Een Moordenaarskus (New Adult)

2

Happend naar adem deinsde ik geschrokken achteruit en knalde met mijn rug tegen een harde muur aan. Echter verschoof de muur naar achteren door mijn zware gewicht en viel ik kei hard op de grond. Doordat het zo druk was, hadden mensen niets in de gaten en werd ik zo ondersteboven gedanst, terwijl ik moeite deed om weer op te staan. Ik maaide met mijn armen wild in het rond om mensen op afstand te houden, maar het enige wat me opleverde waren een paar gemene schoppen van een stel jongens, dat het blijkbaar wel grappig vonden om een vrouw op de grond pijn te doen.

Tranen van schaamte en teleurstelling stroomden inmiddels over mijn wangen en probeerde voor de zoveelste keer op te staan, tot ik plotseling twee handen onder mijn oksels voelde en me moeiteloos omhoog tilde. Ik draaide me om en keek recht in het vertrouwde gezicht van Paul. Hij keek de jongens met een kwaad gezicht aan en ik zag dat hij moeite had om zich in te houden ze geen dreun in het gezicht te geven. Dankbaar dat hij de hordes vrouwen in de steek had gelaten om mij te helpen, gaf ik hem een zoen op zijn wang. Paul liet een bezorgde blik over mijn gezicht heen glijden en trok me toen mee naar de bar, waar het gelukkig wat rustiger werd.

Ik keek vluchtig naar de plek waar Ian met Jessica had staan zoenen, en kwam tot de conclusie dat ze er samen vandoor waren gegaan. Ze waren nergens meer te bekennen.

Er werd ineens een glas in mijn handen geduwd en Pauls harde stem schreeuwde in mijn oor. 'Waar is Laura?'

Normaal zou ik blij zijn geweest wanneer Paul naar Laura vroeg, maar op dit moment kon ik mezelf wel van kant maken. Ik wilde naar huis en het liefst zo snel mogelijk.

'Ze staat verderop te dansen met een jongen met bruine krullen,' schreeuwde ik terug en nam een slok van mijn drankje.

Ik zag iets opflitsen in Pauls ogen, maar het verdween zo snel weer dat ik me afvroeg of ik het wel goed had gezien. Als ik dit aan Laura vertelde, zou ze door het dolle heen zijn.

Mijn lichaam deed zeer en protesteerde hevig toen ik een beetje probeerde te dansen om mijn malende gedachten te verzetten, maar het hielp voor geen meter. Continue zochten mijn ogen de ruimte af, op zoek naar Ian en Jessica. Eigenlijk moest ik mezelf niet zo gek laten maken, het verpestte zo mijn hele avond.

Paul was zoals gewoon omgeven door vrouwen en ze trokken nog net niet aan elkaars haar om dichter bij mijn broer te komen. Ergens vond ik het wel komisch maar het lachen verging me snel toen ik door een van die dames van mijn plaats werd gestoten. Aan Paul had ik dus ook niets.

Ik stond een stukje verderop weer aan de bar en vroeg om nog een drankje. De alcohol begon al een klein beetje te werken – deels omdat ik het niet gewend was om te drinken en deels omdat ik vandaag niet al te best had gegeten – en voelde me licht in het hoofd worden. Mijn lichaam bewoog zich als vanzelf op de maat van de muziek en moest toegeven dat het er allemaal niet meer zo erg uit zag. Wat kon mij die Ian nou schelen? Als hij Jessica leuker vond, dan zei dat meer over hem dan over mij. Ik hoopte dat ze erg gelukkig met elkaar werden. Genoeg andere leuke kerels hier.

Ik keek even over mijn schouder om te zien of Paul niet keek en glipte snel tussen een groepje door naar de andere kant van de zaal. Hoewel mijn verstand eigenlijk zei om dicht bij hem in de buurt te blijven en om Laura te zoeken voordat ze in de problemen raakte, zei mijn gevoel dat ik lekker lol moest gaan maken. Dat ik eindelijk eens moest gaan genieten. Het was weer veel te lang geleden.

Na het tweede drankje bestelde ik al gauw en derde en een vierde, waarna ik overging op shotjes en cocktails. Wijn was best lekker, maar ik dronk het meer voor de gezelligheid dan dat ik het echt lekker vond.

Een paar mensen met wie ik aan de bar stond, deelde ook nog eens een heel stel shotjes aan een paar mensen uit, waaronder mij, waardoor ik weer vrienden voor het leven had gemaakt. Het ging er hard aan toe met de alcohol, maar ik vond het heerlijk. Voelde me zo vrij als een vogel. Het kon me werkelijk geen barst schelen dat Paul nergens meer te bekennen was en ook Laura liet nog steeds niets van zich horen.