"Mr.Ghost's Pre final part"
အခ်ိန္ေတြရယ္ ျမန္လိုက္တာ . . .
မႀကံဳခ်င္ဆံုး ဒီအခ်ိန္ကို ေရာက္လာျပီပဲ . . .
ဒီေန့ဟာ လျပည့္ေန့ . . .
ျပည့္ဝန္းေနတဲ့ လမင္းႀကီးက အစြမ္းကုန္ထြန္းလင္းေနျပီ . . . ညပိုးေကာင္ေတြရဲ့ ေအာ္သံမွအပ ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ ျငိမ္သက္လို့ေနတယ္ . . .
"Lu … "
ျမက္ခင္းျပင္ေပၚ လွဲေလ်ာင္းလ်က္ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ႀကည့္ေနႀကတဲ့ သူတို့ႏွစ္ဦး . . . Sehun တိုးညင္းစြာေခၚလိုက္ေတာ့ Luhan မ်က္လံုးေလးေတြက ဒီဘက္ကိုလွည့္လာတယ္ . . .
Sehunက လက္တစ္ဖက္ေထာက္လိုက္ကာ Luhanဘက္ကိုေစာင္းလိုက္ျပီး နဖူးေစာင္းနားက ဆံႏြယ္ေလးေတြကို သပ္တင္ေပးလိုက္တယ္ . . .
ရုတ္တရက္ . . . . .
Sehunရဲ့ခါးကို ခပ္တင္းတင္းဆြဲဖက္လိုက္ျပီး ရင္ခြင္ထဲကို လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးသည့္အလား Luhan တိုးဝင္လိုက္တယ္ . . .Sehunလည္း ကေလးေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာ ေပြ့ဖက္လိုက္ရင္း . .
"အဟင့္ ! ဟင့္ . .~ "
"Lu! . . မငိုနဲ့ေလ မငိုပါနဲ့ေနာ္ . . ကေလးငိုေတာ့ ကိုယ္လည္းစိတ္မေကာင္းဘူး . . "
"ထြက္မသြားပါနဲ့ . ."
ဝမ္းနည္းမွဳေတြ ေရာစြက္ေနတဲ့ စကားသံေတြက ႏွလံုးသားရဲ့ လြမ္းေဆြးမွဳနဗ့္ေႀကာေတြထိ စိမ့္ဝင္ျဖစ္သန္းသြားေလတယ္ . . .
"Luရယ္ . . . "
ငိုပါရေစ . . ကံတရားက ရက္စက္လိုက္တာ . .
တို့ႏွစ္ဦးရဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို မိုးနတ္မင္းက မျမင္ခဲ့ဘူးထင္တယ္ . . .
"ဟင့္ ဟင့္ ဟင့္ sob* sob* "
Sehun . . Luhanေလးကို ရင္ခြင္ထဲ တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားလိုက္ေတာ့တယ္ . . သူလည္း မ်က္ရည္ေတြက်ေနမိျပီ . . ရင္ထဲမွာေတာ့ ဗေလာင္ဆူလ်က္ . .က်ေနာ္ ငိုလို့မျဖစ္ဘူး . . က်ေနာ္ကကို ငိုေနရင္ ကေလးက ပိုခံစားရေတာ့မွာ . .နားဝင္ေအာင္ ဒီကေလးဆိုးေလးကို ေခ်ာ့ရမယ္ေလ . . . . .
ထိုအခါမွ . . မိုးနတ္မင္းရဲ့ မ်က္ရည္ေပါက္ကေလးေတြက မိုးေကာင္းကင္ေပၚက တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ့က်လာတယ္ . . . ျမင္ျပီလား . . က်ေနာ္တို့ရဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို ျမင္ျပီလား . . .
က်ေနာ္တို့ကို ခြဲရလို့ ေပ်ာ္ေနလား . . .ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ား က်ေနာ္တို့ရဲ့ အခ်စ္ကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ခြဲလို့ရမွာမဟုတ္ဘူး . . .
