Όπως Παλιά

Τέλος;

Αφού τελείωσε το πρωινό της στο σπίτι του Μάνου, η Αλεξάνδρα ξεκίνησε για το δικό της. Στην διαδρομή σκεφτόταν όλους τους πιθανούς τρόπους με τους οποίους θα ανακοίνωνε στον Λουκά πως ήθελε να χωρίσουν. Να ξεκινούσε λέγοντας ότι δεν έφταιγε αυτός αλλά αυτή; Όχι αυτό δεν ήταν αλήθεια γιατί και εκείνος είχε κάνει τα λάθη του. Μήπως να έλεγε πως αν και ήταν πολύ καλό παιδί δεν της άξιζε; Όχι, όχι αυτό ήταν το πιο κλισέ που θα μπορούσε να βρει. Ναι αλλά κάπως θα έπρεπε να ξεκινήσει. Ίσως πάλι δε θα έπρεπε να το πολυσκεφτεί. Ίσως το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει ήταν να αυτοσχεδιάσει εκείνη την στιγμή.

Όταν έφτασε κατέβηκε απο το αμάξι της και πήρε το ανσανσερ για να πάει στο διαμέρισμά τους. Δεν πρόλαβε να βάλει το κλειδί στην πόρτα και ο Λουκάς της άνοιξε την πόρτα.

"Τον βρήκες τον δρόμο επιτέλους;" ήταν νευριασμένος και δεν είχε καμία διάθεση να το κρύψει.

"Σου είπα ότι ήμουν στο σπίτι της Αλικής"

"Όλη νύχτα; Και τι κάνατε;"

"Πήγαμε για ένα ποτό και όταν γυρίσαμε σπίτι της ήπιαμε λίγο παραπάνω και με πήρε ο υπνος. Αυτό είναι όλο."

"Και θες τώρα εγώ να σε πιστέψω;" είπε σηκώνοντας το ένα του φρύδι. Ήταν προφανές ότι δεν είχε πιστέψει τίποτα απο όσα του ελεγε.

"Λουκά αυτό έγινε. Αν δεν με πιστεύεις δε μπορώ να κάνω κάτι .."

"Μη φεύγεις δεν τελειώσαμε ακόμα!" της έπιασε το χέρι και την τράβηξε όταν εκείνη κατευθύνθηκε προς την κρεβατοκάμαρα.

"Άσε το χέρι μου. Τι έχεις μου λες; Σου είπα ήπια και δεν μπορούσα να επιστρέψω . Τι ήθελες να κάνω , να οδηγήσω και να πέσω σε καμια κολόνα;"

"Να με έπαιρνες τηλέφωνο να έρθω να σε πάρω εγώ. Γιατί έπρεπε να κοιμηθείς εκεί;"

"Στην φίλη μου κοιμήθηκα, ήμαρτον! Και σορρυ που δεν σε πήρα αλλά δεν είχα και πολύ μυαλό εκείνη την στιγμή. Στον καναπέ με πήρε ο ύπνος" προσπαθούσε να γίνει όσο πειστική γινόταν αλλά άδικος κόπος. Ο Μάνος είχε δίκιο, ήταν άθλια στα ψέματα.

"Επιμένεις δηλαδή ότι ήσουν στην Αλίκη;"

"Αφού εκεί ήμουν που θες να πω ότι ήμουν;"

"Ωραία αν πάρω την Αλίκη θα μου το επιβεβαιώσει δηλαδή;"

"Συγγνώμη, θα πάρεις την φίλη μου επειδή δε με πιστεύεις; "