Όλοι γυρίζουμε προς τη μεριά του Χάρρυ.

"Παρακαλώ;"του αποκρινομαι προσβεβλημένη
"Ή θεωρητική είναι ενα μάτσο φλωρια"
"Μάλιστα.Το βασιζεις κάπου αυτό ή είπες να πεταξεις τη μαλάκια σου;"
"Έλσα!"φωνάζει αμέσως η μαμά μου ντροπιασμένη από τον τρόπο ομιλίας μου.
" Δεν χρειάζεται να το βασισω καπου.Καθεστε σαν ηλίθιοι και μαθαινετε κάθε μαλάκια που σας βάζει το κωλοσυστημα για να σας κάνει παιχνιδακια του. "
"Χάρρυ!" πετάγεται αμέσως η Ανν
"Τι έχετε να προσφέρεται εσείς στην κοινωνία;" ο Χάρρυ συνεχίζει "φιλοσοφικές μαλακιες"
"Τουλαχιστον δεν είμαστε ανιστόριτοι και τεχνοκράτες όπως εσείς!"του απανταω
"Οου ανιστόριτοι και τεχνοκράτες!Η μικρή Έλσα έμαθε δύο λέξεις από το βιβλίο της έκθεσης και είπε να τις ξεστομισει, χωρίς πιθανότατα να ξέρει τι σημαίνουν!
" Νομίζω ότι είναι η ώρα για γλυκό"λέει ο πατέρας μου σε μια προσπάθεια να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα.
"Δεν χρειάζεται εγώ φεύγω.Και πολύ καθησα."ο Χάρρυ σηκώνεται
" Φεύγοντας να πάρεις και τις οπισθοδρομικές αντιλήψεις σου μαζί."αποκρινομαι
"Έλσα το παρατραβας!" Η μητέρα μου μου σφίγγει το χέρι.

Ο Χάρρυ φεύγει από το σαλόνι και σε λίγο ακούω την εξώπορτα να κλείνει.

"Πάω για ύπνο. Συγχωρέστε με για τη συμπεριφορά μου και παρακαλω συνεχίστε το δείπνο σας.Καλά χριστούγεννα."
"Εμείς ζητούμε συγγνώμη για τη συμπεριφορά του Χάρρυ.Είναι λίγο οξύθυμος τα τελευταία..6 χρόνια.." λέει ο πατέρας του Χάρρυ ριχνοντας το βλέμμα του στο κενό.
"Καληνύχτα Έλσα μου"λέει η Ανν.Χαμογελαω ευγενικά και ανεβαίνω στο δωματιο μου.

Απόψε η βραδιά ήταν τρελή από όπου και αν την πιάσει.Αρχίζω να ξεντυνομαι ενώ ανακαλώ στη μνήμη μου οσα συνέβησαν.

Εγώ με το Χάρρυ στο δωμάτιο μου να μαλωνουμε.Εγω με το Χάρρυ να τραγουδαμε μαζί.
Εγώ με το Χάρρυ να τρώμε σιωπηλοί.Εγώ με το Χάρρυ να μαλώνουμε.

Όπως ξεκίνησε έτσι και τελείωσε η βραδιά.Στον κοινό παρονομαστή.Μια αμυδρή ελπίδα που ειχα μέσα μου ότι θα μπορούσαμε να είμαστε όπως παλιά εξατμίστηκε.Ο καινούργιος Χάρρυ είναι τόσο διαφορετικός και κυκλοθυμικός.Θα προτιμούσα να ήταν απλά απόμακρος.Μαλλον.Ας μην είχαμε τραγουδήσει ποτέ μαζί.Ίσως ήταν καλύτερα.

Βεβαια,ο κόμπος και το ανακάτεμα στο στομαχι μου δε λένε να φύγουν.Ξαπλωνω στο κρεβάτι ελπίζοντας ότι κλείνοντας τα μάτια όλα θα διαγράφουν.

Καλύτερα να μην ειχα κοιμηθεί. Δε θα ήμουν τώρα μουσκεμα στον ιδρώτα.Ο εφιάλτης επέστρεψε.Και ηταν χειρότερος.Αυτή τη φορα είδα ξεκάθαρα το πρόσωπο αυτού του ανδρα.Θα μπορούσα να τον αναγνωρισω αν τον έβλεπα αυτή τη στιγμη μπροστα μου.Κάτι τέτοια βέβαια δεν υφίσταται.Έχουν περάσει τόσα χρόνια και αυτός θα πεθάνει σίγουρα με κάποια σύριγγα καρφωμένο στη φλέβα του.Διωχνω την απαισια εικόνα που μόλις ήρθε στο μυαλο μου.Κοντεύει να ξημερώσει.Κάθομαι στο περβάζι του παραθυρου μου και περιμένω να δω τον ήλιο να ξεπροβάλλει.Τα μάτια μου πέφτουν στο παράθυρο του Χάρρυ που είναι σχεδόν απεναντι από το δικό μου.Μακάρι να κοιταζαμε μαζί αυτη την ανατολή.Δεν είμαι στα καλά μου.Τι σκέφτομαι;Μάλλον έχω έλλειψη υπνου.Μια κοκκινωπή απόχρωση με κάποιες πινελιές κίτρινου και ροζ πλημμυρίζει τον ουρανό.Η ώρα είναι 6.30.Πρέπει να κοιμηθώ λίγο ακόμη γιατί αργότερα μέσα στη μερα έχω διάβασμα.Ωραία τα χριστούγεννα αλλά φέτος είναι η χρονια μου και τίποτα δε θα με πτοησει.

Γειά σας!Θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ σε εσας που αφιερώνεται λίγο από το χρόνο σας και διαβάζετε ότι γράφω.Το εκτιμώ γιατί γράφω τα κεφάλαια οπότε έχω ελεύθερο χρόνο και με ξεκουραζει αφάνταστα. Αν σας άρεσε αφήστε μου την ψήφο σας και αν δε σασας άρεσε ή έχετε κάποια ιδέα για βελτίωση σχολιαστε ή στειλτε μου ένα μήνυμα!Έχω κάποια πράγματα στο μυαλο αλλά το γράφω λίγο όπως μου βγει εκείνη τη στιγμή!
Φιλιαα
Ε.Κ.
xx