Multimedia:Barın
"Anneciğim"
Duyduğum kadın sesiyle gözlerimi araladım.
Karşımda yeşil gözlü,sarışın,Ayşe anneye benzeyen güzel bir kadın vardı.
"Anneciğim haydi kalk"
Kaşlarımı çatarak bana elini uzatan kadına baktım.
"Sen de kimsin? Nereye gidiyoruz?"
Söylediklerimi aldırmadan yorganın dışındaki elimi tutup kaldırdı beni.
"Haydi anneciğim. Çabuk ol. Gitmemiz lazım"
Kadın telaşla konuşuyordu ve sürekli odamın kapısının altından yaklaşan ayaklara bakıyordu.
"Neler oluyor? Kimden kaçıyorsun?"diye sordum o ayakların sahibinden kaçtığını anlayınca.
"Anneciğim o adam seni bendenden almadan kaçmalıyız buradan"
Ayaklar bu defa daha da yaklaşıyordu kapıya.
"Anne kimden kaçıyoruz? Kim beni senden alacak?"
Odanın tam önünde duran ayaklara baktı önce. Sonra bana dönerek gözlerini yumdu.
"Üzgünüm"derken kapının açılma sesi duyuldu.
Korkuyla gözlerimi açtım. Tam bir haftadır aynı rüyayı görüyordum. Üstelik rüyam hep aynı yerde bitiyordu.
"Uyanmışsın"diyerek içeriye girdi Bulut.
Aklıma beni uyandırmaya çalışan kadın geldi. Bir şeyden kaçıyordu. Bir adamdan. Ve ben ona 'anne' demiştim.
"Hey! Uyandığına emin misin?" Yüzüme doğru salladığı elini tutup indirdim.
"Uyandım"diyerek ayaklarımı yataktan aşşağıya sarkıttım.
Çok terlemiştim. Bunu Bulut'ta farketmişti.
"Terlemişsin. Sen bir duş al. Ben de kahvaltıyı hazırlayayım." Yataktan kalktım.
"Hayır. Sen bekle. Ben hazırlarım"diyerek karşı çıktım ona.
