My Amnesia Girl

Chapter 4

CHAPTER FOUR:

Nakarating na kami sa bahay nila Tyler. They have a pretty huge house but I’m not surprised. It’s almost as huge as our house kaso they’re exterior and interior is a lot different from us kasi parang may pagka-old and vintage style ang mga Lopez eh.

            “Welcome back i’ja”, sabi ni Mr. Lopez.

            “Thank you po Mr. Lopez”, I replied.

            “You can call me Dad i’ja”.

            “D-dad”.

            “Parang hindi ka naman sanay i’ja, you always call me that. It’s alright. You’d get used to it”, he chuckled.

Abah! Ang galing ring umarte ng Dad ni Tyler ah! Pang PAMAS din!

“Tyler, dalhin mo na si Leanne sa kwarto nyo”.

Kw-kwarto namin? Kwarto ba namin kamo?!!

Oh Em Gee…. I never saw this coming. Napaatras ako.

            “Y-you okay Leanne?”

Napalingon ako. Si Tyler pala, bitbit ang mga gamit ko. Teka saan galing ang mga gamit ko?

            “Leanne! Dyosko day kumusta ka na?” sigaw ni Mich sabay yakap sa akin.

            “Aray! Teka lang… yung bandages ko sa ulo…”

            “Ayy… naku sorry. Masakit pa yata ang ulo mo. Tsaka ako ito si Michelle. Natatandaan mo pa ba ako? Bestfriend mo ako” pagkawika niya ay nagwink pa siya sa akin.

Itong mokong na ito. Ang galing rin umarte ah. Pang best actress rin.

            “Sorry…” sabi ko kay Mich habang naka-sad face :’’(

            “Ay, okay lang. Maaalala mo rin yan. Andito naman si Papa Tyler para mag alaga sa iyo eh. Diba Papa Tyler?” sabi nito sabay hatak nito sa balikat ni Tyler.

            Mich. Stop flirting with my hubby. He’s mine ONLY!

TYLER’s POV:

            I stared at Leanne’s face while she’s fast asleep. She looks like an angel while sleeping. I can’t deny the fact that she’s really pretty. No, she’s beautiful. But I can’t stop thinking on what the old hag has told me earlier…

            “You need to pretend that you’re her husband”.

            “Pero dad… what about her family? Sigurado ako hahanapin siya nito”, I replied.

            “You heard her friend Michelle, nasa abroad ang family niya and she can help with the company son, she’s a Fernandez”.

            “But why do I have to pretend to be her husband?”

            “I’ll be arrested son. It’s the only choice we have”, he said while opening the door “You know what son, I won’t force you. It’s all up to you. Just don’t blame me and your mother if our company closes down”.

I sighed at the thought.

            A 21 year old sophomore on Business and Management is engaged to a girl na bago lang niya nakilala. BSBA is my second course, I'm a graduate of Culinary kaso I have to take BA dahil ako ang heir ng company namin.

I was about to stand up ng makita ko si Leanne. Gising na pala siya.

“Okay ka lang ba?” Umupo ako ulit sa tabi niya.

            “Umm…y-yeah…A-asan ako?” tanong niya. Mukhang wala talaga siyang maalala sa mga pangyayari.

            “Nasa hospital ka ngayon, nabunggo ka kasi ng isang van kaya nagka-amnesia ka”.

Which was totally a lie. Kami ang nakabunggo sa kanya. Guilt filled me up habang siya ay nakatitig sa akin.

            “Amnesia?”

            “Yes. I’ll tell you the details when we get home. Right now, pahinga ka muna”, sabi ko. Baka mabuking pa ako nito. I’m not good at telling lies. (AN: Weh? Di nga? ^.^)

            “When “we” get home?” tanong ulit niya.

Naku! Di nga pala niya alam na mag asawa kaming dalawa. Ang hirap naman ng sitwasyon na to.

            “Umm… kasi, I’m… I’m your husband”.

Kapanipaniwala kaya ang acting ko? Sana di ako mabuking kundi lagot ako kay tanda nito.

            “What?! So we’re married?”

Talaga naman oh. Ang dami pang questions ng babaeng to. Hindi yata siya makapaniwalang sa gwapo kong ito magiging asawa niya ako.

            “Well, technically yes”, paliwanag ko sa kanya.

            “Oh… if it’s true then, naniniwala ako sa iyo”.

Hay salamat at naniwala rin.

            “Y-yeah. I’ll just go the nurse station para makauwi na tayo”, sabi ko.

Maka-alis na nga baka pagsuspetsyahan pa ako nito.

Labag man sa loob ko, pero kailangan talagang sa bahay namin dalhin si Leanne. Eh kasi nga akala ni Leanne mag-asawa kami.

            “Welcome back i’ja”, sabi ni tanda. Aba, magaling ring umarte tong tandang to ah. May pa-welcome back welcome back pang nalalaman.

            “Thank you po Mr. Lopez”, sabi naman ni Leanne. Kawawa naman si Leanne. Paano nalang kung malaman niya ang totoo na hindi kami totoong mag-asawa? Bahala na si Batman.

            “You call me Dad i’ja”. Sabi ni tanda.

            “D-dad”.

            “Parang hindi ka naman sanay i’ja, you always call me that. It’s alright. You’d get used to it”, he chuckled. “Tyler, dalhin mo na si Leanne sa kwarto nyo”.

Anong pinagsasabi ng matandang ito? Iisa lang kami ng kwarto? That’s nonsense!

Nakita kong napaatras si Leanne. Na-shock siguro siya mga pinagsasabi ni tanda. Na amnesia na nga ang tao bibigyan pa ng more trauma.

            “Y-you okay Leanne?” tanong ko sa kanya.

Lumingon siya sa akin at tiningnan ang mga gamit na dala ko.

            “Leanne! Dyosko day kumusta ka na?” sigaw ni Mich sabay yakap kay Leanne.

            “Aray! Teka lang… yung bandages ko sa ulo…”

            “Ayy… naku sorry. Masakit pa yata ang ulo mo. Tsaka ako ito si Michelle. Natatandaan mo pa ba ako? Bestfriend mo ako”.

Ano kayang ginawa ni tanda sa babaeng ito at napa-oo niya sa plano niyang pagkukunwari? Money really can change everything. Napailing nalang ako. 

====================

Yay! Naka-200 reads din tayo! Thank you talaga. Sana magvote kayo at magcomment please? Magiging super duper happy talaga ang lola niyo, Hehehe. Mag-uupdate ako hanggang Chapter 6 if may 6votes ito ngayon. = Ella