My Amnesia Girl

Chapter 3

CHAPTER THREE:

            Grabeh talaga yung arte namin kahapon ni Mich. Super duper I tried so hard na hindi tumawa kahit yung tummy ko tickly na masyado. Kung nakita nyo lang ang mukha ni Tyler kahapon, super shocked and super pale na siya. Nagui-guilty na tuloy ako.

Bumukas yung pintuan kaya napapikit akong muli. Pa-sleep effect muna ang peg. Hehe.

            “Leanne wag mo nga akong lolokohin sa arte mo. May patulog tulog ka pa diyan. Sige ka hahalikan kita pag di ka gumising”.

            “Drake! Ikaw pala yan. Dito ka nagtatrabaho?” I simply asked.

            “Napilitan lang ako. Mataas kasi ang sahod ko rito, salamat sa’yo”.

            “Ha? Bakit sa akin ka nagpapasalamat? Eh kanila Mr. Lopez naman tong hospital.” I asked confused.

            “Oo nga ano, sa kanila nga naman itong hospital bakit ikaw pinasasalamatan ko?” tinitigan niya akong mabuti. Parang hindi na niya aalisin ang mga mata niya sa pagkakatitig sa akin.

            Hmmpf! Nagda-drama na naman tong mokong na ito.

            “Leanne why do you have to do this? Ang sakit sakit dito oh”, he said while pointing his chest.

            “Drake alam mo naman na mahal kita diba? Pero as…”

            “Wag mo nang ituloy please”, sabi niya habang papunta sa bintana. Mag-eemote yata.

“Drake please… I need to do this”, I begged him.

            “May iba naman sigurong paraan Leanne, why this?”

            “We’ve already talked about this Drake. Please…”

Napakamot siya sa kanyang ulo at napailing, “Fine”.

Ngumiti ako at hinalikan siya sa cheeks. “Thanks Drake. I owe you a lot”, bumalik na ako sa aking pagkakahiga at pinikit ang aking mga mata.

            “Is she gonna be fine Doc?”

Narinig ko ang boses ni Tyler.

            “Yeah, she’s physically healthy but I’m sorry to tell you this Mr. Lopez”, wika ni Drake.

            “Tell me Doc, what is it?”

            “She’s got a short term amnesia”.

            “W-what? How?”

            “There are some patients when inflicted to pain, they suppress they’re memories to ease the pain they are experiencing. In the case of your wife Mr. Lopez, I think it’ll take 3-6 months till she’ll fully recover or she won’t.”

            “W-wife?” Tyler replied, he seemed shock sa narinig.

            “Yeah, well Mr. Lopez I need to go now. I still need to attend my other patients”, pagkawika ni Drake ay umalis na siya.

            Drake you’re one fantastic actor. Thank you.

 

Hindi ko yata namalayan nakatulog pala ako. Pagmulat ko, I saw Tyler staring at me. Kumabog ng malakas ang puso ko that I can almost hear it. My pulse is palpating rapidly. I can’t describe the feeling to be in front of the guy I’ve been longing for years.

            Leanne you need to act normal. May amnesia ka gaga. Compose yourself and do as planned. Give some good acting skills.

            Napabuntong hininga ako at napalingo lingo.

            “Okay ka lang ba?” sabi niya sabay lapit sa akin.

            “Umm…y-yeah…A-asan ako?”

            “Nasa hospital ka ngayon, nabunggo ka kasi ng isang van kaya nagka-amnesia ka”.

            “Amnesia?”

Ay kalurkey naman itong ginagawa ko. Kelangan maging matamlay… Hayyyy… hindi ako sanay. Parang akong gaga nito eh.

            “Yes. I’ll tell you the details when we get home. Right now, pahinga ka muna”, he said.

Ayyyy…. Grabeh! Pwedeng kiligin toda bones? Ang caring naman ng hubby ko. Hehehe *evil laugh.

            “When “we” get home?” tanong ko kay Tyler na para bang hindi ako makapaniwala.

Taray ng acting ko. Parang pang Oscar awards ang peg.

            “Umm… kasi, I’m… I’m your husband”.

AHHHHHHHHHHH!!!!!! Oh my gosh! Super kilig na ako inside of me. Husband ko na ang ultimate love of my life. Such a dream come true! I don’t wanna wake up anymore if this is a dream. Kalerks! ^0^

            “What?! So we’re married?” gulat kong sabi. :O

            “Well, technically yes”, he replied.

            “Oh… if it’s true then, naniniwala ako sa iyo”, I simply replied.

            “Y-yeah. I’ll just go the nurse station para makauwi na tayo”, he said with a smile.

I smiled back at him. Grabeh super handsome talaga niya. Spell Perfect….

TYLER JAMES LOPEZ!

Tiningnan ko siya hanggang makalabas na siya.

            “Oh Em Geee! Yeeeeaaaahh!” Napatalon ako sa kilig. Kanina ko pa pinipigilan ang kilig ko hindi na ako makahinga. I gasp for loads amount of air. “Haayy.. I love you Tyler”.

=================

Oh ha? Swerte ni Leanne noh? Pero mas maswerte talaga ako kapag maraming nagcomment at magvote ng chapter na ito. Sige na maawa kayo sa lola nyo :D = Ella