I'm TMWCBM

Chapter 10

Coleen’s POV

[bzzt..bzzt]

FROM: RORO

The Promise. Six PM, same place, tomorrow. Hope you come. Maghihintay ako.

------

HALA! PATAY! SINASABI KO NA NGA BA! T_T paano na to!? Gustuhin ko mang pumunta kaso…. Si DAD. : ((

Ngayon ko lang ulit nagamit itong sim na ‘to, dahil kinuha nga saakin ni Dad lahat ng may connection kay Roro. Si Mika nga lang ang nagbalik nito saakin.

-Next day

Maaga akong gumising dahil kaylangan kong kausapin si Dad. Gusto ko talagang pumunta sa field. Pumunta ako sa room ni Dad.

[knock..knock]

“Come in” narinig kong sabi ni Dad sa loob

Pagpasok ko, parang natatae ako sa sobrang kaba ko. Ang daming tanong kasi ang gumugulo saakin.

Paano pag hindi ULIT sya pumayag? Paano pag napagod na si Roro sa paghihintay saakin. WAG NAMAN PO SANA! Etc.etc. basta ang daming tanong!

“Ah d-Dad” harukupooo, nikakabahan talaga ako.

“Hmmm?” habang nagbabasa sya ng newspaper.

“Can I see Roro now?” pagkasabi ko nun, biglang napatingin saakin si Dad.

“No” nyek patay! Ayaw nanaman.

“Please” *puppy eyes*

“Tsk. Okay. But…..” sabi nya

HALA, Okay na eh, bakit may BUT pa?

“But what?”  naku, madami na tong kasalanan sakin hah.

“I’ll go with you. Prove me, that’s she truly loves you” okay, sinabi nya yan ng walang emotion. Parang ganito -___-

“Okay!” Masaya kong sabi, yun lang pala eh. AJA!

4:00 pm nandun na kami, agahan daw kasi namin sabi ni Dad. Hindi naman sya excited haneh?  

“Dad, sobrang aga naman natin, mamaya pa pong six pm” sabi ko

Hindi sya sumagot, pumasok na kami at nakita ko si Manong doon. Yung guard ng Soccer Field.

“Hey, pag dumating yung lalaking kakausap sa anak ko, wag mong sasabihin na nandito na kami. Get it!?” harudyusku, katakot si Ama.

“Yes Sir” Manong

Pumasok kami sa room ng mga soccer players, ewan ko ba kung saan lupalop ng earth nakuha ni Dad yung susi neto. Nandito na kami sa loob, pero rinig naman ang ingay sa labas. Dahil nga sa baba lang ito ng mga bleachers.

-5:00 pm

Nakita ko na si Roro na papunta sa bleacher, kami naman nandito pa rin sa room. Ang pogi parin nya, kaso may peklat sya sa braso, pero hindi naman halata. May dala syang gitara, yung gitara na lagi nyang ginagamit pag kinakantahan nya ako.

“Wag kang lalabas ng one hour, pag lumabas ka hindi na kita papayagan na makipag kita ulit sa kanya. Pati wag kang magsasalita” OMG natatakot nanaman ako kay Ama.

Dahil wala nga akong magagawa, ayun sinunod ko nalang sya.

Then after one hour passed.

Tumugtog sya sa gitara nya, siguro na-iinip na sya. ’SORRY RORO’

“The Man Who Can’t Be Moved”- The Script 

♪”Going back to the corner where I first saw you,

Gonna camp in my sleeping bag

I’m not gonna move

Got some words on cardboard,

Got your picture in my hand

Saying if you see this girl can you tell her where I am?” ♪

-UMAYGAS! Ginawa lang ba nya yung kanta na to? Ngayun ko pa lang kasi narinig. Tahimik lang kami ni Dad, parang iniintindi namin yun bawat lyrics ng kanta.