Remus & Melian; True Love

Hoofdstuk 4

Remus stond onder de douche. Al een tijdje eigenlijk maar hij had geen haast dus waarom zou hij dan opschieten? Buiten dat voelde het warme water heerlijk aan en kon hij deze tijd perfect gebruiken om na te denken. Die hele oorlog zorgde ervoor dat iedereen de hele dag door elke dag op het randje van hun stoel zat en iedereen was bang. Begrijpelijk maar met bang zijn kreeg je niets gedaan natuurlijk. Remus zelf had minder last van angst, hij wilde gewoon dat het over was en mocht het zo zijn dat hij het niet zou redden zou hij zoveel mogelijk dooddoeners met zich meenemen zodat zijn vrienden het misschien een stuk makkelijker zouden hebben. Maar dan was er ook nog Melian... Die hele oorlog zorgde ervoor dat een relatie beginnen bijna ondenkbaar was, je wist nooit of je de volgende zonsopgang zou meemaken en Remus wilde niet dat, dat zou gebeuren. Hij wilde Mel niet gebroken achterlaten als hij om zou komen en hij wilde liever zelf ook niet volledig in de kreukels liggen mocht er iets met Mel zelf gebeuren... Hij wist dat het daarvoor eigenlijk al te laat was. Dus wat hield hem verder nog tegen? Niets eigenlijk. Hij schrok op uit zijn gedachtengang toen hij geklop op de deur hoorde en hij vloekte even. Als het Sirius of James was zou hij de deur weer gewoon voor hun neus dicht rammen. Sirius was niet lang gebleven nadat Melian weg was gegaan, hij kwam alleen even melden dat Dwaaloog pissig was omdat er zoveel dooddoeners nog levend rondliepen en dat Gideon en Fabian Anderling hadden ingelicht op Zweinstein en dat Anderling zou proberen contact te leggen met Perkamentus...waar Perkamentus precies was wist niemand en dat zat niemand erg lekker. Hij deed de douche uit, sloeg een handdoek om zijn middel heen en liep naar de voordeur die hij open trok denkende Sirius of James te zien maar hij bevroor ter plekke toen hij zag dat het Melian was. "Mel?" hij was even te verbaasd om nog iets anders uit te brengen en hij staarde haar even verbijsterd aan tot hij doorhad dat ze doorweekt was, en haar ogen rood waren. Hij stapte haastig opzij zodat ze naar binnen kon en was zich er pijnlijk goed van bewust dat hij enkel een handdoek om zijn lichaam had en dat hij nog steeds nat was van de douche. "Kom binnen, dalijk word je ziek." mompelde hij. Melian liet een waterig glimlachje zien en liet haar blik even over zijn lichaam glijden voor ze naar binnen stapte. "Dankje." zei ze voor ze naar de woonkamer liep en haar koffer met een bonk op de grond terecht liet komen. Remus trok even een wenkbrauw op en liep achter haar aan toen hij de deur achter zich had gesloten. Hij keek toe hoe Melian een beetje ongemakkelijk midden in de woonkamer stond "Wat is er gebeurd?" vroeg hij toen duidelijk was dat ze niet zelf met een uitleg zou komen. Ze draaide zich naar hem om en wederom gleden haar ogen langs zijn lichaam wat hem opnieuw erg bewust maakte van zijn gebrek aan kleding. "Sev...hij-" Melian's onderlip begon te trillen en het huilen stond haar nader dan het lachen en Remus liep direct naar haar toe en loodste haar mee naar de bank waar hij haar eerder ook op had geplaatst toen ze een crisis had nadat ze een dooddoener had vermoord. Melian begon nu voluit te huilen en voor Remus het wist zat hij naast haar en drukte ze haar gezicht tegen zijn schouder aan die weer nat werd, maar dit keer niet van douche water. Remus wachtte geduldig tot ze een beetje tot bedaren was gekomen. "Wat is er met je broer Mel?" vroeg hij nogmaals. Melian veegde haar ogen af met haar mouw en begon happerend te vertellen wat er was gebeurd toen ze thuis was gekomen. Ze had ook geen tijd verspilt met daar rondhangen en was direct naar hem toe gekomen. Maar goed ook, als ze naar Lily was gegaan had die direct James ingelicht en die had weer meteen Sirius erbij gehaald en dan zou Sneep nu waarschijnlijk ook niet meer ademen. Remus bleef een lange tijd stil nadat ze het had verteld en stond toen langzaam op "Kom op. Je bent doorweekt en je zit te trillen als een rietje. Je hebt een warme douche nodig en droge kleding anders word je echt ziek en dat laat ik niet gebeuren." Melian knikte en stond op. Ze liep gedwee achter hem aan naar zijn slaapkamer die grensde aan zijn badkamer en Melian keek even rond . "Alles wat je nodig heb ligt in de badkamer. Ik zal je koffer hierheen brengen zodat je je straks kan aankleden." zei hij en weer knikte Melian. Maar voor Remus de kans had zijn slaapkamer uit te lopen om haar koffer te pakken werd hij al vastgepakt aan zijn pols. Hij keek Mel vragend aan "Dankje Remus." Remus glimlachte flauw "Geen dank. Ga douchen." Melian kreeg het voor elkaar flauw te grijnzen. Ze stond erbij als een verzopen kat en dat wist ze, dus draaide ze zich braaf om en liep de badkamer in Remus alleen achterlatend in zijn slaapkamer. Hij wachtte nog even tot hij de douche weer hoorde lopen en besloot eerst zichzelf aan te kleden voor hij Melian ging voorzien van kleren. Hij droogde zich snel af en schoot in een dreuzel jogginsbroek en strak zwart shirt en sleepte toen Mel der koffer, jezus wat had ze erin gestopt? 4 bibliotheken ofzo?, naar zijn slaapkamer om vervolgens naar de keuken te lopen, een kop thee voor Mel te zetten en toen plofte hij neer op de bank en begon na te denken. Dus Sneep was een dooddoener. Niet verwonderlijk eigenlijk met het soort mensen dat hij altijd was omgegaan tijdens hun schooltijd, maar dat hij zou tegen Melian had gedaan was inderdaad vreemd. Melian was de enige tegen wie hij normaal deed, Mel was de enige die altijd tot hem door had kunnen dringen nadat Lily hem duidelijk had gemaakt dat ze niets meer met hem te maken wilde hebben. Hij had haar behoorlijk pijn gedaan en Melian was overstuur genoeg door het hele vermoorden van een dooddoener gebeuren, dit moest dubbel zijn voor haar.