ရွပ္ ! ရွပ္ ! ရွပ္ ! ရွပ္ !
ေနာက္က ေျခသံတစ္ရွပ္ရွပ္ေႀကာင့္ Luhanေနာက္ကို လွည့္ႀကည့္လိုက္သည္။
ဘာမွမရွိ !!
"ငါ အႀကားမွားတာေနမွာပါ ..."
ေရွ့ကို Luhanဆက္ေလ်ွာက္တယ္ ... ဒါမယ့္ အသံကျပန္ထြက္လာျပန္တယ္!
!!!
ႀကက္သီးေတြတစ္ျဖန္းျဖန္းထလာေလတယ္!့ လမ္းသြားလမ္းလာေတြကလည္း က်ိဳးတိုက်ဲတဲ ... Luhan uniကေန အိမ္ျပန္တဲ့လမ္းကအနည္းငယ္ေမွာင္သည္။
Luhan လမ္းေလ်ွာက္ေနရာမွ ရပ္လိုက္ျပီး ေနာက္ကိုလွည့္ကာ ...
"ဘယ္သူလဲ ! ဘာလို့ ငါ့ကို ေျခာက္ေနတာလဲကြ !! "
ဝွီးးးးးးး!!!
ေျခာက္လွန့္ေနတဲ့ ထိုအသံရွင္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးရန္ေတြ့မယ္ဟု လုပ္ကာမွ ရုတ္တရက္ ေလက ဝွီးခနဲ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းတိုက္သြားေတာ့ Luhanတစ္ေယာက္ တစ္ခ်ိဳးတည္း ေျပးျပီေပါ့ ......။
ဖေနာင့္နဲ့တင္ပါးတစ္သားတည္းက်စြာ ေျပးသြားတဲ့ Luhanကို အေမွာင္လူတစ္ေယာက္က ႀကည့္ေနေလသည္ !
•• •• •• •• ••
"ေဟာဟဲ ေဟာဟဲ !! "
ေႀကာက္ေႀကာက္နဲ့ ေျပးလာလိုက္တာ အိမ္ေရွ့ေရာက္လာေလပီ ... ခဏရပ္ပီး ေနာက္ကိုလွည့္ႀကည့္ေတာ့ ႏွင္းပြင့္ေတြေႀကာင့္ မွုန္ဝါးဝါးသာျမင္ရေသာ္ျငားး ဘာမွရွိမေနေခ်
"ခုတေလာ ငါ ဘာျဖစ္ေနတာပါလိမ့္ "
တစ္ေယာက္တည္း စဥ္းစားခန္းထုတ္ေနတုန္း ......
"ေဟ့ !!!!! "
"အမယ္ေလးး!!!! omma!!!!! "
ရုတ္တရက္ အသံေႀကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးလန့္သြားတယ္ ! အလိုလိုမွ သရဲေႀကာက္ေနပါတယ္ဆို ><
"haha ဘာေတြဒီေလာက္လန့္ေနရတာတုန္း"
"Ya ! Xiu ... chinguကို ေျခာက္စရာလားး :'( "
တုန္ရီေနတဲ့ Luhanေႀကာင့္ Xiuလည္း ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးျဖစ္သြားပီးမွ ......
"ဟားး ငါကဘယ္တုန္းက ?? ဲ ဒီတိုင္းေခၚလိုက္တာကို သူ့ဘာသာလန့္ေနပီးေတာ့ "
"ေအးပါကြာ ... အိမ္ထဲ ျမန္ျမန္ဝင္ရေအာင္ အီးး ေက်ာခ်မ္းတယ္ "
