WARNING! BORING UPDATE!
__
"AHHH! CIAAARRRA!!" Sigaw ko. Fck. ang sakit ng ulo ko! idagdag mo pa yung freaking nightmares ko! Huh! Argghhh.
"CIAARRRAAA!!" 2 effing nightmares! Hinawakan ko ang ulo ko ng maalala ko ang pangalawang panaginip ko. "AAAAAAAAAAAHHHHHH"
humahangos syang lumapit saaken. At nagmamadaling inabot ang mga bote ko ng gamot.
"What? Sinusumpong ka na nanaman? Wait. " Inabot niya saken ang kadampot na gamot ko at isang basong tubig.
"Ok ka na?" tanong niya saken after ng ilang minuto. I just grabbed her and hugged her.
"Ciarra, they're coming back...I'm scared Ciarra.. I'm scared!" hinaplos niya ang mga luhang sunod-sunod na pumatak sa pisngi ko.
"Sshh... Jenna, everything would be alright...Tapos na yung mga yun."
"Ciarra...I dreamt of him..and in my dream he came back and... and...."
Mark's P.O.V
"Prince Stanley, youre the only...--" I closed the T.V. since walang kwenta din naman ang nakalabas doon.
"hmm, kanina ka pa nagfifidget, is everything ok?" muntik na kong mapatalon sa biglang pagsulpot ni Mushroom sa kwarto ko.
"You dont care."
"I have the right to know, I'm still you're---"
"Kung ano man yung sasabihin mo, wag mo nang ituloy! At bago pa man mag-init ang ulo ko at tuluyan na kitang patulan,bukas na bukas na ang pinto, Layas!" she looked at me, like an infuriated tiger and she walked out. For sure may plano nanaman yun. Tss. Nevermind!
Damn! Bakit ba kasi wala siya kanina sa class? The last time we met nagwalk out! tapos ngayon, hindi pumasok. Jeez! Is she sick or something? Ahh! bakit ba hindi manlang siya nagpasabi ? Kung alam niya lang mamatay-matay na ko sa kaba sa kakaisip sakanya.
*tooot!*
Dali dali kong hinablot ang phone ko sa pag-asang si Jenna ang nagtext.
Pero yung driver ko lang pala...Haist! Oo nga pala! Wala siyang Cellphone! Hay. yung babaeng yun talaga oh!.
Hindi na nagbago.
Hindi ba nya naiisip na may nag-aalala sakanya? Hay. Bigla nalang hindi nagpaparamdam. Oh dont tell me?.
Ciarra's P.O.V
Papunta kami ngayon sa grave ng mommy ni Jenna... Yeah, her mom's dead. Bakit? I can say because of Sadness, but I think you want a different answer.
Ang totoo nyan, hindi ko alam... May sabi-sabi na inatake sya sa puso, yung iba dahil daw sa stroke meron din namang nagsabing, pinatay siya, pero in some reason, puro mga haka-haka lang yun. Wala kasing nakakaalam nun kundi si Jenna at ang kapatid ng mommy niyang si Matilde. And none of them braved to speak about it.
Nilingon ko si Jenna sa tabi ko. Hindi sya ganito dati. Hindi siya manhater, hindi matigas ang puso niya at lalong-lalong hindi siya malungkutin. Nung namatay lang naman ang mommy niya nung 7 years old siya naging ganito.
Namimiss ko na tuloy yung batang palaging nakangiti, yung batang mabait sa lahat (kahit na sa mga lalaki) at yung batang puno ng pag-asa at kislap ang mga mata.
Maganda ang buhay niya dati, kundi lang dahil kay...
"Ciarra! Wala ka bang balak bumaba?" Nagising ako sa pag-iisip ko nung marealize kong nandito na kami.
"Sabi ko nga baba na." Bumaba kami sa sasakyan and as expected, sinabihan niya si Arthur, yung driver niya, na wag bumaba sa sasakyan. At sinabi niya iyon ng tuloy tuloy, No emotions and all.
"Ciarra, hindi ka pa ba napapagod saken?" I was surprised with what she opened.
"Bakit naman ako mapapagod sayo, di na ko makakahanap ng among kasing taas mo magbayad eh." she glared at me at binatukan ako. "oh, pinapatawa lang eh! Bakit naman ako mapapagod sayo? eh sa pinagkatiwala ka ni mama saken eh." and I'm referring to her mom. yun ang tawag ko sakanya, dahil siya ang kumupkop sakin, at nagpaaral.
"Di ba may trabaho ka na? At mataas ang sweldo mo kung magfufulltime ka doon, pwede ka na ring mag-asawa, at iwan na ang pagkasadista ko, and yung kay mommy, matagal na rin siyang wala." nu bang pinagasabi nito? Binatukan ko nga. "Aray ha! Masakit po kaya ang ulo ko!"
I laughed at tuluyan kaming pumasok sa kung saan inilibing ang mama.
"Alam mo kung bakit?" tanong ko sakanya habang nakatingin sa nitso ni Mama Kristy.
"Bakit?"
"Kasi kapatid kita." I told her.
At tumawa lang siya.
"Duh~ Kapatid? Ikaw? wahaha" binatukan ko ulit siya.
"Parang kapatid! Gaga." she pouted. at hinarap ang puntod ng mama.
"Mama! Si Ciarra! Binatukan ako! Ang sakit kaya ng ulo ko!" I smiled.
Ganito talaga siya pag nasa harap ni mama. Parang nagbabalik yung 7 years old na nakilala ko.
I bowed. I'm guilty of her lost. That 7 year old and all of her dreams shattered because of me.
__
Hmm.Ayan! Bago ko ituloy yung mga lovey lovey whatever~
Konting clues lang. :)
BTW, hindi ako professional, lahat ay base lamang saaking luntian at balibaliktad na imahinasyon! haha.
Salamat sa pagbasa!
XOXO,
Les Jane <3
BINABASA MO ANG
When Ms. Sungit Met Mr. Perfect
Teen FictionSi Jenna ay isang masungit at snob na babae.Hindi nya inisip na magkaboyfriend o makipagkaibigan manlang sa mga lalaki, inshort isa syang dakilang "manhater" pero paano kung makilala nya ang isang lalaking napakakulit at ubod ng gwapo,yaman ,at tali...
