Poyraz'ın Ağzından;
Amk çok değil alt tarafı bir yıldır yokum. Ama yine ölü olduğumu sandıkları için bu bakışları o kadar da önemsemiyorum açıkçası. Aleyna'yı böyle görmeyi cidden beklemiyordum.
Ama açık konuşmak gerekirse benim küçük şeytanım gitmiş yerine herkesin ödünü bokuna karıştıran bir şeytan gelmişti. Onu böyle görmek ne kadar hoşuma gitse de
uyandığında verecek olduğu tepkiden cidden çok korkuyordum. Fakat aklımı karıştıran birkaç konu vardı. Mesela Aleyna'yı odaya götürürken herkes çok fazla tepki gösterdi.
Defne bile neden bilmem Aleyna'yı odaya götürmeme karşı çıktı. Aleyna'nın çok sinirleneceğini falan söylüyorlardı. Bir diğer konu ise; oda tamamen bıraktığım gibiydi.
Yani öyle ki koltuğa attığım hırkam bile orda öyle duruyordu. Evdeki herkesin tuhaf bakışlarına aldırmadan bir sigara daha yaktım. Herkese teker teker baktım. Deniz bariz bir
şekilde korkuyordu. Bunu titremesinden de anlayabilirdiniz. Yanında ona sarılan da Mert olmalıydı. Fazla korumacı gibi gözüküyordu ama gözlerinde hem şaşkınlık hem de korku
vardı ve böyle devam ediyordu. Neden bilmiyorum ama insanların benden korkması hoşuma bile gidiyordu. Sigaramı içmeye devam ederken düşünmeye de devam ettim.
Ve olaya benim tarafımdan bakıldığı zaman Aleyna'nın karşısına çıkmayı daha düşünmüyordum. Yani illa itiraf etmek gerekiyorsa ben Poyraz Atahan Aleyna'nın tepkisinden
korkuyordum. Gitmem gerekiyordu. Evet, kesinlikle gitmem gerekiyordu. Tek sorun kokusunu bile o kadar çok özlemiştim ki onu bırakmak istemiyordum. Sanki bırakırsam
bir daha ona sarılamayacakmışım gibi geliyordu. Hassiktir. Kesinlikle tedaviye ihtiyacım var. Bu kız naptı lan bana böyle. Evet evet, benim kesinlikle gitmem lazım. Tam kalkmış
gidiyordum ki Defne önümde durdu:
-Defne nerden bu cesaret böyle? Hayırdır?
+Kusura bakma ama Aleyna'yla yüzleşmek zorundasın.
-Defne yapamam. Onu o şekide görmeye dayanamam.
+Evi boşaltıyorum rahat rahat konuşun.
-Defne olmaz dedim çekil gidiyorum eğer çekilmezsen ben çekerim seni yolumdan!
+Poyraz bir kere olsun beni dinle, er ya da geç zaten onu o şekide görmek zorundasın ve göreceksin de. Bir kere olsun kendinden başka birini dinle! Beni dinle!
Daha fazla konuşmama izin vermeden "hadi millet dağılıyoruz" diye bütün evi inletmişti bile. 5 dakika içinde evde sadece ben ve Aleyna kalmıştı. Harkika! Cidden.
Yarım saatten daha fazla oluyor ve Aleyna hala uyanmadı. Saat sanki geçmek bilmiyor. Ben de ne yapacağımı bilmiyorum. Ayaklarım Aleyna'nın yanına gitmek istiyor ama
kendime hakim olmaya çalışıyorum. Kafayı yemek üzereyim resmen. Daha fazla dayanamadım ve Aleyna'nın yanına gittim. Onu uyandırmamaya dikkat ederek yavaşça
yanına oturdum. Kendime engel olamadım yine ve küçük şeytanımın saçlarını okşamaya başladım. Her ne kadar ona şeytanım desem de şu an melekler gibi uyuyordu.
Aleyna'nın Ağzından;
Saçımı okşayan bir elle uyandım. Bunun ne kadar hayal olduğunu düşünsem de gerçek olduğunu biliyordum. Poyraz burdaydı. Gerçeği sindirmem şimdilik bir kaç saniyemi
aldı ve ben gözlerimi açtım. Normal şartlarda Poyraz'a sıkıca sarılmam gerekirken hiç beklemediğim bir duygu çıkageldi. KORKU! Birden yataktan fırladım ve soluğu odanın
kapısının yanında aldım. Poyraz temkinli bir şekilde bana yaklaşmaya çalışıyordu. Ondan korkmamam gerektiğini ve buna benzer şeyleri zırvalıyordu. Kafamın içinde bir uğultu
vardı. Resmen hiçbir şey duyamıyordum. Poraz hala beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Ben kesin hayal görüyorum. Kesin verdikleri ilaçların etkisi bunlar.
