Het team zat in het busje. Ze staarde allen een beetje voor zich uit behalve Kai want hij zat aan het stuur. Allen hadden ze hun wapens in de hand. 'Het plan gaat als volgt'. Met deze woorden brak Kai de stilte. ' Hèhè eindelijk een plan' zei Zahra op een geïnteresseerde toon. 'De bank heeft veel ramen en staat naast veel daken. De daken die naast de bank staan zijn niet zo hoog dus het is niet zo moeilijk om erop te komen. We schieten de ruiten van de bank in en springen erdoor. Eenmaal in de bank is het een kwestie van de gijzelaars vinden en in veiligheid brengen.' 'Dit wordt een eitje' zei Rick. Hij geeuwde en opende een blikje red bull. Mike vond het maar smerig maar opende toch maar een blikje. Hij was nog moe. 'Iemand nog vragen? ' vroeg Kai. Niemand antwoorde. Het plan klonk erg simpel. 'Met welke clans hebben we te maken?' vroeg Mike. ' De ye , yellow dragons en de scorpion clan.' Kai keek bezorgd.'De de yellow dragons?! Die zijn erg gevaarlijk!' Rick keek voor de eerste keer ooit bezorgd. Rick, de altijd positieve gast. Peter zat een beetje door het raam te staren. Rick keek gefrustreerd. De naam Yellow dragons had hem op een of andere manier angst aangejaagd. Zahra had een kettinkje van kleine magnetische balletjes die ze om haar pols deed, en er weer af en er weer om. Mike stond een beetje zenuwachtig met zijn dogtags te friemelen. Mike voelde dat het busje langzaam tot stilstand kwam. 'Waarom stoppen we?' 'Er is een kleine file in de stad! De mensen vertrekken uit de stad.' Kai parkeerde het gecamoufleerde busje op een lege parkeerplaats. Kai stapte uit en de rest volgde. 'Het is honderd meter en dan zijn we bij de bank.' Het team rende door de wirwar van auto's heen en renden verder op de stoep. Ze ontweken mensen met spullen die ze in hun auto propten. Ze konden al schoten horen. Opeens hoorden ze een keiharde knal. 'Ze hebben een bazooka?!' Rick deinsde terug. 'Komop Rick, hou ons bij' riep Kai. Rick liep met tegenzin door. Na een tijdje zagen ze al wit, blauwe auto's met zwaailichten op het dak en mensen in uniform. De politiemannen hurkten achter hun politieauto. Kogels van de andere kant doorboorde de auto's. Een kogel doorboorde de grond een paar centimeter van Mike's voet af en de mannen en vrouw zochten deking achter een huis. Alle huizen waren hier niet zo groot want dit was geen rijke buurt. In dit deel van de stad waren er veel kleine gebouwen met daartussen wat open plekken waar hangjongeren rondliepen en gangs hun duistere zaakjes afhandelde. De politiemannen hadden hun wagens als een blokade langs de straat geparkeerd zodat niemand erdoor kon. Een politieman merkte het groepje gewapende en kroop achter zijn auto vandaan en rende snel naar ze toe. 'Ze zijn met velen!' hijgde de uitgeputte man. 'Jullie zijn hier voor de gijzelaars niet? De bank is aan de andere kant van de straat en wenkte naar de kant waar de gangsters hun kogels de keiharde wereld in vuurde. 'Bedankt' Zei Kai. Kai liep langs het gebouw. Aan de andere zijkant van het gebouw liep een steegje. Er liep een klein stalen trappetje dat naar het dak van het kleine gebouw leidde. Kai en de rest klauterde naar boven. De politieman bleef staan en keek het team na. Hij mompelde 'wow, die gasten zijn gaaf' en hij nam zijn post weer in. 'We moeten stil naar de bank toe.' zei Kai. 'Dus geen kogel verlaat jullie geweer, begrepen?' 'Begrepen' zeiden de rest. De bank was ongeveer 50 meter vederop. Sommige daken verschilde van hoogte dus moesten ze soms klimmen. Er waren verschillende schoorstenen maar uit geen enkele kwam rook. 'Iedereen hier is vertrokken' dacht Mike. Rick keek naar beneden. 'Gasten kom eens kijken!' Het hele team keek naar beneden. Wat ze zagen was angstaanjagend. Honderden gewapende mannen stonden naast gebouwen. Verscholen zich achter auto's en busjes en stonden op gebouwen. Mike pakte een verrekijker. Sommigen hadden een bivakmuts op. Meestal hadden Leden van de ye clan die om. Als je goed keek zag je dat sommigen een tatoeage van een schorpioen op hun arm, nek of gezicht hadden. Maar de opvallendste van alle mannen waren degenen met de maskers. Angstaanjagende gele maskers met enge ogen en horens. Rick had ze blijkbaar ook gezien en wende zijn blik af van de straat. Opeens zag Mike de man in het pak! Hij stond op een dak aan de andere kant van de straat en had een microfoon in zijn hand. 'Welkom bij de show' zei de man lachend. Mijn naam is Martin How. Vandaag zullen jullie aanschouwen hoe deze stad in mijn handen valt. En jullie kunnen me niet stoppen!' Hij legde de microfoon weg en pakte iets groots. Het leek wel een! 'Shit, een bazooka!' Hij zag een rookwolk en hoorde een knal. Er onstond een vlammenzee op de plek waar de politie auto's stonden. Op dat moment haalde alle gangsters een spuitje te voorschijn en injecteerden zichzelf. Ze rende met een grootte snelheid naar de vlammenzee en sprongen erdoorheen. 'Hulp van de politie zullen we niet meer krijgen denk ik' zei peter. 'Geniet van de show' zei Martin en hij liep uit zicht.
