'I cried but I don't know kung ano ang iniiyakan ko'
- Sarah
Chapter 01: Changes
Sarah's Poin't of View
Agad agad kong binuksan ang mga mata ko and tinignan kong nasa tabi ko pa ba si Isaac and I'm greatful na nandoon pa siya at tulog pa kahit na nakatalikod sakin
I look at the clock beside our bed and it states 5:30 am pa. I breathe heavily and exhale tapos umalis sa pagkahiga nang dahan-dahan
Naglakad ako palabas nang kwarto but before I step outside of our room. Lumapit ako papunta sa mister ko na natutulog. He's sleeping peacefully, hindi katulad ko.
I want to caress his face but I didn't have the guts, so I stare at him tsaka pag ginawa ko yun baka magising siya at aalis kaagad papunta sa trabaho niya
Everytime sinasabi kong kumain muna siya o magkape man lang. He always said that 'busog pa ako. Thanks' and when he done saying those words, aalis siya na walang paalam, walang goodbye kiss, walang mag-ingat ka manlang
Wala. But I know kasalanan ko naman yun, kasalanan ko kung bakit siya nagkakaganyan. I can't blame him. Kaya ginagawa ko 'to dahil ayaw kong mas lumala pa ang sitwasyon namin
I don't want to loss our marraige. At gagawin ko ang lahat para maisalba pa ito
I step back and walk away. Bumaba ako papunta sa living room at naglakad papunta sa kitchen. Wala kaming katulong dahil ayaw namin nun. Kaya kong patakbuhin at bigyan nang buhay ang bahay namin. Kaya kong alagaan ang magiging anak sana namin
Binuksan ko yung ref at kinuha yung pitchel na may lamang malamig na tubig tapos kumuha ako nang baso and pour some cold water on it
Nung natapos na akong uminum. Umupo muna ako sa sofa and try to calculate kung ilang weeks na kaming ganito?
Nagsimula ito nung September 23. After the day when we lost our baby. He became cold and workaholic. Hindi na siya sumasabay kumain sakin. Hindi na siya kumikibo at pag kumibo naman, pagtinatanung mo lang. Isang tanung, Isang sagot yan ang motto or saying niya araw araw
Today is already November 12 and it's already 2 weeks and 5 days na ganyan siya. At masyado nang matagal yan
I sigh then tumayo at naghanda para sa almusal mamaya. Binilisan ko nang kunti dahil alam kong exactly 6:30 bababa na siya and he's already wearing his working suit
Natapos akong magluto at hinanda na ang lahat mga bandang 6:15 and somehow I'm happy and glad na hindi pa bumababa si Isaac and I have some time to clean myself para naman presentable ako sa harapan niya
Pagkalabas ko nang bathroom sa kusina, sakto ring nakita kong inaayos ni Isaac yung sleeves niya pati ang tie niya. Agad agad kong pinunasan ang kamay ko at naglakad papunta sakanya
Bumilis kaagad ang tibok nang puso ko and somehow I feel anxiety. But I need to be courage at sisimulan ko 'to ngayon
Aayusin namin ang relasyon namin. Magsisimula kami nang bago
"Uh.." I utter dahil hindi ko alam ano ang itatawag ko. Hubby pa rin ba? Yung pangalan niya ba mismo?
"Bakit?" Kung hindi ko lang napigilan ang sarili ko, napatalon na siguro ako dahil sa boses niya na masyadong malamig
"Uh.. Naghanda ako nang almusal" thank god nasabi ko. I was very proud of myself dahil akala ko hindi ako makakagawa nang sentence dahil sa titig niya
