KIZ VE KURT

1.bölüm

"Gece dolunay var..! Kapılarınızı kilitleyin..!"diye bir ses geliyordu köyümüzden. Küçük kız ağlıyordu çünki en sevdiği hayvanını kurban ediyorlardı.KURT'A. "Ağlama" dedi babası "Kurt seni alıcağına domuzu alsın!. "
Adim Valerie daha küçük bir kızım.Karanlık bir ormanın kenarında yaşadık. Köyün adını çok az insan bilirdi. Köyümüz kurt adam saldırısı altında bizlerden birini almaması için her dolunayda ona kurbanlar veriyoruz. Çoğu insan ordaki yaşanan kötü şeyleri duymustur. Annem hep tembihlerdi "Yabancılarla konuşma!, kovayı doldur ve hemen eve dön!. Iyi bi kiz olup dediklerini yapmaya calıştım. Yemin ederim denedim!.
"Valerie" dedi Peter "benimle gel". Birlikte tavşan avlamaya gitmistik.
"Bıçağın varmı?" diye sordum
"Işte all"dedi Peter ve sessizce bıçağı bana verdi. Avımızdan çok gözlerimin içine bakıyordu. Sonunda bir tavşan gelmişti tuzağımıza.
"Bak tüyleri kar beyazı" dedim.
"Sana kürkünden çizme yapıcam" dedi Peter.
Tavşanı tuzaktan çıkarıp kucağıma almıştım o ise bıçağını onun boynuna dayamıştı. Uzun süre bekledi.
"Yap hadi Peter" diye fısıldadım.
"Sen yap valerie"
"hayırrr sen yappp".

~10 yıl sonra..~

Peter büyümüştü tabi bende. O artık yakışıklı bir delikanlıydı ve mesleği ise babamınki gibi oduncuydu.
Yine bir gün odun keserken onu izliyordum. Gözleri koyu kahve, siyah saçli uzun biriydi. Ondan uzak duramıyordum.
Iyi kızların tavşan avlamaması gerektiğini bilirim , ormana yalnız girmemeliler. Ama çocukluğumuzdan beri bana hep kuralları çiynetmeyi bir şekilde başarırdı.
Sonunda mola vermişlerdi baltasını odunun birine saplayıp gitmişti. Beni fark etmesi icin baltasını aldım ve her zamanki bulustuğumuz yere gittim. Bekliyordum çok az zaman geçtikten sonra gelmişti. Gülümsedi elimdeki baltayı görünce.
"Ver şunu Valerie" dedi sırıtarak.
"Karşığı ne olucak?" gözlerimdeki o buğulu bakışlarla seslenmiştim.
"Sana söylemediler mi valerie?".
"Neyi söylemediler mi Peter söylesene". "Henry'le evlenmene karar vermisler" dedi Peter.
Şaşırmıştım ilk defa duyuyordum. Neden benimle ilgili olan kararları ben veremiyordum?.
"Annem sonunda istediğini alıcak demekki" diye seslendim buruk bir sesle "PARA !".
"Henry'de istediğini alıcak SENI!" dedi Peter ve ekledi "Onunla evlenmek istiyormusun?" diye sordu.
"Istemediğimi biliyorsun" dedim alayci bir tavirla.
"Ispatla!" dedi Peter umutla.
"Nasıll?" diye sordum.
"Benimle kaç" dedi Peter.
Gülümsedim "Nereye gidicez?".
"Nereye istersen" dedi ve ekledi "denize, şehre, dağlara.. korkuyormusun?"
"Hayir" dedim huzurla çünkü onu çok seviyordum.
"Demek oyle?" dedi ve yaklaştı elini yüzüme koyup gözlerimin içine baktı uzun bir süre "Gerçekten mi hıı benim için evini terk eder misin?. Aileni.. bütün hayatını?"
"Seninle olmak için herşeyi yaparım" dedim istekli bir sesle.
"Bunu diyeceğini biliyordum" dedi ve gulumsedi "O halde hemen gidelim" dedi heyecanla.
Şöyle bir etrafa baktim "Gittiğmizi fark etmeleri en az yarım gün alır yarışa varmisin?" dedim ve koşmaya başladık heyecanla.
Ve aniden bir ses geldi. Çan sesleriydi bunlar, sürekli çalıyordu. Sadece tehlikeli anlarda çalardı. Korkmuştuk.
"KURT" dedim korkuyla fısıldayarak. Nefesimin titrediğini hissettim.
Kurt uzun süredir köyümüzden kimseyi öldürmüyordu. Çan sesleri kulağımda çınladıkça Peter'le kacmakta kararsız kalmıştım. Ya kurdun öldürdüğü kişi ailemden biriyse ! Ya arkadaşlarım! .Diğer yandan Peter'le gitmek de istiyordum. Korku ve endise içime sinmişti. Dönmelimiydim yoksa kaçıp içimdeki şüpheyle mi yaşamalıydım. Ben bunları düşünürken arkamdan bir ses geldi..