Daughter of the Moon

K A B A N A T A 4

If she knew me as I really am she would despise me, and certainly not aid or abet my evil designs. To veil their vices from the sight of the good is the only resource of those who are not blind and know themselves to be vicious.' Thus was I confirmed in habits of hypocrisy; and these, for a time, worked only too effectually to my advantage.

-William Beckford, Episodes of Vathek

Chapter Four •

MAAGANG nagising at nagbihis si Serenity. Pasado alas-kuwatro pa lang ng madaling araw sa wall clock. Madilim at napakatahimik pa ng kapaligiran. Bumaba na siya papunta sa kusina. Nararapat na magluto siya para kay Lara alam niyang wala siyang pera para ibangbayad sa mga nagawa nito pero sa pamamagitan ng kanyang pagsisilbi ay gusto niyang makabawi kahit kunti.

She opened the fridge and found its full. Mukhang hindi siya mahihirapan ah. Kumuha siya ng tatlong itlog, hotdogs ang bacon. Hinanda niya ang pan para makapagluto na siya. In less that thirty minutes ay luto na. Saktong sakto naman ang pagdating ni Lara sa kusina. Halatang bagong gising pa ang kanyang bagong kaibigan.

"Goodmorning, Serenity."

Agad siyang napangiti nang makita si Lara. Lumapit ito sa kanya habang kinukusot ang mga mata.

"Wow! Tamang tama at gutom na ako."

"Magandang araw din." Ngumiti lang siya dito at sabay silang naghanda sa hapag. Matapos ang paghahanda ay nagsikainan na silang dalawa.

Lara burped and turned at her, "Nakatulog ka ba ng maayos?"

"M-Medyo," pagsisinungaling niya. Hindi talaga siya dinalaw ng antok kagabi. Marami kasi siyang iniisip at isa na doon ay ang mga kapatid niya. Pinag-iisipan niya kasi ang hakbang kung papaano hahanapin ang mga ito.

"May problema ba? Ayaw mo ba sa silid na yun, Serenity?"

Umiling siya."Hindi naman sa ganun."

"Wag kang mag-alala marami namang magagandang kwarto dito sa bahay ililipat na lang kita."

Marahan siyang tumango kahit hindi naman siya magtatagal dito. Lara seems so fascinated about her. Mabilis silang nakipaglagayan ng loob. Kwento ito ng kwento tungkol sa buhay dito sa Camino Nuevo. She found out that Lara is leaving alone in this massive house. Tuwing weekends naman ay may pumunta ditong mga tagalinis ng bahay. May nakakatandang kapatid din itong lalaki na malimit lamang umuuwi dahil sa sobrang busy. Lara's parents just passed away three years ago. Kwento pa nito kakaiba daw ang dahilan ng pagkamatay ng kanyang mga magulang. Lara's parents dead bodies was found in the middle of the forest here in Camino Nuevo. Halos hindi na raw nila makilatis ang mga ito dahil hindi na intact ang ibang bahagi ng mga katawan nito. They've been ripped to pieces.

Napapaluha na si Lara sa pagkwekwento at nilapitan niya ang kaibigan para aluin, "They're cruel, Serenity! Mga hayop ang gumawa nun. Mababait ang mga magulang ko. My parents didn't deserve that kind of death." Tuluyan na itong napahagulhol.

"Nahuli ba ang gumawa nun sa mga magulang mo?" Tanong naman niya habang hinahagod ang likud nito.

Huminga ng malalim si Lara. "N-No. A-Ang sabi ng mga pulis isang mabangis na hayop daw ang gumawa at pumatay sa kanila."

Napalunok siya. She has this strong feeling na kilala niya ang mga gumawa nun. Hindi kaya?

Naramdaman niya ang biglang pagsikip ng kanyang puso. She slowly catched her breath. Napahagod siya sa kanyang dibdib. Her heart is beating faintly. Nanghina siya. What's happening? Ang bigat bigat rin ng kanyang ulo na parang kinakalampag ng ilang libong kampana. Her sight begins to blur.

Humawak siya sa braso ni Lara. Napasinghap pa siya ng bigla siyang manginig at humandusay sa sahig.

Napatayo si Lara. "Serenity, okay ka lang?" Dinaluhan siya nito at niyugyog. She keep on shouting on her pero parang wala siyang narinig.

"T-Tulong..Ah!" Naluluhang sigaw niya. Pagkatapos ay nagdilim na ang paligid.

~•~

NAKAHIGA SA KAMA si Lander nang pumasok si Veronica. Tahimik itong lumapit sa kanya at umupo sa kama. He reached for her. Inabot nito ang kanyang nakalahad na kamay at hinila pahiga sa kama.

Humiga ito paharap sa kanya."I'm sore," nakalabing saad nito.

He chuckled. "Good!" Hinapit niya ang katawan palapit sa mainit at malambot na katawan ng dalaga.

Tinampal nito ang braso niya, "Bad ka talaga! Ang hirap hirap kayang umihi."

Ginagap niya ang kamay nito. Hinaplos niya ang pisngi ng dalaga, sinong mag aakala na sa pagdating sa dalaga ay ganito siya kalambing at kasuyo. "Dapat magpahinga ka, Veronica. You need it because I'm not yet done with you."

Gumalaw lang ang isang sulok ng labi nito habang nakatitig sa mga mata niya. "Hmmm.. Okay!" Bulaslas ni Veronica at saka pinisil nang mariin ang kanyang ilong.

Tumawa siya ng malakas at saka niya ito pinanggigilan na halikan ang labi. "Sleep, babe." Sabi niya ng halikan niya ito sa noo.

Sumiksik si Veronica sa mga bisig niya. Umungol siya at hinigpitan ang yakap dito. Damn! He want to take her now but he knew she's sore at the moment. Mamaya na lang.

He closed his eyes at pinilit niyang bumalik sa pagtulog. Pero hindi na siya inaantok pa. It's still five in the morning. He looked at the white ceiling. Dumako ang isip niya sa lobo na nakita sa cabin niya noon. Up until now ay wala parin siyang balita dito. He asked the nearby towns if they sight a white wolf pero pati ang mga ito ay nabigla sa itinanong niya. Wala naman daw lobo sa region nila kaya napaka imposible daw. Pinagtawanan nga siya ng kaibigan niyang Mayor sa ibang bayan baka daw siya'y nanaginip lang.

Veronica stirred. Tiningnan niya ito. He saw her looking up at him. Ngumiti ang dalaga sa kanya.

"What are you thinking, babe?" Masuyong tanong nito.

"Nothing," awtomatikong bumaba ang mukha niya para hagkan ito. Walang balak magpatalo si Veronica. The woman kissed him with the same amount of passion.

"I'm sore but I can still make it, babe. Just let me do it in my way." Nang-aakit na sabi nito.

He groaned nang magsimulang dumama ang kamay ng dalaga, humahaplos sa katawan niya.

"Veronica!" Napahinga na sigaw niya. "Oh shīt!"

Veronica sat on top of him, gently guided him. Marahang kumilos ito sa ibabaw niya, nais na muling pag-isahin ang mga katawan nila...

<>

11-15-15

To be continue...