အခ်ိန္အေတာ္ႀကာျပီးေနာက္မွာ Luhanအားေတြယုတ္ေလ်ာ့လာသလို ခံစားလာရသည္! ေသြးေတြေျပာင္းျပန္စီးေနသလိုလို ! ေခါင္းေတြ မူးလာသည္!
သို့ေပမယ့္ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္က လြတ္မသြားေသးေပ ...
ထိုအခ်ိန္ ... ေလနဲ့အတူ သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ပန္းရနံ့ေလးက သင္းပ်ံ့စြာ ေမႊးႀကဴလ်က္ ...
ထိုေန့ကား လျပည့္ရန္ ၇ရက္အလို ......
(ေရွ့အပိုင္းမွာ လျပည့္ရန္ ၁၅ရက္အလို လို့ ေရးခဲ့မိတာ Miyanaeyo :) ၇ ရက္လို့ ျပင္ဖတ္ေပးပါေညာ္ )
Sehun မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္လံုးေတြကို ဖြင့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ... ယိုင္ေနတဲ့ ေကာင္ကေလးကို သူျမင္လိုက္ရတယ္ !
Luhan မူးပီး လဲအက်မွာ ......
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္တို့ လြတ္ထြက္သြားသည္။
"ဟင္း ... ဟင္း ..."
ႀကမ္းျပင္ေပၚ လဲက်ေနတဲ့ Luhan ...
သူ့ကို Sehun ဆြဲလိုက္သည္!
!
!
!
Luhan! Luhan!! က်ေနာ္ဆြဲမလိုက္ေပမယ့္ က်ေနာ့္လက္ေတြက Luhanကို ေဖာက္ထြက္သြားတယ္ ! အားး !! က်ေနာ္ အရမ္းစိတ္လွဳပ္ရွားေနမိပီ ! အားရံုစုစည္းထား Sehun ... !
ေနာက္ထပ္တခါ က်ေနာ္ မလိုက္တယ္ !
ထပ္ပီး ေဖာက္ထြက္သြားျပန္တယ္ ! Luhan!! Luhan!! ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ... မင္း အရမ္းအားနည္းသြားျပီ ! miyanaeyo ... jinja miyanaeyo~
မွိန္ပ်တဲ့ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ လဲက်ေနတဲ့ Luhan!
သူ့ရဲ့ေဘးမွာေတာ့ Sehunဆိုတဲ့ Mr. Ghostေလး မရွိေတာ့ !!!
•°•°•°•°•°•°•°•°•
°•°•°•°•°•°•°•°•°
ဝါးးး ...............!
အပ်င္းေႀကာဆန့္ကာ Baekhyun အိပ္ခန္းအျပင္ဘက္သို့ ထြက္လာေတာ့ ျမင္လိုက္ရသည္မွာ ......
"Lu !!! "
ႀကမ္းျပင္ေပၚ ေခြေခြေလး လဲက်ေနတဲ့ Luhan!
Baek လည္း Luhanကို ေကာက္ေပြ့လိုက္ျပီးး ......
"Lu!!! ဘာျဖစိတာလဲ !! Xiu...Xiu ... Yixing...... လာႀကပါဦးး !! "
Baekရဲ့ေအာ္သံေႀကာင့္ ဟိုႏွစ္ေယာက္လည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ အေျပးထလာႀကေလသည္။
